Του Δημητρη Pηγοπουλου
«Οι πρώτοι μετατασσόμενοι σιδηροδρομικοί στο υπουργείο Πολιτισμού πάτησαν σήμερα το πόδι τους στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Με ανάμεικτα συναισθήματα, εγκάρδιο καλωσόρισμα, γυρίζουμε σελίδα και κοιτάμε εμπρός. Καλή τύχη σε όλους».
Με τη δική του καταγραφή, ο άγνωστος συντάκτης του σύντομου αυτού μηνύματος σε μπλογκ εργαζομένων του ΟΣΕ, άφηνε πριν από λίγες εβδομάδες, μέσω Διαδικτύου, ένα ίχνος ιστορικών, σχεδόν, διαστάσεων για το νέο κεφάλαιο στη ζωή εκατοντάδων σιδηροδρομικών που υποχρεώθηκαν να αλλάξουν δουλειά στο μέσον ή (ακόμα) και στη δύση της επαγγελματικής τους ζωής.
Και από τις μηχανές, τα βαγόνια, τις αποθήκες, τους σταθμούς ενός ημιθανούς σιδηροδρομικού δικτύου βρέθηκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό εργασιακό περιβάλλον. Οι μετατάξεις από τον ΟΣΕ και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ προς το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού έφθασαν τις 400. Η πλειονότητα προωθήθηκε ήδη στις νέες τους θέσεις, καλύπτοντας μεγάλα κενά στη φύλαξη αρχαιολογικών χώρων και μουσείων αν και σημαντικός αριθμός μετατάξεων αφορούν ειδικότητες «εργατών» και «οδηγών».
«Οι Βολιώτες έχουμε τρεις μέρες στο υπουργείο Πολιτισμού», γράφει στο ίδιο μπλογκ πρώην υπάλληλος του ΟΣΕ. «Από συνθήκες δουλειάς είναι μέρα με τη νύχτα». Ενας συνάδελφός του από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ που έμεινε στο πόστο του ομολογεί ότι ζηλεύει. Δεν λείπει και η σχετική πλάκα: «Φαντάζομαι ότι από εδώ και πέρα όλοι οι υπόλοιποι θα γίνουμε θαμώνες των μουσείων της χώρας για να σας βλέπουμε!». Κι ένας άλλος υπάλληλος αφηγείται την τελευταία ημέρα εργασίας ως σιδηροδρομικός. «Πίστευα ότι θα ένιωθα κάποια συγκίνηση, ότι ένας κόμπος θα μου έκλεινε τον λαιμό, ότι ένα δάκρυ θα ανέβαινε στα μάτια μου και ένα ρίγος θα διέτρεχε το κορμί μου! Απογοητεύτηκα! Τίποτα από όλα αυτά! Το μόνο που ένιωσα ήταν να φεύγει ένα βάρος από την ψυχή μου».
Καχυποψία
Προσπαθώντας να μιλήσουμε με μετατασσόμενους σιδηροδρομικούς, οι πόρτες δεν ήταν πάντα ανοιχτές. Στο άκουσμα και μόνο της λέξης «δημοσιογράφος» η καχυποψία χτύπαγε κόκκινο. Για φωτογράφηση ούτε λόγος.
Ο Γ. Δ. είναι πρώην προϊστάμενος Αμαξοστοιχιών. Εδώ και λίγες ημέρες όλα είναι τόσο διαφορετικά σαν φύλακας Αρχαιοτήτων. «Στην ηλικία μας, 50 και κάτι οι νεότεροι, δεν είναι εύκολο ούτε να αλλάξεις εργασιακό φορέα ούτε να προσαρμοστείς εύκολα σε νέο εργασιακό περιβάλλον. Στην ηλικία μας κάποιοι βρέθηκαν συνταξιούχοι, και συνταξιοδοτούνται από το ταμείο που εμείς θα συνεχίζουμε να χρηματοδοτούμε εργαζόμενοι μέχρι τα βαθιά γεράματα (βλέπε εθελουσία στον ΟΤΕ κ.τ.λ.)». Ο Γ. Δ. πιστεύει ότι ο κλάδος στοχοποιήθηκε άδικα. «Κατηγορηθήκαμε πως παίρνουμε πολλά χρήματα, πως είμαστε η αιτία που μειώθηκε η σύνταξη του παππού (διά στόματος Ρέππα). Αυτό είχε σαν συνέπεια να κυκλοφορούμε στο εργασιακό, αλλά και στο κοινωνικό περιβάλλον μας και να εισπράττουμε την ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού με καταστροφικές συνέπειες για την ψυχική μας ηρεμία. Δεν είναι εύκολο να εγκαταλείπεις μια οποιαδήποτε καριέρα, πόσω μάλλον όταν είσαι σιδηροδρομικός και ταυτόχρονα μέλος του συλλόγου φίλων του σιδηροδρόμου, γιατί το τρένο για σένα δεν είναι απλά η δουλειά σου». Σήμερα αισθάνεται ανακουφισμένος. «Η μετάταξη δεν ήταν παρά μια σανίδα στον παγωμένο ωκεανό, από την οποία αρπαχτήκαμε για να μην πνιγούμε. Το καράβι το ρίξανε στο παγόβουνο, δεν ξέρω αν το ρίξανε από ανικανότητα ή προμελετημένα, σημασία έχει ότι βουλιάζει. Η αλήθεια είναι ότι στη νέα μου δουλειά υπάρχει ψυχική ηρεμία προς το παρόν, πράγμα άγνωστο για τα δύο τελευταία χρόνια στον ΟΣΕ. Σταμάτησα να τινάζομαι τη νύχτα στον ύπνο μου και σταμάτησα να νιώθω εκείνο τον κόμπο που σου φέρνει η αδικία στον λαιμό. Θα μείνουμε απλήρωτοι μέχρι τον Ιούλιο ίσως και τον Αύγουστο μέχρι να τακτοποιηθούν τα χαρτιά μας στα λογιστήρια. Οι υποχρεώσεις είναι αυξημένες και οι αποδοχές μας στους νέους εργασιακούς φορείς θα είναι αρκετά μειωμένες. Η ψυχική ηρεμία όμως στο νέο εργασιακό περιβάλλον είναι ανεκτίμητη και ο πληγωμένος ψυχικός μας κόσμος την έχει ανάγκη».
Ικανοποιημένος δηλώνει κι ένας άλλος συνάδελφός του που τοποθετήθηκε στην Ακρόπολη. «Στην πλειοψηφία είμαστε ευχαριστημένοι από τη νέα μας δουλειά. Αν και έχουμε πολύ κόσμο (προχθές οι επισκέπτες έφτασαν τις 15.000 σε μία μέρα), δεν δημιουργεί προβλήματα και φυσικά είναι χαρούμενος γιατί βρίσκεται σε διακοπές, σε αντίθεση με τον κόσμο που πάει στο ΙΚΑ, στο ΤΕΒΕ και αλλού με προδιάθεση να τσακωθεί».
Ενα είναι σίγουρο. Αυτήν την άνοιξη θα τη θυμούνται εκατοντάδες σιδηροδρομικοί.
