« Οι σχέσεις μας δεν ήταν απλώς συναδελφικές άλλα και κάτι περισσότερο. Ήμασταν σαν μια οικογένεια. Ήταν άλλου τύπου οι σχέσεις μας» ανέφερε στη σύντομη συνομιλία μας ο συνταξιούχος σιδηροδρομικός κ. Χρήστος Χατζημελετίου.
Ο κ. Χρήστος Χατζημελετίου (ο Πρόεδρος όπως τον αποκαλούν οι συνάδελφοι του λόγω της θητείας του για 20 χρόνια σε ομάδα ποδοσφαίρου στη Ξηροκρήνη) , Προσλήφθηκε στον σιδηρόδρομο το 1968 και εργάστηκε μέχρι το 1973 και μετά από ένα διάλλειμα τριών ετών επανήλθε το 1976 για να συνεχίσει στο κλάδο της έλξης μέχρι το 2007 αποχωρώντας με το βαθμό του Μηχανοστασιάρχη.
«Ο σιδηρόδρομος για έμενα είναι το μεγαλύτερο σχολείο. Διαφορετικά χρόνια διαφορετικές οι δυσκολίες τότε. Άλλο είναι να κινείσαι σε μονή γραμμή και άλλο σε διπλή. Στην μονή πρέπει να εφαρμόζεις τους κανονισμούς κυκλοφορίας με πολύ μεγάλη προσοχή. Η εφαρμογή των κανονισμών κυκλοφορίας είναι το άλφα και το ωμέγα στην ασφάλεια των συρμών. Με την πάροδο του χρόνου οι καταστάσεις στο δίκτυο βελτιώθηκαν δίνοντας ένα κομμάτι διπλή γραμμής»
Για τις σχέσεις του με τους συναδέλφους του μας είπε: Ήμασταν πολύ δεμένοι σαν μια οικογένεια. Πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Άλλα η συντριπτική πλειοψηφία ήταν πάντα συνεργάσιμοι και με σεβασμό ο ένας για τον άλλον»
Ο κ. Χρήστος Χατζημελετίου και σήμερα χαίρει της εκτιμήσεων των συναδέλφων του. Πάντα μιλούν για αυτών με τα καλυτέρα λόγια.
Χρήστος Γιαννακίδης
