Τα πλημμυρικά φαινόμενα του Σεπτεμβρίου 2023 προκάλεσαν πολλές ζημιές, και όχι μόνο στο παραλιακό μέτωπο του οικισμού της Αγριάς. Όμως το παραλιακό μέτωπο έχει δύο ιδιαιτερότητες: α) καταλαμβάνεται πέρα-πέρα από καταστήματα εστίασης και β) διατρέχεται από τις ανέκαθεν υπάρχουσες και από το 1986 προστατευόμενες ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς σιδηροτροχιές της διαδρομής τού ομοίως προστατευόμενου Τραίνου του Πηλίου.
Γράφει ο Χαράλαμπος Σκυργιάννης
Συγκοινωνιολόγος Μηχανικός
myvolos.net
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 οι σιδηροτροχιές αυτές ήταν εγκιβωτισμένες αλλά λειτουργικές σε ένα πεζοδρόμιο, στην επιφάνεια του οποίου τοποθετήθηκαν αργότερα αξιοπρεπείς κυβόλιθοι, αντάξιοι της γενικής εικόνας αυτού του παραλιακού προαστίου του Βόλου. Αν θυμάμαι καλά, αυτό το πεζοδρόμιο κατέστη δυνατόν επί Κοινοτάρχη Σκοπελίτη με αντάλλαγμα την καλοκαιρινή πεζοδρόμηση του παραλιακού Εθνικού Δρόμου.
Η δύναμη της πλημμύρας (σχεδόν όλοι οι οικισμοί της Μαγνησίας ένιωσαν αυτή την δύναμη σε διάφορα στοιχεία των υποδομών τους) διέλυσε το πεζοδρόμιο και ανέσκαψε τις γραμμές, δημιουργώντας ένα πραγματικά εφιαλτικό περιβάλλον δίπλα στον Εθνικό Δρόμο και μπροστά στα καταστήματα εστίασης. Και εκεί ξεκίνησε όλη η ιστορία.
Πολλοί είδαν την κρίση σαν ευκαιρία, που λένε. Κανείς, ποτέ στην Αγριά δεν συμπάθησε το Τραινάκι του Πηλίου και τις γραμμές του, έχω αρκετές αναμνήσεις από τα χρόνια που ήμουν Αντιπρόεδρος στον Σύλλογο Φίλων του Τραίνου Βόλου-Πηλίου αλλά και αργότερα, σε κάθε ευκαιρία, π.χ. όταν κάποιοι από εμάς υπερασπιζόμασταν «τα τσαρδάκια της Αγριάς» έναντι της Κτηματικής Υπηρεσίας, οι κάτοικοι και, κυρίως, οι καταστηματάρχες με απέχθεια συνυπήρχαν με τις γραμμές και το ενοχλητικό πεζοδρόμιο.
Ευκαιρία, λοιπόν. Δηλώσεις, κραυγές, καταστραφήκαμε, πνιγήκαμε, για όλα φταίει το καταραμένο Τραίνο – άσχετα αν το πεζοδρόμιο παραπέρα, προς Σουτραλί, είναι ακόμη ψηλότερο… Λογικά πρώτος παρενέβη ο Δήμαρχος Βόλου, ο οποίος και «καθησύχασε» τους «εξαγριωμένους» πολίτες.
Δεύτερος, επίσης λογικά, παρενέβη ο ΟΣΕ, περιουσία του οποίου είναι το Τραίνο του Πηλίου με την όλη υποδομή του. Ίδιου χαρακτήρα παρέμβαση έκανε ο ίδιος ΟΣΕ και στο τμήμα γραμμής από Άνω Λεχώνια μέχρι Μηλιές με την αμέριστη συνδρομή του Δήμου Νοτίου Πηλίου και σε μικρό χρονικό διάστημα το Τραινάκι ξαναλειτουργεί και διαπρέπει.
Στην Αγριά διεξήχθησαν διαπραγματεύσεις και επήλθε «συμφωνία». Με λίγο διαφοροποιημένα τα υψόμετρα της γραμμής ο ΟΣΕ θα επανατοποθετήσει τις γραμμές σε νέο σκάμμα με τσιμεντένια κοίτη, δημιουργώντας μια εντελώς νέα υποδομή για λειτουργία τύπου τραμ και ο Δήμος στο τέλος θα «γεμίσει» το σκάμμα, θα τοποθετήσει κυβολίθους και τελευταίος ο ΟΣΕ θα ελευθερώσει τον «όνυχα» των γραμμών και θα λειτουργήσει μία κατάλληλη δρεζίνα για να επιβεβαιωθεί η καλή σιδηροδρομική λειτουργία της γραμμής.
Όλα αυτά περιελήφθησαν σε μία Μελέτη, η οποία πέρασε από χίλια κύματα και τελικά εγκρίθηκε από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, στο Υπουργείο Πολιτισμού. Και δόθηκε το «πράσινο φως».
Είμαι σε θέση να ξέρω ότι ο ΟΣΕ έκανε εξαιρετική δουλειά. Ξόδεψε χρήμα και χρόνο και έκανε ένα τέλειο σιδηροδρομικό έργο, σε όλο το μήκος της παραλίας, αντάξιο της πολύχρονης εμπειρίας του αλλά και της Ιστορίας του μικρού μας Τραίνου.
Ύστερα ήρθε η σειρά του Δήμου. Που αγνοώντας την Μελέτη και τις υπογραφές των στελεχών του (τι κρίμα! έμπειροι μηχανικοί, κοντά στην συνταξιοδότηση, να υποτάσσονται στις θελήσεις του κάθε τυχάρπαστου…) τσιμεντάρησε το σκάμμα, έβαψε την επιφάνεια κόκκινη και, φυσικά, δεν τοποθέτησε τους «συμφωνημένους» κυβολίθους!
Κατόπιν αυτού υποχρεωτικά η Εφορία Νεωτέρων Μνημείων εξέδωσε σήμα διακοπής εργασιών και υπέβαλε σχετική μήνυση. Άρα ο ΟΣΕ δεν μπορεί να ολοκληρώσει τις εργασίες και τον έλεγχο λειτουργικότητας του δικτύου και το έργο θα μείνει έτσι ποιος ξέρει για πόσο. Το καταλάβαμε το κόλπο;
Ο σκοπός του Άρχοντα και των παρατρεχάμενων, όπως και των καταστηματαρχών, επετεύχθη! Κατά την γνώμη μου αυτός ήταν εξ αρχής. Κι άφησαν απλώς τα παιδία να παίζει, τον ΟΣΕ να καταναλώνει χρόνο και χρήμα πραγματοποιώντας ένα, στην ουσία, όπως εξελίχτηκε, άχρηστο έργο, και οι ίδιοι είμαι βέβαιος ότι κρυφογελούσαν, κρυμμένοι πίσω από κάποιες μεγαλοστομίες.
Ύστερα ήρθαν, επίσης λογικά, οι κάμερες, οι ζαρντινιέρες, η «αισθητική» και οι τυποποιημένες δηλώσεις περί «υπονόμευσης» του μεγαλόπνοου δημοτικού έργου.
sidirodromikanea.blogspot.com
