Όπου και να ρίξεις το βλέμμα σου οι εικόνες είναι απογοητευτικές και συνάμα θλιβερές.
Η επίσκεψη μας στον εμπορικό σιδηροδρομικό σταθμό Διαλογής Θεσσαλονίκης και οι εικόνες που αντικρίσαμε ήταν απογοητευτικές. Γραμμές άδειες, κτήρια ερείπια, άνθρωποι λιγοστοί.
Αυτός ο σταθμός ο μεγαλύτερος σε εμπορευματική κίνηση πριν από λίγα χρόνια, έσφυζε από κίνηση και ζωή. Όπου και αν κοιτάξαμε κάτι μας θύμιζε.
Το παλιό κτήριο του φ6, το νέο κτήριο, το κτήριο της διοίκηση του σταθμού, η πλάστιγγα, οι γραμμές που ήταν όλες γεμάτες από συρμούς. Δεκάδες ομάδες εργαζομένων σιδηροδρομικών υπάλληλων να δουλεύουν νύχτα μέρα για να διεκπεραιώσουν το μεταφορικό έργο που τους είχε ανατεθεί.
Ομάδες ελιγμών, που τα πρωινά έφταναν και τις πέντε, δούλευαν σαν τα μυρμήγκια και τα ραδιοτηλέφωνα έπαιρναν φωτιά σε συνεννόηση με τον σταθμάρχη κυκλοφορίας, να σχηματίσουν και να αποσχηματίσουν εμπορικούς συρμούς. Συνθηματικά «Βάρα κομμένα η το τάκα –τάκα» αντηχούν ακόμα στα αυτιά μας.
Πόσες φόρες δεν να λαχταρίσαμε να βλέπουμε εν κίνηση να κόβονται βαγόνια από τους υπαλλήλους ελιγμών. Είχαν σημειωθεί τόσα πολλά δυσάρεστα που ο φόβος πάντα ήταν εκεί.
Σταθμός Διαλογής: Νεκρική σιωπή...
Εδώ και το πλατάνι που φύτεψε το 2007 ο αείμνηστος Σάββας Καϊόγλου
Ίσως κάποια μέρα αυτός ο σταθμός ξαναβρεί την θέση που του αξίζει...
Χρήστος Γιαννακίδης
sidirodromikanea.blogspot.com
