Οι συγκλονιστικές σκηνές με τους τραυματισμένους επιβάτες και η αγωνία του ανερχόμενου μοντέλου να σώσει τους συνανθρώπους του.
Αν έχεις τύχη διάβαινε, λέει μια παροιμία, που φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα στο μοντέλο Πάνο Θεοδώρου, καθώς βγήκε αλώβητος από ένα τρομακτικό σιδηροδρομικό δυστύχημα που συνέβη στο παρελθόν επί ελληνικού εδάφους.
Ομως ο Πάνος Θεοδώρου, όπως προείπαμε, έχει… τυχερό αστέρι και ο εκτροχιασμός του τρένου στο οποίο επέβαινε πριν από περίπου τρία χρόνια αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό. «Ηταν η πιο τρομακτική εμπειρία στη ζωή μου», λέει ο ίδιος στην «Espresso» και τον Ηλία Μαραβέγια, για το δυστύχημα στο Άδενδρο που συγκλόνισε το πανελλήνιο. Ηταν 13 Μαΐου 2017, όταν ένα υπεραστικό τρένο έφυγε από τις σιδηροδρομικές γραμμές και έπεσε πάνω σε ένα σπίτι στην κωμόπολη του Δήμου Χαλκηδόνας, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τρεις άνθρωποι και να τραυματιστούν άλλοι δέκα.
«Πηγαίναμε στη Θεσσαλονίκη με μια φίλη μου για ένα θεατρικό φεστιβάλ που θα γινόταν στην πόλη. Περίπου μισή ώρα πριν φτάσουμε στον προορισμό μας έγινε το ατύχημα. Ηταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που πήρα τρένο και μπορώ να πω ότι μου άρεσε κιόλας, τόσο το ταξίδι με το συγκεκριμένο μέσο όσο και η διαδρομή» συνεχίζει την αφήγησή του το μοντέλο.
Σαν σε ταινία
«Ξαφνικά ένιωσα μια έντονη δόνηση, έσβησαν τα φώτα και αισθάνθηκα σαν να βρισκόμουν σε… ταινία. Το βαγόνι αναποδογύρισε, η φίλη μου προσπάθησε να κρατηθεί από το κάθισμα αλλά δεν τα κατάφερε κι εγώ την άρπαξα στον αέρα. Ευτυχώς είχα καλά ανακλαστικά και την κράτησα σε μια προσπάθειά μου να την προστατεύσω. Τιναχτήκαμε από τη μια μεριά του βαγονιού στην άλλη, αλλά για καλή μας τύχη, όταν πέσαμε, δεν χτυπήσαμε. Τότε άρχισε να μυρίζει πετρέλαιο. Αμέσως ξύπνησε μέσα μου το ένστικτο της επιβίωσης και συνέστησα σε όλους ψυχραιμία, κάτι δύσκολο, αν αναλογιστείς ότι ακούγονταν από παντού φωνές, ουρλιαχτά, κλάματα. Πολύ ψύχραιμος εγώ, φώτισα με το κινητό μου έξω από το παράθυρο για να δω πού βρισκόμασταν, καθώς ήταν βράδυ και φοβήθηκα μήπως το τρένο ήταν κοντά σε κάποιον γκρεμό».
Διαπιστώνοντας ότι ο συρμός δεν βρισκόταν σε επικίνδυνο σημείο, ο Πάνος άρχισε να ψάχνει τρόπο να σηκώσει το παράθυρο για να μπορέσει ο ίδιος και οι άλλοι επιβάτες να βγουν από το βαγόνι. «Ευτυχώς μας είδαν απέξω κάτοικοι της περιοχής και για να μας βοηθήσουν να βγούμε άρχισαν να πετούν πέτρες σ’ ένα ραγισμένο παράθυρο. Το σπάσαμε τελικά και βγήκαμε. Πρώτα έβγαλα τη φίλη μου και μετά τον υπόλοιπο κόσμο. Τότε ήρθε, θυμάμαι, κοντά μας μια καλή γιαγιά και μας πήρε αγκαλιά» αναφέρει.
Μετατραυματικό στρες
Η συνέχεια τον βρήκε να βοηθάει τον υπόλοιπο κόσμο, αφού εκείνος στάθηκε πολύ τυχερός και δεν τραυματίστηκε καθόλου, σε αντίθεση με άλλους που επέβαιναν στο τρένο. Η εμπειρία πάντως έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό του και δεν πρόκειται να την ξεχάσει ποτέ. «Για δυο μέρες μετά το δυστύχημα δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Από τότε δεν έτυχε να μπω ξανά σε τρένο. Εχω μπει σε μετρό, βέβαια. Μου έχει αφήσει ένα μικρό μετατραυματικό στρες αυτή η ιστορία, πλέον με ταράζουν τα κενά αέρος στο αεροπλάνο. Πριν δεν το πάθαινα αυτό. Μετά τον εκτροχιασμό του τρένου όμως το παθαίνω, μάλλον γιατί έτσι έκανε και το τρένο πριν βγει από την πορεία του. Πάντα μπορεί να γίνει η στραβή, ποτέ δεν ξέρεις…» τονίζει.
newsbreak.gr
