Ολα τα μεγάλα έργα έχουν γίνει με τη συγχρηματοδότηση της Ε.Ε. και πιθανότατα χωρίς αυτήν να μην είχαν γίνει ποτέ. Πάρτε για παράδειγμα το μετρό της Αθήνας, που σήμερα εξυπηρετεί εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίους κάθε μέρα. (Φωτ. INTIME))
ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΔΡΥΜΙΩΤΗ
Εδώ και τέσσερα χρόνια η διαΝΕΟσις πραγματοποιεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έρευνα σχετικά με το «Τι πιστεύουν οι Ελληνες». Η πλήρης έρευνα που αριθμεί 398 σελίδες, καθώς και μια ουσιαστική περίληψή της, είναι αναρτημένες στο site www.dianeosis.org και αξίζει τον κόπο να την αναζητήσετε. Τα ευρήματα της έρευνας είναι πραγματικά αποκαλυπτικά. Θα περιοριστώ μόνο σε ένα εύρημα, το οποίο δυστυχώς αποκαλύπτει πάρα πολλά για το επίπεδό μας και την πιστοποιημένη αμορφωσιά μας ή την παραπληροφόρησή μας, η οποία αναδύεται επικίνδυνα από την έρευνα.
Συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Διαχρονικά υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ερώτηση σχετικά με το θέμα αυτό. Συγκεκριμένα, η ερώτηση και οι απαντήσεις έχουν ως εξής: «Συνολικά, από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα λέγατε ότι: Περισσότερο ωφελημένη βγήκε η Ελλάδα – 27,3% και Περισσότερο
ωφελημένη βγήκε η Ε.Ε – 59,4%». Δεν γνωρίζω πόσο σας εντυπωσιάζουν τα στοιχεία αυτά, αλλά προσωπικά είμαι βαθύτατα προβληματισμένος. Δεν πρόκειται περί στατιστικού λάθους. Οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες που αποκλείουν το λάθος. Εξάλλου και στα τέσσερα χρόνια που διεξάγεται η έρευνα η διαφορά είναι πάντοτε σημαντική. Αυτό όμως που κάνει τα πράγματα χειρότερα είναι το γεγονός ότι η τελευταία έρευνα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη διαφορά. Τα αντίστοιχα ποσοστά τον Απρίλιο του 2015, ήταν 32,5% ωφελημένη η Ελλάδα και 53,9% ωφελημένη η Ε.Ε.! Μόνο αυτό το εύρημα πρέπει να μας προβληματίσει.
Θυμηθείτε σε ποια κατάσταση βρισκόταν η Ελλάδα τον Απρίλιο του 2015. Μόλις είχαμε εμπιστευθεί τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια αριστερή κυβέρνηση που δεν πίστευε στην Ε.Ε. Υστερα από 5 μήνες, σε ένα δημοψήφισμα ο κόσμος με 62% έδωσε ουσιαστικά εντολή στην κυβέρνηση να απορρίψει τις προτάσεις της Ε.Ε. και ουσιαστικά να μας βγάλει από το ευρώ. Και όμως, η διαφορά μεταξύ αυτών που πίστευαν ότι η Ευρώπη κέρδισε περισσότερα από αυτούς που πίστευαν το αντίθετο ήταν μόλις 21,4% (53,9 - 32,5), ενώ σήμερα, ύστερα από πέντε ολόκληρα χρόνια και τη συνεχή στήριξη και αρωγή της Ε.Ε., η διαφορά είναι 32,1% (59,4 - 27,3), δηλαδή κατά 50% (32,1 / 21,4) μεγαλύτερη! Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Ενα από τα επιτεύγματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το οποίο αναγνωρίζουν εχθροί και φίλοι, είναι το γεγονός ότι μας έβαλε πολύ νωρίς στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σωθήκαμε από περιπέτειες. Πάμε όμως στην ουσία. Εμείς οι παλαιοί θυμόμαστε πώς ήταν η Ελλάδα πριν από τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης και σταυροκοπιόμαστε κυριολεκτικά με την ιδέα ότι ακόμα θα ήμαστε σε αυτή την κατάσταση. Από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω.
Οδικό δίκτυο. Οσοι έχουν ταξιδέψει στο παρελθόν με αυτοκίνητο στον διπλής κατευθύνσεως δρόμο Αθήνα - Θεσσαλονίκη (χωρίς διαχωριστική νησίδα στη μέση), γνωρίζουν ότι πριν από το ταξίδι έπρεπε να κάνεις ασφάλεια ζωής και αν ήσουν θρήσκος να μεταλάβεις των Αχράντων Μυστηρίων. Ολο το σύγχρονο ασφαλές οδικό δίκτυο της Ελλάδας έγινε με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Πόσες ζωές έχουν σωθεί και πόση είναι η αποτίμησή τους; Ο μόνος άξονας που άργησε να ολοκληρωθεί αφορά το τμήμα Κόρινθος - Πάτρα. Ισως είναι «ποιητική δικαιοσύνη» (poetic justice), γιατί ο εκλεγμένος κομμουνιστής δήμαρχος της Πάτρας, τον Φεβρουάριο του 2015 κατέβασε τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το δημαρχείο της πόλης. Αξίζει να θυμηθούμε την αιτιολογία του: «είναι μια ενέργεια έμπρακτης αντίθεσης ενάντια στην Ε.Ε., καθώς πρόκειται για μια αντιδραστική διακρατική ένωση που παραμένει εχθρική για τον λαό. […] Ετσι θα απαλλαγούμε οριστικά από τα μνημόνια, τους επιτηρητές, τις αντιλαϊκές πολιτικές». Τα κονδύλια όμως τα δέχεται. Αλλο ιδεολογία και άλλο χρήμα. Ετσι είμαστε εμείς. Αν δεν κάνω λάθος, ο δήμαρχος αυτός εκλέχτηκε ξανά το 2019.
Μετρό. Ολα τα μεγάλα έργα έχουν γίνει με τη συγχρηματοδότηση της Ε.Ε. και πιθανότατα χωρίς αυτήν να μην είχαν γίνει ποτέ. Πάρτε για παράδειγμα το μετρό της Αθήνας, που σήμερα εξυπηρετεί εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίους κάθε μέρα. Αντιγράφω από την «Αθηναϊκή» της 10ης Ιουλίου 1965: «Απεφασίσθη η κατασκευή του νέου μετρό εντός 3ετίας. Θα καλύπτει Αμπελόκηπους και Πλατεία Συντάγματος». Μην έχετε αμφιβολίες. Αυτή ήταν η τύχη όλων των εξαγγελιών του παρελθόντος, γιατί απλούστατα έλειπαν τα χρήματα για τέτοιου είδους μεγάλες επενδύσεις. Χωρίς τον πακτωλό των διαφόρων ευρωπαϊκών προγραμμάτων στήριξης όλα τα έργα θα είχαν μείνει στις πολιτικές εξαγγελίες.
Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Και πάλι αντιγράφω από την εφημερίδα «Ακρόπολις» της 12ης Ιουλίου 1978: «Το εδήλωσε ο πρωθυπουργός μετά τη χθεσινή σύσκεψι: Σε 8 χρόνια έτοιμο το αεροδρόμιο στα Σπάτα». Πρωθυπουργός ήταν τότε ο Εθνάρχης που ήταν πιο αποτελεσματικός από πολλούς άλλους. Εντούτοις δεν τα κατάφερε. Σας θυμίζω ότι το αεροδρόμιο στα Σπάτα ολοκληρώθηκε το 2004 και η υπογραφή του έργου έγινε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (1990-1993) και υπουργό τον καλό φίλο Στέφανο Μάνο. Πάλι όμως με χρηματοδότηση από την καταραμένη Ε.Ε.
Επιχειρηματικότητα. Μήπως έχετε προσέξει κάτι μικρές ταμπελίτσες που είναι αναρτημένες σε πολλά καταστήματα; Διακριτικά μας λένε ότι η επιχείρηση αυτή συγχρηματοδοτήθηκε από το τάδε ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Μέχρι και μπουζουξίδικο ανοίξαμε σαν πολιτιστικό κέντρο με λεφτά των Ευρωπαίων, για να μην ξεχνιόμαστε. Για ολόκληρες δεκαετίες η αγροτική γη που δηλωνόταν στην Ελλάδα έφθανε μέχρι τη Σαχάρα, προκειμένου να παίρνουμε περισσότερες επιδοτήσεις και όταν μας πήρανε χαμπάρι στην Ευρώπη, γίνανε «εχθρικοί για τον λαό».
Πανδημία. Και ξαφνικά μας χτύπησε ο κορωνοϊός και όλη η Ευρώπη αναζητά τη σωτηρία της από την οικονομική καταστροφή στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το «πακέτο» που συζητείται και ελπίζουμε να συμφωνήσουν στη Σύνοδο Κορυφής, είναι 750 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων η χώρα θα πάρει περίπου 32 δισεκατομμύρια! Καλό είναι να ξαναρωτηθεί αυτό το 59,4% των συμπολιτών μας που πιστεύει ότι η Ευρώπη ωφελήθηκε περισσότερο, ποια είναι η άποψή τους σήμερα. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Οταν η Ιταλία, η τρίτη σε κατάταξη ΑΕΠ χώρα της Ευρωζώνης, προσβλέπει στην Ε.Ε. για τη σωτηρία της, είναι εύκολο να φανταστούμε τι θα μας συνέβαινε αν δεν ανήκαμε σε αυτή την «αντιδραστική διακρατική ένωση που παραμένει εχθρική για τον λαό»! Για φανταστείτε να περιμέναμε βοήθεια από τη φιλική Ρωσία, όπως μάταια περίμενε με τις υποκλίσεις του ο Λαφαζάνης το 2015. Αλλά δεν ήταν ο μόνος που ξευτιλίστηκε. Προηγήθηκε ο Κύπριος υπουργός Οικονομίας Μιχάλης Σαρρής όταν το 2013 πήγε στη Μόσχα για βοήθεια και αν θυμάμαι καλά έμεινε τρεις μέρες στο ξενοδοχείο του χωρίς αποτέλεσμα! Οταν κάποτε τον ρώτησα γιατί έμεινε τόσες ημέρες εκεί, μου έδωσε την πλέον πειστική απάντηση: «Επρεπε να καταλάβουν οι Κύπριοι ότι πράγματι δεν υπάρχουν λεφτά από τη Ρωσία».
Επιμύθιο. Είναι βέβαιο ότι αυτό το 59,4% των συμπολιτών μας με τη λανθασμένη αντίληψη, επηρεάζει καθοριστικά την πολιτική ζωή του τόπου με τις επιλογές του. Μη βιαστείτε να μου φορτώσετε χαρακτηρισμούς. Πρώτος ο John F. Kennedy το διατύπωσε πολύ ξεκάθαρα: «The ignorance of one voter in a democracy, impairs the security of all». «Η άγνοια ενός ψηφοφόρου σε μια δημοκρατία, βλάπτει την ασφάλεια όλων». Και φτάνουμε στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου: Ποιος φταίει; Η απάντηση είναι εύκολη: Ολοι εμείς. Σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Αλλος με τις πράξεις του, άλλος με τις παραλείψεις του. Τη μερίδα του λέοντος έχουν αναμφισβήτητα οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Οι πολιτικοί, γιατί η πρώτη προτεραιότητά τους είναι η επανεκλογή τους και οι δημοσιογράφοι γιατί ποτέ δεν θα πάρουν σαφή θέση κόντρα σε κάτι που πιστεύει το 60% των τηλεθεατών τους, ακροατών τους και αναγνωστών τους, για να μη στενοχωρήσουν την πελατεία τους!
Ομως, το καθήκον του διαμορφωτή της κοινής γνώμης δεν είναι να ακολουθεί το «λαϊκό αίσθημα», αλλά να το καθοδηγεί και να το διαμορφώνει σωστά.
«Εάν δίνεις προσοχή στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς». (Margaret Thatcher, 1925-2013, Βρετανίδα πρωθυπουργός, η οποία «ανέστησε» τη Μεγάλη Βρετανία από τη σοσιαλιστική καταστροφή των Εργατικών).
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
kathimerini.gr
