Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019

Ένα έλκηθρο που γλιστρά σε σιδηροτροχιές έφτασε την απίστευτη ταχύτητα των 10.620 χλμ./ώρα. Δείτε το καθηλωτικό video.



Στις 12 Σεπτεμβρίου 2019 στο Holloman High Speed Test Track (HHSTT) που έχει την έδρα του στην ομώνυμη βάση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στο Νέο Μεξικό επιτεύχθηκε ένα ακόμη ρεκόρ, που στα μάτια μας φαντάζει εξωπραγματικό.
Πιο συγκεκριμένα, ένα πυραυλοκίνητο μη επανδρωμένο όχημα υπερυψηλής ταχύτητας κατέρριψε το προηγούμενο ρεκόρ ταχύτητας στην ξηρά για ανάλογων ιδιοτήτων κατασκευές, που είχε επιτευχθεί το 2003 στο ίδιο πεδίο δοκιμών. Στο εντυπωσιακό video που συνοδεύει την είδηση, διάρκειας λίγων δευτερολέπτων, ακούγεται πρώτα ο ήχος από το σπάσιμο του φράγματος του ήχου. Στη συνέχεια φαίνεται για λίγο ο καπνός του οχήματος, που περνά στιγμιαία από μπροστά μας με ταχύτητα τριών χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο ή 6.599 μιλίων την ώρα (10.620 χλμ./ώρα ή επί το ακριβέστερον για την περισταση 8,6 Mach). 

Η επίδοση αυτή κατέρριψε το παλαιότερο απόλυτο ρεκόρ, που ήταν 10.385 χλμ./ώρα. Όπως αντιλαμβάνεστε, τα 578 χλμ./ώρα της γαλλικής υπερταχείας TGV ή τα 407 χλμ./ώρα της Bugatti Veyron δεν μπορούν με κανένα τρόπο να αποτυπώσουν την αίσθηση μιας τόσο μεγάλης τελικής ταχύτητας, που ξεπερνά κατά πολύ την αντίστοιχη ενός προηγμένης τεχνολογίας μαχητικού αεροσκάφους. Όσο για το όχημα που έκανε δικό του το ρεκόρ, μπορείς να το περιγράψεις ως ένα έλκηθρο που γλιστρά επάνω σε σιδηροτροχιές. Άλλωστε, το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της εγκατάστασης στο Holloman είναι το σιδηροδρομικό σύστημα, που είναι παρόμοιο σε εμφάνιση με τις σιδηροδρομικές γραμμές και χρησιμοποιείται σε σταθερή βάση από το 1950 για την την εκτόξευση πυραυλοκίνητων δοκιμαστικών οχημάτων, που λόγω του τρόπου κίνησής τους είναι γνωστά ως έλκηθρα (sleds). 

Tο Holloman High Speed Test Track (HHSTT), όπως και άλλα τέτοια πεδία δοκιμών στις ΗΠΑ, δημιουργήθηκε για να καλύψει συγκεκριμένες ανάγκες αεροπορικού και στρατιωτικού χαρακτήρα. Για παράδειγμα, με ποιόν άλλο τρόπο θα μπορούσε να ελεγχθεί η αξιοπιστία των εκτινασσόμενων καθισμάτων ενός F-22; Προφανώς, δεν ήταν δυνατόν να αφεθεί το αεροπλάνο να... πέσει από τον ουρανό, για να διαπιστωθεί η καλή τους λειτουργία. Ακόμη, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να διαγνωστεί η ευστοχία μιας ρουκέτας αέρος-αέρος, όσο και το αποτέλεσμα της βολής. Στο HHSTT δοκιμάζονται επίσης πυραυλικά συστήματα και στρατιωτικά εξαρτήματα, όχι μόνο των αμερικανικών δυνάμεων, αλλά και των συμμάχων τους. Το πεδίο δοκιμών του Holloman ξεκίνησε αρχικά με μια ευθεία σιδηροτροχιά μήκους 1.021 μέτρων, η κατασκευή της οποίας ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 1949. Η πρώτη δοκιμή που πραγματοποιήθηκε εκεί, την επόμενη χρονιά, αφορούσε στην εκτόξευση του πυραύλου επιφανείας Northrop N-25 Snark. Ακολούθησαν δοκιμές αντοχής του ανθρώπινου οργανισμού ως χειριστή πυραυλοκίνητων οχημάτων και ο συνταγματάρχης John P. Stapp ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που οδήγησε μια τέτοια κατασκευή στο HHSTT, τον Δεκέμβριο του 1954. Ακολούθως, η διαδρομή επιμηκύνθηκε στα 1.524 μέτρα, για να φτάσει τα 10.668 μέτρα το 1957. 


Η επόμενη σημαντική επέκταση του στίβου συνέβη το 1974, όταν οι σιδηροτροχιές από την δοκιμαστική πίστα της αεροπορικής βάσης Edwards μεταφέρθηκαν στο Holloman και προστέθηκαν στις υπάρχουσες διαδρομές, για να δώσουν πια ένα νέο συνολικό μήκος 15.475 μέτρων. Κατά τη διάρκεια αυτής της αναβάθμισης προστέθηκε και μια τρίτη σιδηροτροχιά, μήκους περίπου 4.572 μέτρων, για ελικοειδή έλκηθρα υψηλής ταχύτητας. Το 2000 στο βόρειο άκρο κάθε σιδηροτροχιάς προστέθηκαν επεκτάσεις μήκους 46,4 μέτρων, οι οποίες έφεραν τις δύο βασικές ράγες στα 15,536 μέτρα. Η τελευταία σημαντική αναβάθμιση στο κύριο σιδηροδρομικό σύστημα πραγματοποιήθηκε το 2002, όταν η διαδρομή στενού διαμετρήματος επιμηκύνθηκε στα 6.212 μέτρα. Ως τον Απρίλιο του 2014, περισσότερες από 12.400 έλκήθρων υψηλής ταχύτητας είχαν πραγματοποιηθεί στο Holloman High Speed Test Track. Κλείνοντας, θα σχολιάσουμε πως κανείς μας δεν ξέρει τι άλλο μας επιφυλάσσει το μέλλον, καθώς η σύγχρονη τεχνολογία είναι πια σε θέση να αγγίξει ταχύτητες που ποτέ πριν δεν είχαμε φανταστεί... 







Κείμενο -εικόνες: Σπύρος Χατήρας