Πέρασαν τα 6 λεπτά, μηδενίστηκε ο χρόνος στη φωτεινή επιγραφή, αλλά ο συρμός δεν ήρθε.
Επειτα από 3 λεπτά έγινε από τα μεγάφωνα η εξής ανακοίνωση: «Ο συρμός προς Αγία Μαρίνα θα έχει μικρή καθυστέρηση». Μετά 5 λεπτά, και αφού πάλι ο συρμός δεν εφάνη, επαναλήφθηκε η ίδια ανακοίνωση, χωρίς να αναφέρεται ούτε η διάρκεια της καθυστέρησης ούτε η αιτία. Στα επόμενα 5 λεπτά η ανακοίνωση άλλαξε: «Ο συρμός προς Αγία Μαρίνα θα καθυστερήσει». Πάλι ούτε πόσο ούτε γιατί.
Στο μεταξύ, στα 19 αυτά λεπτά είχε συγκεντρωθεί τόσος κόσμος, που κατά την εκτίμησή μου ήταν αδύνατον να χωρέσει στον συρμό όταν θα ερχόταν, ο οποίος θα ήταν ήδη γεμάτος από τους προηγούμενους σταθμούς. Στη συνέχεια, και αφού πάλι συρμός δεν φαινόταν, η ανακοίνωση τροποποιήθηκε: «Ανακοινώνεται ότι οι συρμοί προς Δουκίσσης Πλακεντίας και Αεροδρόμιο θα διέρχονται από τους ενδιάμεσους σταθμούς με καθυστέρηση». Ούτε πάλι πόση, ούτε γιατί, ούτε καν μία συγγνώμη για την αναμονή και την ταλαιπωρία του κόσμου. Η ανακοίνωση αυτή επαναλαμβανόταν έως τις 12.30, οπότε αναγκάστηκα να φύγω και να πάρω ταξί για να μην χάσω τον γιατρό.
Αυτόματα επανήλθε στη μνήμη μου το εξής περιστατικό: Πριν από αρκετά χρόνια, ευρισκόμενος στο Λονδίνο, επισκέφθηκα την Οξφόρδη. Οταν το απόγευμα έφτασα στον σταθμό για να επιστρέψω στο Λονδίνο, άκουσα από τα μεγάφωνα την ακόλουθη ανακοίνωση: «Σας ενημερώνουμε ότι το τρένο για το Λονδίνο θα έχει 7 λεπτά καθυστέρηση λόγω έργων στη γραμμή. Απολογούμαστε γι’ αυτή την ταλαπωρία».
Διαφορά αντιμετώπισης μεταξύ μιας μεταφορικής εταιρείας που σέβεται το επιβατικό κοινό και μιας που το θεωρεί δεδομένο, αν όχι και υποχρεωμένο, που το μεταφέρει, με κόμιστρο βέβαια, έχοντας μάλιστα δρομολογημένους, σε ημέρες καύσωνα 40 βαθμών Κελσίου, τους παλιούς συρμούς, που δεν έχουν κλιματισμό και είναι κινούμενοι κλίβανοι.
Αντώνης Λέκκας,
Συνταξιούχος Βριλήσσια
Γράμματα Αναγνωστών
kathimerini.gr
