Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

Στα τρένα των Πέντε Αστέρων.

Πήραμε κι εμείς το τρένο να πάμε άνετα στη Θεσσαλονίκη χαζεύοντας τα βουνά και τις πεδιάδες που διασχίζουν οι σιδηροδρομικές γραμμές και μας το έβγαλαν ξινό.

Ήτανε δυο μέρες χαλασμένη η γραμμή σε κάποιο σημείο, κι ενώ το ήξεραν οι αρμόδιοι, κανένας δεν ενημέρωνε κανένα επιβάτη ούτε κατά την έκδοση των εισιτηρίων, την ίδια μέρα, ούτε κατά την είσοδο στο τρένο. Το αποτέλεσμα, δυο ώρες ταλαιπωρία, για να βγούμε από το τρένο, να μπούμε σε πούλμαν, με αποσκευές, γέροι και μικρά παιδιά, για να κάνουμε παράκαμψη ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας τον Μπράλο, μέχρι να φτάσουμε νυχτιάτικα πια στο άλλο τρένο που περίμενε από την άλλη μεριά. Και να ήταν μόνο αυτό. 
Είχαμε ζητήσει αντικριστές θέσεις, με σχεδιάγραμμα, όπως περιγράφονται στο σάιτ του ΟΣΕ, με τραπεζάκι στη μέση, και διαπιστώσαμε ότι οι δύο αντικριστές θέσεις δεν ήταν στο ίδιο βαγόνι (!) ενώ το είχαμε ζητήσει στα εκδοτήρια της οδού Σίνα. Και στην επιστροφή, αφού πήραμε δέκα τηλέφωνα, ακόμα και στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής που είχε χαλάσει η γραμμή για να είμαστε σίγουροι ότι –όπως μας έλεγαν στο τηλέφωνο- η γραμμή φτιάχτηκε, σε όλη την πρώτη θέση δεν υπήρχε θέρμανση κι όλοι τουρτούριζαν. 
Ούτε, βέβαια, δούλευε καμία από τις πρίζες που υπάρχουν για να φορτίζεις το κινητό σου ή να δουλεύεις με τον υπολογιστή σου! Κι όταν ρωτήσαμε ευγενικά τον ελεγκτή που πέρασε για τα εισιτήρια τι θα γίνει με τη θέρμανση, άρχισε να ουρλιάζει, από το κρύο, την γκαντεμιά ή την κακή του ανατροφή δεν έχει σημασία, ότι δεν είναι υπεύθυνος εκείνος, αλλά δεν υπάρχει και κανένας υπεύθυνος στο τρένο, γι’ αυτό να μην του ζαλίζουμε το κεφάλι. Σουρεάλ ξεσουρεάλ, το ζήσαμε κι αυτό.
Κι ύστερα στο σταθμό Λαρίσης, κάποιος που δεν ούρλιαξε, αλλά δεν έδειξε να συγχύζεται κιόλας, μας είπε ότι έχουν αγοράσει οι Ιταλοί τον οργανισμό, αλλά ακόμα δεν έχουν κάνει τίποτα για να διορθώσουν τα πάρα πολλά προβλήματα που έχουν οι μεταφορές με το τρένο από τότε που μειώθηκε πολύ το προσωπικό. Και όταν τον ρωτήσαμε πού να απευθυνθούμε για τα παράπονα μας, μας κούφανε εντελώς: Στείλτε ένα μέιλ στο Σαλβίνι. Αυτουνού είναι τώρα τα ελληνικά τρένα!

Χρ. Δ.

e-dromos.gr