Τα ξημερώματα του Σαββάτου 22 Nοεμβρίου 1975 στο σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης, έμελλε να ξεκινήσει ο μύθος του Βασίλη Χατζηπαναγή, που άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια όλων των Ελλήνων φιλάθλων δύο εβδομάδες αργότερα. Ο «Βάσια» θυμάται μέσω του novasports.gr την ημέρα που πάτησε το πόδι του για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ευχαριστεί τον κόσμο για την αγάπη που του έχει δώσει.
Η υποδοχή που επεφύλασσε ο κόσμος του Ηρακλή στον (εκ Τασκένδης ορμώμενο) 21χρονο Χατζηπαναγή, ήταν κάτι το εξωπραγματικό.
«Τι να πω, τα συναισθήματα που ένιωσα ήταν τρομερά! Μεγάλη υποδοχή από πολύ κόσμο. Ερχόμουν άλλωστε πρώτη φορά στην πατρίδα» θυμάται ο μεγάλος «Βάσια» (Βασίλης στα ρώσικα) και συνεχίζει:
«Ήταν χίλιοι μπορεί και δύο χιλιάδες κόσμος, υπήρχε μεγάλη ανταπόκριση και να πω την αλήθεια δεν το περίμενα».
Άλλωστε, η φήμη του τρομερού εξτρέμ με το μαγικό αριστερό πόδι (όχι ότι το δεξί υστερούσε!),είχε φτάσει πριν από τον ίδιο στη Θεσσαλονίκη.
«Δεν ήμουν άσημος, ίσα ίσα, ήμουν αναγνωρισμένος παίκτης. Είχα μάλιστα ανακηρυχθεί δύο φορές καλύτερο αριστερό εξτρέμ στη Ρωσία», με τη φανέλα της Δυναμό Τασκένδης αρχικά και της Παχτακόρ στη συνέχεια να προσθέσουμε εμείς.
Για τις ποδοσφαιρικές ικανότητες του Βασίλη Χατζηπαναγή έχουν καταναλωθεί πολλοί τόνοι μελάνι, ενώ για περαιτέρω λεπτομέρειες μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο βίντεο στο τέλος του κειμένου. Αρκεί να πούμε πως η ποδοσφαιρική του ποιότητα, ήταν τέτοια που ασφυκτιούσε στα στενά όρια του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ αν είχε τη δυνατότητα να αγωνιστεί σε ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, δεν αποκλείεται σήμερα να μιλούσαμε για ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια, μύθους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όπως οι Μαραντόνα και Πελέ.
Ίσως όμως το καλύτερο του γκολ, να ήταν αυτό που πέτυχε στις καρδιές όλων των Ελλήνων φιλάθλων. Καθότι είναι από τους ελάχιστες παίκτες -ου μην ο μοναδικός- που εμφανίστηκε στα ελληνικά γήπεδα και κατάφερε να κάνει τον Έλληνα οπαδό να πηγαίνει στο γήπεδο ανεξαρτήτως αν αγωνιζόταν η ομάδα του ή όχι. Μόνο και μόνο για να δει τον «Νουρέγεφ» να "χορεύει" με τη φανέλα του Ηρακλή.
«Ανταποκρίθηκα άμεσα στις απαιτήσεις. Ο φίλαθλος κόσμος με αγάπησε και με γεμίζει ικανοποίηση αυτό. Βλέπω ακόμα και σήμερα που γίνονται διάφορες ψηφοφορίες για το ποιο είναι το καλύτερο δεκάρι, την προτίμηση του κόσμου στο πρόσωπό μου και αυτό είναι κάτι που με ευχαριστεί πολύ. Θέλω και εγώ από την πλευρά μου να τους ευχαριστήσω» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Με αφορμή την πρόκριση της Εθνικής ομάδας στα γήπεδα της Βραζιλίας και στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο «Έλληνας Μαραντόνα» όπως ήταν ένα από τα πάμπολλα παρατσούκλια που τον συνόδευαν, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη φανέλα με το εθνόσημο.
Φανέλα, που ο ίδιος δεν είχε την ευκαιρία να τιμήσει, αφού οι λιγοστές συμμετοχές του στις μικρές εθνικές ομάδες της Σοβιετικής Ένωσης, δεν του επέτρεψαν να φορέσει τη «γαλανόλευκη».
«Αξίζουν συγχαρητήρια στην Εθνική ομάδα, δίκαια προκρίθηκε. Βέβαια και οι Ρουμάνοι που είδα, δεν είχαν καμία σχέση με τους Ρουμάνους που θυμάμαι. Τα παιδιά είναι ενωμένα και ψυχωμένα, που είναι το πιο σημαντικό από όλα. Μακάρι να καταφέρουμε κάτι καλό το καλοκαίρι, εύχομαι καλή επιτυχία στην Εθνική».
Εμείς, μόνο να σε (ξανα)ευχαριστήσουμε μπορούμε «Βάσια», 38 χρόνια μετά την άφιξή σου στην Ελλάδα και την πρώτη σου εμφάνιση με τα χρώματα του Ηρακλή λίγες μέρες αργότερα (7/12/1975), για τα όσα μαγικά μας πρόσφερες μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Ο "Νουρέγεφ" Βασίλης Χατζηπαναγής, σε δράση:
novasports.gr
