Συνάδερφοι μπροστά στης συνδικαλιστικές
εκλογές που γίνονται και θα γίνουν και στη βόρεια Ελλάδα υπάρχει μια τεράστια προσπάθεια
να παραπλανήσουν όλους τους σιδηροδρομικούς με το παραμύθι της –αυτονομίας, της
ανεξαρτησίας, και της αντιμνημονιακής φρασεολογίας όλοι αυτοί που κυριολεκτικά
διέσυραν το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα.
Πώς εξηγείται όλος αυτός ο πυρετός
<<αυτονομίας>> και <<ανεξαρτησίας>> που έπιασε όλες
αυτές της παρατάξεις; Από τι και από ποιους θέλουν να είναι ανεξάρτητες και
αυτόνομες; Και πως γίνετε το <<έξω από τα κόμματα>> να εκφέρεται
από πρωτοκλασάτους συνδικαλιστές που ήταν και παραμένουν υψηλόβαθμα στελέχη
κομμάτων; Τι κρύβει αυτή η λαθροχειρία;
Η λεγόμενη<<αυτονομία>>και
<<ανεξαρτησία>> παρατάξεων και συνδικάτων κρύβει βαθύτερες αιτίες
και πιο σημαντικούς στόχους. Είναι-και ήταν πάντοτε-η προσπάθειά τους να
ποδηγετίσουν τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους σε πολιτικές εχθρικές προς τα
συμφέροντά τους. Κάθε παράταξη, κάθε συνδικάτο, εκ των πραγμάτων, με της θέσεις
του και τη δράση του κάνει πολιτική. Το ζήτημα που τίθεται πάντα είναι ποιών τα
συμφέροντα υπερασπίζονται με τις θέσεις και τη δράση τους.
Γι΄ αυτό και στον αντίποδα όλης αυτής
της προπαγάνδας των υπολοίπων παρατάξεων η ΔΕΣΚ καθαρά και ξάστερα δηλώνει ότι
είναι απόλυτα δεσμευμένη. Δεσμευμένη στα συμφέροντα των εργαζομένων ,ανδρών και
γυναικών σε μια ταξική κατεύθυνση και να δείχνει το δρόμο μέχρι την πλήρη
απελευθέρωση απ τα μονοπώλια και τη μισθωτή σκλαβιά.
Τι κίνημα
χρειαζόμαστε σήμερα;
« δεν
έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα φέρνει στις γραμμές των εργατών το
δηλητήριο της ταξικής συνεργασίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας. Δεν έχουμε
ανάγκη από ένα κίνημα που θα υποκλίνεται στο θεό της ΕΕ, θα αναγνωρίζει το
χρέος, θα βγάζει αντιμνημονιακές κορόνες, χωρίς όμως να έχει γραμμή ρήξης με τη
μήτρα που γεννά τα μνημόνια. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα της εργατικής
αριστοκρατίας, που θα είναι απεργοσπαστικό και θα υπονομεύει κάθε κινητοποίηση
που θα αμφισβητεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η
ίδια η ζωή απέδειξε πού οδηγεί "ο δρόμος του εφικτού", των
συμβιβασμών και υποχωρήσεων, ώστε να μη θιγεί η ανταγωνιστικότητα και η
κερδοφορία των ομίλων.
Καμία θυσία
για την πλουτοκρατία!
Κίνημα
ταξικό που να αμφισβητεί την κυριαρχία των μονοπωλίων.
Σήμερα, αν η
πάλη του κάθε συνδικάτου και ιδιαίτερα του τριτοβάθμιου δεν αμφισβητεί την
ανάπτυξη που έχει στο κέντρο της το καπιταλιστικό κέρδος, τότε το συνδικάτο
αυτό δε διεξάγει ταξικό εργατικό αγώνα, προδίδει τα εργατικά συμφέροντα.
Τέτοιες συνδικαλιστικές οργανώσεις αποτελούν στήριγμα της πολιτικής των
μονοπωλίων και ο ρόλος τους είναι επικίνδυνος για την εργατική τάξη.
Σήμερα,
χρειαζόμαστε ένα κίνημα ταξικό, καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας, οργανωμένο
και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της,
μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο. Κίνημα απαλλαγμένο από
τους ανθρώπους της εργοδοσίας, που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την
κοινωνική συμμαχία, που δε θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις αλλά για το
σύνολο των αναγκών της λαϊκής - εργατικής οικογένειας, κίνημα που θα βάζει στην
ημερήσια διάταξη το κεντρικό πρόβλημα - ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η
εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι.
'Η εμείς ή
τα μονοπώλια!
'Η με το
κεφάλαιο ή με το λαό!
Ανάπτυξη για
το λαό ή για τα κέρδη των μονοπωλίων».
Μάρτιος
Απρίλιος 2013
