Περνώντας από τις γραμμές του τριγώνου στον Παλιό σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης, μπροστά σου αντικρίζεις το κτήριο που παλιότερα χρησιμοποιούνταν ως μηχανοστάσιο και απέξω
μια ξεθωριασμένη ταμπέλα να σου θυμίζει
ότι κάποτε αυτό το κτίριο θα μετατρέπονταν σε μουσείο των τρένων.
Δυστυχώς αυτό
το όνειρο των φίλων του σιδηροδρόμου δεν
υλοποιήθηκε ποτέ η δεν υλοποιήθηκε μέχρι σήμερα. Θα μπορούσε αυτό το κτήριο
και ο περιβάλλοντας χώρος να γίνει τόπος αναψυχής και μάθησης για τις νεότερες γενιές. 
Στον τεράστιο χώρο, που σήμερα καλύπτεται από θάμνους και δένδρα, που μέσα τους
χάνονται μεγαθήρια μια άλλης εποχής, θα μπορούσε να αναδεχθεί
και να αποτελέσει πόλο έλξης για τους φίλους
του μουσειακού σιδηροδρόμου. Κάποτε σε αυτόν τον τόπο πρέπει να παραδειγματιστούμε από τους ξένους και να αξιοποιήσουμε
αυτόν τον χαμένο και ξεχασμένο θησαυρό. Ας
παραδειγματιστούμε από του αμερικανούς που γιορτάζοντας τα 150 χρόνια από την λειτουργία
του σιδηροδρόμου τους έβγαλαν για σεργιάνι μουσειακά βαγόνια και ατμήλατες και έγινα
η ατραξιόν σε πόλεις και χωριά σε όλο το δίκτυο όπου ταξίδευσαν. Ας παραδειγματιστούμε από το ενδιαφέρον που δείχνουν
σε όλα τα κράτη του κόσμου για την ιστορία του σιδηροδρόμου τους. Τέλος ας παραδειγματιστούμε
από τον Ισραηλινό γιατρό φίλο του μουσειακού σιδηροδρόμου της χώρας του, που με
επιστολή του στα http://sidirodromikanea.blogspot.gr/
έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για την αγορά μουσειακής
ατμήλατης μηχανής του σιδηροδρόμου της Πελοποννήσου. Ας παραδειγματιστούμε και ας αξιοποιήσουμε
τον θησαυρό που έχουμε στα χέρια μας..
