Αν το ψωμί
της ξενιτιάς είναι πικρό όπως λέει το λαϊκό άσμα εξίσου πικρό είναι και για
τους Έλληνες μηχανοδηγούς των τρένων το δικό τους ψωμί. Δεν είναι μια
διαπίστωση χωρίς ουσία και κενή περιεχομένου. Είναι μια απτή πραγματικότητα, που μόνο
όποιος την ζήση μπορεί να την κατανοήσει.
Είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια αυτό που
ζήσαμε στο ταξίδι μας με τον Προαστιακό και
εβρισκόμενος για λίγο στο πιλοτήριο του μηχανοδηγού. Είδαμε στο πρόσωπο
του την αγωνία και την υπερδιέγερση των αισθήσεων
του, προκειμένου να αποφευχθεί κάθε δυσάρεστη
κατάσταση. Τα απρόοπτα και τα απρόσμενα
είναι σε καθημερινή βάση. Το είδαμε και το διαπιστώσαμε με τα ίδια μας τα ματιά
χθες . Τρία παραλίγο δυσάρεστα συμβάντα σε ένα δρομολόγιο, αποφεύχθηκαν χάρης την εμπειρία και την
ετοιμότητα του μηχανοδηγού, δείχνοντας ταυτόχρονα το βαθμό δυσκολίας και κινδύνου που
εμπεριέχει η εργασία του μηχανοδηγού των
τρένων. Ας είμαστε προσεκτική όταν αναφερόμαστε στον κλάδο των μηχανοδηγών και
δει στον κλάδο εκείνο που έχει ουκ ολίγες ανθρώπινες απώλειες. Στον κλάδο
εκείνο που οι συνθήκες εργασίας δεν είναι και η καλύτερες. Γνωρίζουν καλά οι μηχανοδηγοί σε τι αναφερόμαστε..
Χρήστος Γιαννακίδης
