Ο δικομματικός καβγάς που στήνεται από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μπροστά στα μάτια των εργαζομένων την ίδια ώρα που και τα δύο κόμματα στηρίζουν τη δανειακή σύμβαση (νέο μνημόνιο) και δρομολογούν κυβερνήσεις συνεργασίας και νέα δεινά για το λαό.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια δεν είναι περίεργο που η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ επιλέγει να εμφανιστεί σήμερα ως μια «υπερκομματική παράταξη», με τον Γ. Παναγόπουλο να υποστηρίζει «η ΠΑΣΚΕ δεν είναι αχθοφόρος πολιτικής γραμμής μέσα στα συνδικάτα και δεν έχουμε καμία σχέση με την ασκούμενη πολιτική».
Αναμενόμενο. Πάντα όταν στην κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ η πάγια τακτική της ΠΑΣΚΕ ήταν η φραστική αποστασιοποίηση από τα αντεργατικά μέτρα. (βλέπε ανακοίνωση ΠΑΣΚΕ σιδηροδρομικών), την ίδια ώρα που στην πράξη παρέμεινε ιμάντας μεταβίβασης των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου.
Η ΔΑΚΕ παρά τις σημερινές αντικυβερνητικές κορώνες της, καθόλου δεν αμφισβητεί και ποτέ δεν αμφισβήτησε, τον αντεργατικό πυρήνα της πολιτικής που ασκείται. Διότι, οι κατηγορίες κατά της σημερινής κυβέρνησης, για «ανικανότητα» και για «κυβέρνηση που παραδίδει τα κλειδιά στο Δ’ ΡΑΙΧ» την ίδια στιγμή που δεν έχει πρόβλημα όταν τα κλειδιά αυτά τα κρατάνε τα ντόπια και ξένα μονοπώλια και – ελέω Μάαστριχτ – είναι κούφιες ντουφεκιές. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Αυτό βέβαια μεταφέρεται ατόφιο και στον συνδικαλιστικό χώρο των σιδηροδρομικών κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός όπως τον γνωρίσαμε.
Στο ΔΣ του ΣΣΒΕ 31 – 10 – 2011 ο πρόεδρος δηλώνει «υπαρξιακό πρόβλημα σαν συνδικαλιστής» (τόσα χρόνια «λύνανε και δένανε» με κομματικές παρεμβάσεις και τώρα που καλούνται να λύσουν προβλήματα με συνδικαλιστικό τρόπο δεν θέλουν ή δεν γνωρίζουν τη μέθοδο). Χαρακτηριστικό παράδειγμα με την επίσχεση εργασίας των εργαζομένων στην ΟΙΚΟΜΕΤ (στον ΝΕΣΘ) αποκάλεσε το στέλεχος του ΠΑΜΕ «κομισάριο» αυτόν που από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν και είναι στο πλευρό των εργαζομένων προσφέροντας τον χρόνο και την εμπειρία του, κάτι που το σωματείο μας δεν το έπραξε.
Άλλωστε και στην πρόταση της ΔΕΣΚ, να πάρει απόφαση το σωματείο μας με ψηφοφορία ενάντια στα καινούρια χαράτσια της ΔΕΗ, δίνοντας έτσι έμφαση στην βαρβαρότητα του μέτρου, αλλά και στην καταδίκη όλων αυτών των φασιστικών και προβοκατόρικων μηχανισμών του παρακράτους, για το θάνατο ενός εργάτη οικοδόμου στην πλατεία Συντάγματος στην 48ωρη απεργία, η απάντηση ήταν φυσικά αναμενόμενη. ΟΧΙ.
Ήξεραν όμως πολύ καλά να καταδικάσουν, την αγανάκτηση, - έτσι όπως εκφράστηκε - του λαού, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.
Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός σε όλο του το μεγαλείο…..
Μόνο ξεκόβοντας από αυτούς, που ευθύνονται για τα χάλια της πολιτικής, οικονομικής και συνδικαλιστικής ζωή της χώρας μας, και χαράζοντας μία πολιτική από τον λαό για τις ανάγκες του λαού, θα έχουμε μέλλον εμείς και τα παιδιά μας.
ΔΕΣΚ σιδηροδρομικών
