ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Λ. ΠΟΛΙΤΗ
«Δεν ξεπουλάµε και δεν ξεπουλιόµαστε», ουρλιάζουν οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ. Μαζί τους είµαστε.
Θέλουµε πράγµατι τον ΟΣΕ δικό µας. Νοικοκυρεµένο µε ωραία, καινούργια και καθαρά τρένα, συνεπή στα δροµολόγια, µε ευγενικό προσωπικό που θα µας εξασφαλίζει γρήγορη και φθηνή µετακίνηση όπως σε όλο τον κόσµο.
εχουµε κάτι από όλα αυτά, που το χάσουµε; αντίθετα, οι ελάχιστοι φορολογούµενοι αυτής της χώρας, τα λεγόµενα κορόιδα, πληρώνουν ιλιγγιώδη ποσά κάθε χρόνο για τη διατήρηση ενός οργανισµού, που µόνο από ανάγκη µπορεί να τον χρησιµοποιήσει κάποιος. εποµένως, αυτό το µέσο µεταφοράς δεν µας ανήκει. Προφανώς ανήκει µόνο στη συντεχνία που τον νέµεται και στον εκάστοτε πολιτευτή που τον διοικεί για να διορίσει τη νέα γενιά των ψηφοφόρων του.
Στην αντίπερα όχθη είναι ο ΟΤΕ και το αεροδρόµιο της αθήνας. Δύο κολοσσοί που τους ελέγχουν οι κακοί ξένοι που µας πίνουν το αίµα. αµφιβάλλει κανείς ότι οι υπηρεσίες επικοινωνιών βελτιώνονται διαρκώς και πάνε από το καλό στο καλύτερο; υπάρχει ελληνας που να µην αισθάνεται πολιτισµένος κάθε φορά που µπαίνει στο αεροδρόµιο για να ταξιδέψει ή χρειάζεται να βάλει τηλέφωνο στο σπίτι;
Σε 24 ώρες είναι όλα στη θέση τους. Με απλά λόγια. Δικό µας είναι ό,τι εξυπηρετεί τις ανάγκες µας και δεν πληρώνουµε κερατιάτικα από τα χρήµατα που πλέον δεν έχουµε. Μόνο τους ίδιους τους εργαζοµένους στις ΔΕΚΟ απασχολεί σε ποιον θα ανήκει το µάναντζµεντ και η πλειοψηφία των µετοχών µιας εταιρείας κοινής ωφέλειας.
εγώ πάντως στο «ελ. βενιζέλος» νιώθω ντόπιος και στον ΟΣΕ, ξένος στη χώρα µου και στην υποτιθέµενη περιουσία µου.
