Η εκδήλωση κοπή της πίτας που διοργάνωσε το σωματείο των συνταξιούχων σιδηροδρομικών « Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» ήταν η καλύτερη ευκαιρία για να φέρουν στην μνήμη τους στιγμές από τον εργασιακό τους βίο.
Όλοι είχαν κάτι να θυμηθούν και να μοιραστούν, τόσο από τις προσωπικές τους σχέσεις όσο και από το εργασιακό τους βίο.
Ο κ. Χρήστος Νικολάου πρώην Αρχιμηχανικός του ΟΣΕ μας διηγήθηκε τα δικά του βιώματα στον σιδηρόδρομο
«Προσλήφθηκα το 1972 ως Διπλωματούχος Μηχανικός. Για δυο μήνες εκπαιδευτικά στην Αθήνα και κατόπιν στο Μηχανοστάσιο Θεσσαλονικης. Παρότι είχαν τα προσόντα να καταλάβω Διευθυντική θέση αυτό δεν έγινε για λόγους κομματικούς Δεν ήμουν αρεστός στο κομματικό συνδικαλισμό. Ήμουν γλωσσομαθής, μιλούσα Γερμανικά άπταιστα γιατί σπούδασα εκεί, Αγγλικά και Σερβικά. Το 1974 πήγα για ένα μήνα στον Καναδά για την αγορά των καναδέζικων μηχανών. Τον ίδιο χρόνο και για τρεις μήνες σε προάστιο του Βελιγραδίου για να δω και να δοκιμάσω τα βαγόνια ψυγεία που χρειαζόμασταν για την μεταφορά φρούτων προς την Γερμανία. Το 1982 για δυο μήνες στη Κολωνία για σεμινάριο και το 1988 για δυο μήνες για τα ιντερσίτι στο Βερολίνο. Το 1989 τρεις μήνες στο Βερολίνο για δόκιμες και παραλαβή των ιντερσίτι. Το 1995 άλλους δυο μήνες στο Βερολίνο. Το 1998-99 στο Μοναχό για παραλή μηχανών».
Πολύ επίπεδη η προσφορά του κ. Νικολάου στο σιδηρόδρομο και αυτό έχει καταγραφεί στη συνείδηση των συναδέλφων του
Ο κ. Δημήτρης Δουϊνούδης μας περιέγραψε τα χρόνια ως τεχνίτης ατμηλάτων μηχανών τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν κυρίως με τα χειμωνιάτικα κρύα και τις παγωμένες σωλήνες νερού στις ατμήλατες μηχανές .
Μάχη με το χρόνο για να μπορέσουν να ετοιμάσουν τις ατμήλατες για να είναι έτοιμες σε κυκλοφορία. Σε πολλές περιπτώσεις δεν υπήρχαν ανταλλακτικά και έκαναν δίκες τους πατέντες και μάλιστα μια από αυτές ήταν τόσο σημαντική που η υπηρεσία τους επιβράβευσε. Όπως και πατέντα σε ντιζελομηχανή« Για ένα εξάρτημα που έκανε από το εξωτερικό 22.000 δραχμές εμείς το κατασκευάσαμε με 3.000 δραχμές» ανέφερε ο κ. Δουϊνούδης.
Δείτε το βίντεο
Ο κ. Κώστας Σεϊταρίδης θυμάται το όσα έζησε εργαζόμενος στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης και τα απρόοπτα που συνάντησε « Πήγα για λίγο να καθίσω για να ξεκούραστο και πριν καθίσω βλέπω τρία βαγόνια ψυγεία να κατηφορίζουν και να αναπτύσσουν ταχύτητα. Αντιλήφτηκα ότι δεν είχαν φρένο και έτρεξα πίσω τους και πριν φτάσουν στην οδό κυκλοφορίας οχημάτων της 26ης Οκτωβρίου τα σταμάτησαν. Αν δεν τα προλάβαινα μπορεί να ειχαμε τραγωδίες» Ο κ. Σεϊταρίδης παρά τα 85 του χρόνια εξακολουθεί να αθλείται βαδίζοντας αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα. Όταν ήταν σε νεότερη ηλικία έτρεξε σε μια δύσκολη διαδρομή 30 χιλιόμετρων στο Παρανέστι Δράμας όπου και πρώτευσε.
Ο κ. Μάρκος Λούσης προσλήφθηκε στο σιδηρόδρομο το 1965. Δούλεψε στο εργοστάσιο οχημάτων του ΟΣΕ στη Μενεμένη. «Κάναμε όλες τις δουλειές. Από ελιγμούς και μέχρι καθαρισμούς χωρών» ανέφερε ο κ. Λούσης.
Με όλους όσους μιλήσαμε μας εξέφρασαν την λύπη τους για τη μείωση του αριθμού των συνταξιούχων «Ένας - ένας φεύγουμε. Όλο και λιγότεροι κάθε χρόνο. Η μεγαλύτεροι έχουν λιγοστέψει» μας είπε με παράπονο συνταξιούχος.
Χρήστος Γιαννακίδης
