Εικόνα εγκατάλειψης παρουσιάζει ο Σιδηροδρομικός Σταθμός. Και ήταν επόμενο, καθώς μετά την τραγωδία των Τεμπών έχει περιοριστεί η μετακίνηση των επιβατών με το τρένο. Και σα να μην έφτανε το δυστύχημα, παρατηρούνται συνεχείς καθυστερήσεις στη διαδρομή από και προς Αθήνα λόγω βλαβών.
Σάκης Μουμτζής
Για να είμαι δίκαιος, επειδή τα τελευταία χρόνια προτιμούσα ως μέσο μετακίνησης μου προς Αθήνα το τρένο -με το Intercity, ελάχιστη ήταν η συνολική διαφορά χρόνου από την αεροπορική πτήση- έβλεπα μια σαφή βελτίωση στις εγκαταστάσεις του Σιδηροδρομικού Σταθμού της πόλης. Φωτίστηκε, υπήρχε συνεχής αστυνομική παρουσία και το κυριότερο άρχισαν να λειτουργούν καταστήματα -φαρμακείο, καφέ, είδη δώρων και ημερήσιου Τύπου-που έδωσαν μια ζωντάνια στον χώρο.
Βέβαια η βασική αιτία αυτής της άνθησης ήταν η αυξημένη επιβατική κίνηση, από τη στιγμή που η διαδρομή Θεσσαλονίκη-Αθήνα με το Intercity έπεσε στις τέσσερις ώρες. Αν λάβουμε και τη σημαντική διαφορά που είχε το εισιτήριο με το τρένο συγκριτικά με το αεροπλάνο, είχαμε έναν ακόμα καλό λόγο να προτιμήσουμε το τρένο.
Αίφνης, αυτή η κατάσταση ανατράπηκε όταν άρχισε να λειτουργεί την ΤΡΕΝΟΣΕ η ιταλική εταιρεία που την αγόρασε έναντι ευτελούς τιμήματος. (Ένα ακόμα από τα κατορθώματα του ΣΥΡΙΖΑ.) Το περίφημο «Ασημένιο Βέλος» και πιο ακριβό ήταν και λιγότερο ταχύ, ενώ στην πρώτη θέση τα καθίσματα μετά βίας χωρούσαν ένα άτομο. Αντιθέτως, στο Intercity στα βαγόνια πρώτης θέσης υπήρχε μεγάλη ευρυχωρία.
Και ήρθε το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη που απαξίωσε πλήρως τη μετακίνηση με το τρένο. Επιπροσθέτως, μειώθηκε η ταχύτητα για λόγους ασφαλείας με αποτέλεσμα η διαδρομή να κρατά πλέον πέντε ώρες, αν δεν υπάρξουν απρόοπτα. Ήταν επόμενο μετά από όλα αυτά και ο Σιδηροδρομικός Σταθμός να δίνει αυτή τη μελαγχολική εικόνα. Γιατρειά υπάρχει;
Αυτό εξαρτάται από το αν η ΤΡΕΝΟΣΕ και ο ΟΣΕ αποκτήσουν και πάλι την εμπιστοσύνη των πελατών τους. Μετά από όσα έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται -οι βλάβες είναι συνεχείς, άρα και οι καθυστερήσεις- δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Η εμπιστοσύνη στο προϊόν που πουλά η ΤΡΕΝΟΣΕ έχει κλονιστεί, όχι μόνο λόγω της τραγωδίας των Τεμπών -που όπως φαίνεται ελάχιστη ευθύνη έχει- αλλά κυρίως γιατί αντιμετώπισε την επένδυση της στους ελληνικούς σιδηροδρόμους χωρίς την πρέπουσα σοβαρότητα.
Προφανώς μια αξιοπρεπής μετακίνηση με το τρένο από και προς Αθήνα αφορά όλη την πόλη και όλους τους φορείς της. Σε όλες τις ιστορικές πόλεις της Ευρώπης οι σιδηροδρομικοί σταθμοί αποτελούν ένα από τα τοπόσημα τους, διακρίνονται για την καθαριότητά τους και την πολυτέλειά τους και πολλές φορές αποτελούν σημεία συνάντησης και κοινωνικών επαφών.
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της Θεσσαλονίκης, με τη δική του ιστορία, θα πρέπει να αναβαθμιστεί σε όλα τα επίπεδα για έναν απλό λόγο: δε νοείται μια πόλη που αναπτύσσεται να έχει έναν σιδηροδρομικό σταθμό σε παρακμή. Και για αυτό ας φροντίσουν πρωτίστως οι Ιταλοί επενδυτές και το Ελληνικό Δημόσιο να επαναφέρουν το ταχύτερο δυνατό στους ελληνικούς σιδηροδρόμους τη χαμένη τους αξιοπιστία.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 30.07.2023
makthes.gr
sidirodromikanea.blogspot.com
