Για να πούµε και των αρνητών το δίκιο, στην υπόθεση του μετρό έγινε της… αντιπαροχής. Επειδή κατά τις μεταπολεμικές δεκαετίες οι ανάγκες για στέγαση ήταν τεράστιες, παραβλέφθηκαν άλλες παράμετροι (όπως η αισθητική) οι οποίες, εκ των υστέρων, θεωρήθηκαν πολύ σημαντικές.
Πάσχος Μανδραβέλης
Το ίδιο έγινε με τις πλατείες του μετρό, ή σε εκείνες που φτιάχτηκαν υπόγεια πάρκινγκ. Ας μην ξεχνάμε ότι την εποχή που η γραμμή 4 (η οποία εξυπηρετεί τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αττικής) ήταν ένα όνειρο τρελό, το πεδίο αντιπαράθεσης των μπαχαλάκηδων με τα ΜΑΤ ήταν οι «ανοιχτοί χώροι» όπου θα κατασκευάζονταν υπόγεια πάρκινγκ. Οι κάτοικοι Κυψέλης ακόμη χτυπούν το κεφάλι τους στο τσιμέντο (έχει πάρα πολύ εκεί) γιατί αντέδρασαν στο σχέδιο του τότε δημάρχου Αθηναίων Μιλτιάδη Εβερτ να γίνει υπόγειο πάρκινγκ κάτω από την πλατεία Κανάρη. Τώρα, ψάχνουν με τις ώρες να παρκάρουν…
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι οι «πλατείες του μετρό ή των πάρκινγκ» είναι κάτι σαν μνημεία σοσιαλιστικού ρεαλισμού: πολύ τσιμέντο και ελάχιστη αισθητική. Πάνω σε αυτό πατάνε οι κάθε μορφής αντιπολιτευόμενοι και οι πάσης φύσεως μπαχαλάκηδες, για να αρνηθούν τα έργα που θα ανακουφίσουν την Αττική. Είναι, δε, εντυπωσιακό το γεγονός ότι η συζήτηση δεν γίνεται με όρους αισθητικής ή λειτουργικότητας, αλλά με τη γνωστή μέθοδο του ΝΙΜΒΥ (Not in my back Yard: όχι στην πίσω αυλή μου). Ουδείς ρωτάει σε τι βάθος θα φτιαχτούν οι σταθμοί, ώστε να υπάρχουν περιθώρια αισθητικών παρεμβάσεων, π.χ. για φύτευση δένδρων. Το μόνο που ζητούν οι αρνητές είναι «να φύγει ο σταθμός, να πάει κάπου αλλού». Αυτό έγινε στην Αγία Παρασκευή: ύστερα από αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησε ο δεξιός δήμαρχος, ο σταθμός έφυγε από την πλατεία. Φτιάχτηκε ένα χλμ. μακριά και τώρα οι κάτοικοι ζητούν νέο σταθμό επί της πλατείας, εξόδοις των φορολογουμένων, φυσικά.
Η άλλη αλήθεια είναι ότι σταθμούς μετρό έχουν ακόμη και τα καλύτερα σπίτια. Στην πλατεία Συντάγματος είναι μπροστά στη Βουλή και στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Στην Πανεπιστημίου η είσοδος βρίσκεται μπροστά στην Αθηναϊκή Τριλογία. Δεν είδαμε αγώνες και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, όταν κατασκευάζονταν.
Σύμφωνοι: η πλατεία Συντάγματος δεν είναι (όπως λέει ο κ. Χρ. Βερναρδάκης) τόσο ιστορική όσο τα Εξάρχεια, και οι ταλαιπωρημένοι από βανδαλισμούς «Τρεις Ερωτες» έχουν μεγαλύτερη αξία από τη Βιβλιοθήκη, την Ακαδημία και το Πανεπιστήμιο μαζί· τόσοι αγώνες δόθηκαν κάτω από τον ορειχάλκινο φανοστάτη, τόσα συνθήματα «κάτω το κράτος» έχουν γραφτεί πάνω του. Αλλά μήπως αντί να συζητάμε πού θα γίνουν τα αναγκαία έργα, πρέπει να αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε το πώς γίνονται;
.kathimerini.gr
sidirodromikanea.blogspot.com
