Εάν η ατμομηχανή είναι το εικονίδιο της βιομηχανικής επανάστασης , η πιο διάσημη ενσάρκωση είναι η ατμομηχανή με ατμό. Η ένωση σιδηροτροχιών ατμού και σιδήρου παρήγαγε τους σιδηροδρόμους, μια νέα μορφή μεταφοράς που άνθισε τον τελευταίο δέκατο ένατο αιώνα, επηρεάζοντας τη βιομηχανία και την κοινωνική ζωή.
Η ανάπτυξη των σιδηροδρόμων
Το 1767 ο Richard Reynolds δημιούργησε ένα σύνολο σιδηροτροχιών για τη μεταφορά άνθρακα στο Coalbrookdale. Αυτά ήταν αρχικά ξύλο αλλά έγιναν σιδερένιες ράγες. Το 1801 ψηφίστηκε η πρώτη Πράξη του Κοινοβουλίου για τη δημιουργία ενός «σιδηροδρόμου», αν και σε αυτό το σημείο ήταν ένα άλογο που τραβούσε κάρρα στις ράγες. Η ανάπτυξη μικρών, διάσπαρτων σιδηροδρόμων συνεχίστηκε, αλλά ταυτόχρονα, ο ατμομηχανή εξελίχθηκε. Το 1801 η Trevithic ανακάλυψε ατμομηχανή με ατμό που έτρεχε στους δρόμους και το 1813 ο William Hedly δημιούργησε το Puffing Billy για χρήση σε ορυχεία, ακολουθούμενο ένα χρόνο αργότερα από τον κινητήρα του George Stephenson.
Το 1821 ο Stephenson έχτισε το σιδηρόδρομο του Stockton στο Darlington χρησιμοποιώντας σιδηροδρομικές ράγες και ατμό με σκοπό να σπάσει το τοπικό μονοπώλιο των ιδιοκτητών των καναλιών. Το αρχικό σχέδιο ήταν τα άλογα να παρέχουν την ενέργεια, αλλά ο Stephenson πίεσε για ατμό. Η σημασία αυτού είναι υπερβολική, καθώς παρέμεινε τόσο «γρήγορη» όσο ένα κανάλι(δηλαδή αργό). Η πρώτη φορά που ένας σιδηρόδρομος χρησιμοποίησε μια πραγματική ατμομηχανή ατμού που τρέχει στις σιδηροτροχιές ήταν ο σιδηρόδρομος Λίβερπουλ προς Μάντσεστερ το 1830. Αυτό είναι πιθανώς το πραγματικό ορόσημο στο σιδηρόδρομο και αντικατοπτρίζει τη διαδρομή του πρωτοποριακού καναλιού Bridgewater. Πράγματι, ο ιδιοκτήτης του καναλιού είχε αντιταχθεί στον σιδηρόδρομο για να προστατεύσει την επένδυσή του. Ο σιδηρόδρομος Λίβερπουλ προς Μάντσεστερ παρείχε το σχέδιο διαχείρισης για μελλοντική ανάπτυξη, δημιουργώντας μόνιμο προσωπικό και αναγνωρίζοντας τις δυνατότητες των επιβατικών ταξιδιών. Πράγματι, μέχρι τη δεκαετία του 1850 οι σιδηρόδρομοι έκαναν περισσότερα από τους επιβάτες παρά τα εμπορεύματα.
Στη δεκαετία του 1830 εταιρείες καναλιών, προκλήθηκαν από νέους σιδηροδρόμους, μείωσαν τις τιμές και διατήρησαν σε μεγάλο βαθμό την επιχείρησή τους. Καθώς οι σιδηρόδρομοι σπάνια συνδέονταν, χρησιμοποιούνται συνήθως για τοπικές εμπορευματικές μεταφορές και επιβάτες. Ωστόσο, οι βιομήχανοι συνειδητοποίησαν σύντομα ότι οι σιδηρόδρομοι θα μπορούσαν να έχουν ένα σαφές κέρδος, και το 1835-37, και το 1844-48 υπήρξε μια τέτοια έκρηξη στη δημιουργία σιδηροδρόμων που η «μανία των σιδηροδρόμων» λέγεται ότι έπληξε τη χώρα. Σε αυτήν την μεταγενέστερη περίοδο, υπήρχαν 10.000 πράξεις για τη δημιουργία σιδηροδρόμων. Φυσικά, αυτή η μανία ενθάρρυνε τη δημιουργία γραμμών που δεν ήταν βιώσιμες και σε ανταγωνισμό μεταξύ τους. Η κυβέρνηση υιοθέτησε σε μεγάλο βαθμό μια στάση laissez-faire, αλλά παρενέβη για να σταματήσει τα ατυχήματα και τον επικίνδυνο ανταγωνισμό. Πέρασαν επίσης ένα νόμο το 1844 που διατάζει ταξίδια τρίτης κατηγορίας να πραγματοποιούν τουλάχιστον ένα τρένο την ημέρα, και το νόμο Gauge του 1846 για να βεβαιωθούν ότι τα τρένα λειτουργούσαν με το ίδιο είδος ράγας.
Σιδηρόδρομοι και οικονομική ανάπτυξη
Οι σιδηρόδρομοι είχαν σημαντικό αντίκτυπο στη γεωργία , καθώς τα ευπαθή εμπορεύματα όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα θα μπορούσαν τώρα να μετακινηθούν σε μεγάλες αποστάσεις πριν να είναι βρώσιμα. Το βιοτικό επίπεδο αυξήθηκε ως αποτέλεσμα. Νέες εταιρείες που σχηματίστηκαν και στους δύο σιδηροδρόμους και εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες, και δημιουργήθηκε ένας σημαντικός νέος εργοδότης. Στο αποκορύφωμα της σιδηροδρομικής έκρηξης, τεράστιες ποσότητες βιομηχανικής παραγωγής της Βρετανίας διοχετεύθηκαν στην κατασκευή, ενισχύοντας τη βιομηχανία και όταν η βρετανική έκρηξη υποχώρησε, αυτά τα υλικά εξήχθησαν για την κατασκευή σιδηροδρόμων στο εξωτερικό.
Κοινωνικές επιπτώσεις των σιδηροδρόμων
Προκειμένου να είναι χρονοδιάγραμμα των τρένων, εισήχθη ένας τυποποιημένος χρόνος σε ολόκληρη τη Βρετανία, καθιστώντας το πιο ομοιόμορφο μέρος. Τα προάστια άρχισαν να σχηματίζονται καθώς οι λευκοί εργαζόμενοι απομακρύνθηκαν από τις εσωτερικές πόλεις και ορισμένες περιοχές εργατικής τάξης κατεδαφίστηκαν για νέα σιδηροδρομικά κτίρια. Οι ευκαιρίες για ταξίδια διευρύνθηκαν καθώς η εργατική τάξη θα μπορούσε τώρα να ταξιδεύει πιο ελεύθερα, αν και ορισμένοι συντηρητικοί ανησυχούσαν ότι αυτό θα προκαλούσε εξέγερση. Οι επικοινωνίες επιταχύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό και η περιφερειοποίηση άρχισε να καταρρέει.
Σημασία των σιδηροδρόμων
Η επίδραση των σιδηροδρόμων στη βιομηχανική επανάσταση είναι συχνά υπερβολική. Δεν προκάλεσαν εκβιομηχάνιση και δεν είχαν καμία επίδραση στις μεταβαλλόμενες τοποθεσίες των βιομηχανιών, καθώς αναπτύχθηκαν μόνο μετά το 1830 και αρχικά αργά να τα πιάσουν. Αυτό που έκαναν ήταν να επιτρέψουν στην επανάσταση να συνεχιστεί, να δώσει περαιτέρω ερέθισμα και να βοηθήσει στη μεταμόρφωση της κινητικότητας και της διατροφής του πληθυσμού.
greelane.com
sidirodromikanea
