Περισσότεροι από τους μισούς (61 τοις εκατό) των θανάτων από σιδηροδρομικά ατυχήματα στην ΕΕ αφορούν μη εξουσιοδοτημένα άτομα και καταπατητές. Δεδομένου ότι τα φορτηγά τρένα ασχολούνται όλο και περισσότερο με τέτοια περιστατικά ασφάλειας, ήρθε η ώρα να αντιμετωπιστεί καλύτερα αυτό το ζήτημα.
Νίκος Παπατόλιος
Στα τέλη Ιουλίου, οι αναφορές της αστυνομίας από τη Γερμανία περιέγραφαν πώς ένα κορίτσι ανέβηκε σε φορτηγό τρένο , ταξίδεψε σε αυτό για 70 χιλιόμετρα και στη συνέχεια πήδηξε ενώ το τρένο ήταν ακόμα σε κίνηση. Κατά συνέπεια, το κορίτσι υπέστη σοβαρά τραύματα. Από την άλλη πλευρά, η ιταλική εταιρεία FuoriMuro ανέφερε περιστατικά όπου μετανάστες επέβαιναν σε εμπορευματικά τρένα για να διασχίσουν τα γαλλο-ιταλικά σύνορα θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή τους.
Τι προτρέπει τους ανθρώπους να σερφάρουν σε φορτηγά τρένα; Υπάρχουν σημεία παραβίασης; Και ποια μέσα πρόληψης χρησιμοποιούν οι αρχές και οι σιδηροδρομικές οργανώσεις; Η Isabelle Fonverne, Ανώτερη Σύμβουλος για την ασφάλεια και τη διαλειτουργικότητα στο UIC, ρίχνει φως στην κατάσταση.
Οι άνθρωποι που εμπλέκονται
Το surfing με τρένο είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται παγκοσμίως αλλά περισσότερο σε ορισμένες χώρες. «Έχουμε παρατηρήσει περιπτώσεις στην ΕΕ, τη Ρωσία, την Ινδία ή ακόμη και τη Νότια Αφρική όπου άνθρωποι έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους με διάφορους τρόπους». Τις περισσότερες φορές, οι ριψοκίνδυνες είναι νέοι άνθρωποι που ξεπερνούν το όριο σε μια προσπάθεια να επιδείξουν ή να βιώσουν μια περιπέτεια. Δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αναρρίχηση σε τρένα σταθμευμένα σε σταθμούς ή αποθήκες, κάτι που απαγορεύεται και υποδεικνύεται με προειδοποιητικές πινακίδες που έχουν τοποθετηθεί από τους σιδηροδρόμους.
Παρ 'όλα αυτά, δεν είναι οι μόνοι. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η περίπτωση των μεταναστών είναι επίσης αρκετά συχνή. Οι μετανάστες προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους σε ξένες χώρες περπατώντας σε σιδηροδρομικές γραμμές. Επιπλέον, κρύβονται στα τρένα όταν θέλουν να διασχίσουν τα σύνορα και οι δύο αυτές τακτικές μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες. Επιπλέον, οι άστεγοι μπορούν επίσης να προσπαθήσουν να βρουν καταφύγιο κατά μήκος των τροχιών, με ατυχή αποτελέσματα μερικές φορές. Τέλος, οι περιπτώσεις μεθυσμένων ανθρώπων που περπατούν ή πέφτουν σε σιδηροδρομικές γραμμές δεν είναι κάτι ασυνήθιστο.
Κίνητρα καταπάτησης
«Όσον αφορά τους νέους, η επίδειξη στους φίλους και η αύξηση της αδρεναλίνης είναι το νούμερο ένα κίνητρο για την παραβίαση», λέει η Fonverne. Παραβιάζουν κομμάτια, μπαίνουν σε σταθμούς και ανεβαίνουν σε τρένα για να βγάλουν φωτογραφίες ή να γυρίσουν οι ίδιοι ενώ βρίσκονται σε δράση. Η φρενίτιδα των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης τους οδηγεί σε επικίνδυνες καταστάσεις που δεν αξιολογούν επαρκώς. Ως αποτέλεσμα, μερικοί νέοι ενδέχεται να υποστούν ηλεκτροπληξία, να πέσουν και να χτυπηθούν από ένα τρένο που κινείται ή να τους προσπεράσει το τρένο στο οποίο ανέβηκαν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι θάνατος ή σοβαρός τραυματισμός.
Επιπλέον, όταν πρόκειται για μετανάστες ή άστεγους, ο μόνος μετρήσιμος παράγοντας είναι η ώθηση για επιβίωση που αναλαμβάνει. Σε δύσκολες καταστάσεις, οι άνθρωποι καταφεύγουν σε τεταμένες λύσεις χωρίς να λαμβάνουν πραγματικά υπόψη τους κινδύνους που ενέχουν.
Ωστόσο, υπάρχει ένα τρίτο κίνητρο που δεν πρέπει να αγνοηθεί: οι απόπειρες αυτοκτονίας. Ένα σημαντικό ποσοστό θανατηφόρων σιδηροδρομικών ατυχημάτων αφορά άτομα που προσπαθούν να αυτοκτονήσουν στις εγκαταστάσεις του σιδηροδρόμου. Και στις τρεις περιπτώσεις παραβίασης των κινήτρων, οι σιδηροδρομικές εταιρείες έχουν εντοπίσει hotspots όπου συμβαίνουν περιστατικά με μεγαλύτερη συχνότητα. Δυστυχώς, δεν είναι εύκολο να επικοινωνήσουμε ανοιχτά και να εκθέσουμε αυτά τα hotspots «επειδή θα μπορούσε να έχει τα αποτελέσματα της αντιγραφής», εξηγεί ο Fonverne.
Πώς μπορούν οι σιδηροδρομικές εταιρείες να ενισχύσουν την πρόληψη;
Όσον αφορά τις σιδηροδρομικές μεταφορές, δεν υπάρχει πολύς χώρος για περισσότερο έλεγχο των γραμμών. Όπως υπογραμμίζει ο Φόνβερν, «δεν είναι εφικτό να τοποθετούμε φράχτες, κάμερες ή αστυνομία παντού». Επιπλέον, τα φορτηγά τρένα δεν είναι εύκολο να παρακολουθούνται γενικά. Είναι αρκετά μεγάλα τρένα στα οποία υπάρχει μόνο ο μηχανοδηγός. Κατά συνέπεια, εάν κάποιος επιβιβαστεί στο τρένο λίγο πριν την αναχώρηση ή κατά τη διάρκεια μιας ενδιάμεσης στάσης, είναι δύσκολο να τον εντοπίσει ή να τον αποτρέψει από αυτό.
Ακόμα και όταν είναι σταθμευμένοι πριν από ένα ταξίδι, τα φορτωμένα τρένα συνήθως παρακολουθούνται από κάμερες σε μεγαλύτερους σταθμούς. Σε μικρότερους σταθμούς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Ωστόσο, ακόμη και σε μεγαλύτερους σταθμούς, τα τρένα θα παρακολουθούνται σύμφωνα με την αξία του φορτίου τους, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα, θα υπάρχουν τρένα που θα παραμείνουν χωρίς επιτήρηση. Αυτό σημαίνει ότι η παρακολούθηση είναι ανεπαρκής; Όχι πραγματικά, γιατί είναι πρακτικά αδύνατο να παρακολουθείς συνεχώς κάθε τρένο, βαγόνι και ατμομηχανή. Ακόμα κι αν αυτό ήταν δυνατό, θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν περιστατικά, καθώς οι άνθρωποι βρίσκουν πολύ δημιουργικούς τρόπους για να κρυφτούν.
Ποια είναι λοιπόν η λύση;
Μέχρι στιγμής, δεν υπήρχε παγκόσμιος οργανισμός που να ασχολείται με το ζήτημα της καταπάτησης και της πρόληψης της αυτοκτονίας. Ο Fonverne εξηγεί ότι η επίλυση αυτών των θεμάτων ασφάλειας βασίστηκε σε εθνικές πρωτοβουλίες μέχρι τώρα. Ακριβώς εξαιτίας αυτού, η UIC (International Union of Railways) ξεκίνησε πρόσφατα μια νέα ομάδα εργασίας, το TreSP-Network.
Ο στόχος της ομάδας εργασίας είναι να δημιουργήσει μια διεθνή και μόνιμη πλατφόρμα για την αντιμετώπιση θεμάτων κατά των σιδηροδρόμων και την πρόληψη των αυτοκτονιών, την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών και την έκδοση κατευθυντήριων γραμμών και την οργάνωση ετήσιων ή εξαμηνιαίων διεθνών εκστρατειών και συνεδρίων ευαισθητοποίησης. Επιπλέον, στοχεύουν στην ενημέρωση της εργαλειοθήκης RESTRAIL (REduction of Suicides and Trespasses on RAILway property), έναν οδηγό επίλυσης προβλημάτων για την εφαρμογή μέτρων για την πρόληψη των σιδηροδρομικών αυτοκτονιών και των ατυχημάτων διάβασης και τον μετριασμό των συνεπειών μετά το συμβάν.
Όπως είναι κατανοητό, η ευαισθητοποίηση είναι το πιο ισχυρό όπλο στον αγώνα κατά της παράβασης των σιδηροδρόμων και των ατυχημάτων. Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι το να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους, ειδικά για λόγους διασκέδασης, μπορεί να αποδειχθεί επιζήμιο. Όλα τα τρένα και τα φορτηγά τρένα, ιδίως, είναι βαριά και γρήγορα κινούμενα οχήματα που μπορούν να σκοτώσουν ή να τραυματίσουν σοβαρά ένα μη εξουσιοδοτημένο άτομο που επέβαινε σε αυτά. Επιπλέον, το φορτίο τους (π.χ. χημικά) μπορεί επίσης να επηρεάσει την υγεία των ανθρώπων. Τέλος, η πράξη παραβίασης σιδηροδρομικών γραμμών απαγορεύεται αυστηρά. Ανάλογα με τη χώρα, οι καταπατητές θα μπορούσαν να οδηγηθούν στα δικαστήρια και να αντιμετωπίσουν υψηλά πρόστιμα.
Ενημερωθείτε
Κάθε χρόνο το UIC και 45 συμμετέχουσες χώρες διοργανώνουν τη Διεθνή Ημέρα Ευαισθητοποίησης Διασταυρώσεων Επιπέδου (ILCAD: www.ilcad.org ) για να ενημερώσουν το κοινό σχετικά με θέματα ασφάλειας ισόπεδων διασταυρώσεων. Οι σιδηρόδρομοι που συμμετέχουν διοργανώνουν επίσης τακτικές εκστρατείες ασφάλειας για την ενημέρωση του κοινού, ιδιαίτερα των νέων, σχετικά με τους κινδύνους που μπορεί να συναντήσουν πάνω και γύρω από σιδηροδρομικές γραμμές, σε εξέδρες, για τον κίνδυνο ηλεκτροπληξίας και τους κινδύνους του σερφ σε τρένο.
Σιδηροδρομικά μουσεία υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Εκτός από την ομορφιά των εκθεμένων τρένων και του σιδηροδρομικού εξοπλισμού, ορισμένοι οργανώνουν επίσης εκθέσεις ευαισθητοποίησης και δραστηριότητες για παιδιά και εφήβους όπως το la Fundación de los Ferrocarriles Españoles (Spanishδρυμα Ισπανικών Σιδηροδρόμων). Έτσι, την επόμενη φορά που κάποιος αισθάνεται τόσο πρόθυμος να δει ένα τρένο από κοντινή απόσταση, είναι καλύτερα να σκεφτεί να ακολουθήσει εκστρατείες για την ευαισθητοποίηση ή να επισκεφτεί μουσείο αντί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του.
https://www.railfreight.com/railfreight/2021/08/06/is-it-time-for-people-to-take-railway-safety-more-seriously/
sidirodromikanea
