Για να θυμούνται οι παλαιότεροι...
Τα παλιά τα τραίνα, τα ξενιτεμένα
για τη Γερμανία στου ’60 τις αρχές
τώρα αραγμένα, παραπονεμένα
όπως η ζωή μας που σταμάτησε στο χθες
Μπορεί να άλλαξ’ η ζωή
να ‘ρθαν καλύτεροι καιροί
μα εγώ ακόμα τραγουδάω και πονώ
μέσα μου πάντα με δονεί
του Καζαντζίδη η φωνή
μ’ ένα ζεϊμπέκικο
καρδιά μου σε ξυπνώ
Τα παλιά τα τραίνα είναι σαν εμένα
που σε περιμένω κι’ ακόμα σ’ αγαπώ
Τα παλιά τα τραίνα, τα ταξιδεμένα
με τα όνειρά μας και της μάνας την ευχή
έρημα σκουριάζουν και λησμονημένα
σαν φωτογραφία από άλλη εποχή
Μπορεί να άλλαξ’ η ζωή
να ‘ρθαν καλύτεροι καιροί
μα εγώ ακόμα τραγουδάω και πονώ
μέσα μου πάντα με δονεί
του Καζαντζίδη η φωνή
μ’ ένα ζεϊμπέκικο
καρδιά μου σε ξυπνώ
Τα παλιά τα τραίνα είναι σαν εμένα
που σε περιμένω κι’ ακόμα σ’ αγαπώ
Kostas Smokovitis
