Το παραθαλάσσιο μέτωπο από τον ποταμό Αρι έως το Πεταλίδι παραμένει αναξιοποίητο, επειδή οι τοπικοί άρχοντες και η μεσσηνιακή επιχειρηματική κοινότητα δεν μπορούν να σκεφτούν «έξω από το κουτί» και να καταθέσουν προτάσεις που στα ανεπτυγμένα κράτη θεωρούνται ήδη ξεπερασμένες.
Γι’ αυτό εδώ και μια εικοσαετία ακούμε και διαβάζουμε για το δρόμο Καλαμάτα - Ριζόμυλος, αλλά δεν έχουμε ακούσει ή διαβάσει έστω και μια δειλή πρόταση για μέσο σταθερής τροχιάς, που θα συνδέει τις παραλίες της Καλαμάτας, της Μεσσήνης και του Πεταλιδίου. Για τους ίδιους λόγους δεν έχουμε ακούσει καμία πρόταση για κατασκευή ποδηλατόδρομου στην παραθαλάσσια διαδρομή Καλαμάτα - Μεσσήνη - Πεταλίδι.
Αλήθεια, πόσα χρήματα θα κόστιζε η κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής στην παραθαλάσσια διαδρομή Καλαμάτα - Μεσσήνη - Πεταλίδι; Πόσο θα κόστιζε ένας ποδηλατόδρομος στην ίδια διαδρομή; Μήπως τα δύο αυτά έργα θα κόστιζαν τα μισά από όσα θα κοστίσει ο δρόμος Καλαμάτα - Ριζόμυλος που τελικώς δεν θα είναι γρήγορος κλειστός αυτοκινητόδρομος αλλά... ταχείας κυκλοφορίας; Και μήπως θα απέφεραν πολλαπλάσια οφέλη σε αυτές τις περιοχές, που βρίσκονται σε προνομιακή απόσταση από το αναπτυσσόμενο τουριστικά αεροδρόμιο; Και αφού ξεκινήσαμε τις ερωτήσεις, ας κάνουμε και μια τελευταία με δύο υποερωτήματα: Πόσο θα κόστιζε η κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής Καλαμάτα - Πύλος και μέχρι πότε θα ακούμε από πολιτικούς και επιχειρηματίες ότι «αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα»;
Ειλικρινά δεν ξέρω πόσα χρόνια θα περάσουν ακόμα μέχρι να συνειδητοποιήσει η τοπική επιχειρηματική και πολιτική “ελίτ” ότι η οικονομική μεγέθυνση δεν είναι μόνο θέμα οδικών αξόνων -κι ότι η Κρήτη έχει χειρότερες οδικές υποδομές από τη Μεσσηνία, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να φιλοξενεί 4 εκατομμύρια αλλοδαπούς τουρίστες το χρόνο. Δυστυχώς, στη Μεσσηνία χρειάστηκε να ολοκληρωθεί ο αυτοκινητόδρομος Α7 για να συνειδητοποιήσει αυτή η “ελίτ” ότι κύρια πύλη του νομού είναι το... αεροδρόμιο.
Ισως λοιπόν χρειαστεί να κατασκευάσουμε πολλά χιλιόμετρα δρόμων ακόμα, μέχρι να αντιληφθεί η Μεσσηνία ότι στα περισσότερα ανεπτυγμένα κράτη ο τουρισμός εξυπηρετείται σε τεράστιο βαθμό από τα τρένα -ενώ διεθνώς έχει ξεκινήσει η συζήτηση για έναν κόσμο χωρίς αυτοκίνητα και για μετακινήσεις με οχήματα χωρίς οδηγό. Ομως «αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα». Τα ίδια βέβαια έλεγαν και οι ζευγάδες όταν πρωτάκουσαν για το τρακτέρ.
Θανάσης Λαγός
eleftheriaonline.gr
