Ποίημα από τον Free Man, επιζώντα βασανιστηρίων
Το όνομά μου είναι Free Man. Είμαι επιζώντας βασανιστηρίων και μέλος του Survivors Squared. Ονομαζόμαστε Survivors Squared επειδή όλοι μας έχουμε υποστεί βασανιστήρια και άλλες μορφές βίας για να φτάσουμε στην Ελλάδα και, αντί να βρούμε ασφάλεια και υποστήριξη εδώ, είμαστε αναγκασμένοι για άλλη μια φορά να δώσουμε αγώνα για να επιβιώσουμε.
Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Υποστήριξης Θυμάτων Βασανισμού, ο Free Man γράφει και μοιράζεται το ακόλουθο ποίημα:
Το Τρένο της Ζωής
Όταν γεννιόμαστε, ανεβαίνουμε σε ένα τρένο και γνωρίζουμε τους γονείς μας
και πιστεύουμε ότι πάντα θα ταξιδεύουν μαζί μας.
Σε κάποιον σταθμό, όμως, οι γονείς μας θα κατέβουν από το τρένο
και θα μας αφήνουν να συνεχίσουμε μόνοι το ταξίδι...
Στη διαδρομή
θα ανέβουν και άλλοι άνθρωποι στο τρένο.
Και αυτοί θα είναι σημαντικοί:
Τα αδέρφια μας, φίλοι, παιδιά, ακόμα και η μοναδική μας αγάπη.
Πολλοί θα βγουν από τη ζωή μας (ακόμα και η μοναδική μας αγάπη)
και θα αφήσουν πίσω τους ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο κενό.
Άλλοι θα έχουν τόσο διακριτική παρουσία
που δεν θα καταλάβουμε ότι έμειναν κενές οι θέσεις τους.
Αυτό το ταξίδι με το τρένο θα είναι γεμάτο χαρές, θλίψεις, προσδοκίες,
καλωσορίσματα και αποχαιρετισμούς.
Το ταξίδι θα έχει νόημα, αν έχουμε καλές σχέσεις με όλους τους επιβάτες,
αν δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας.
Δεν ξέρουμε σε ποιο σταθμό θα χρειαστεί να αποβιβαστούμε.
Για αυτό ας ζήσουμε χαρούμενα, ας αγαπήσουμε και ας συγχωρήσουμε!
Αυτό είναι το σημαντικό
Γιατί όταν κατέβουμε από το τρένο
θα πρέπει να αφήσουμε μόνο όμορφες αναμνήσεις σε αυτούς που θα συνεχίσουν το ταξίδι...
Ας είμαστε, λοιπόν, ευχαριστημένοι με ό,τι έχουμε
και ευγνώμονες γι’ αυτό το μοναδικό ταξίδι.
Σε ευχαριστώ που είσαι και εσύ ένας από τους συνεπιβάτες.
Και αν χρειαστεί να κατέβω στον επόμενο σταθμό,
Χαίρομαι που ταξίδεψα μαζί σου.
Ας είναι όμορφη η διαδρομή σου.
msf.gr/magazine
