Σιδηροδρομικά Νέα: Η διακοπή λειτουργίας του τρένου, μία αδιανόητη αλλαγή στη Νέα Υόρκη. Εικόνες.

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. «Αδιανόητη αλλαγή η διακοπή λειτουργίας του τρένου» είναι ο τίτλος σε ένα δημοσίευμα του «Associated Press», που μας πηγαίνει πίσω 115 χρόνια, με τη σημείωση ότι δεν είναι το τέλος της διαδρομής - όμως κάποτε ήταν. Και η αδιανόητη αλλαγή δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυτή που επήλθε με το κλείσιμο του υπογείου τρένου για απολύμανση, γεγονός που κάνει ακόμη πιο διακριτό τον διαχωρισμό εχόντων και μη εχόντων, καθώς το τρένο χρησιμοποιείται από ανθρώπους που δεν έχουν άλλη επιλογή.

Ειδικότερα, όταν η πρώτη υπόγεια γραμμή του τρένου της Νέας Υόρκης συνέδεσε το Κάτω (Lower) Μανχάταν με το Χάρλεμ το 1904, η στάση 145η οδός (145th Street) ήταν το τέρμα. Από τότε που εγκαινιάστηκε ο υπόγειος δεν σταμάτησε ποτέ να κινείται. Υπήρξαν βέβαια σύντομες διακοπές μετά την 11η Σεπτεμβρίου και κατά την τελευταία δεκαετία για τυφώνες και χιονοθύελλες, αλλά για περισσότερα από 115 χρόνια, η δόνηση στις ράγες συντονιζόταν με τον κτύπο της καρδιάς της Νέας Υόρκης. Μια δεύτερη, υπόγεια σε τούνελ πόλη που, όπως και η μητρόπολη από πάνω, δεν κοιμάται ποτέ.

Την περασμένη εβδομάδα, για πρώτη φορά, τα τρένα σταμάτησαν να λειτουργούν σε προγραμματισμένο κλείσιμο. Μεταξύ των ωρών 1 π.μ. και 5 π.μ., οι 472 σταθμοί του Μετρό άρχισαν να κλείνουν για νυχτερινή απολύμανση των τρένων. Είναι μια ταπεινή παραχώρηση σε μια μεγαλοπρεπή, ολονύκτια πόλη που, όπως και οτιδήποτε άλλο, δείχνει πώς η πανδημία του κορωνοϊού έχει καταλάβει τα γρανάζια της Νέας Υόρκης, μιας από τις πιο σκληρά χτυπημένες πόλεις του Κόσμου.

Αssociated press

Αστεγοι κοιμούνται στο τρένο στον τερματικό σταθμό στην Coney Island Stillwell Avenue του υπογείου της Νέας Υόρκης, μετά το κλείσιμό του στις 6/5/2020. (AP Photo/Frank Franklin II, File)

Πολύ πρόσφατα, ένα βράδυ, καθώς τα τρένα άρχισαν να επιβραδύνονται, το μόνο άτομο στην πλατφόρμα στην 145th Street ήταν ο Τζο Χολ (Joe Hall), ένας 58χρονος άστεγος. Εσπρωξε ένα καλάθι από πλαστικά μπουκάλια και περίμενε ένα από τα τελευταία τρένα στο κέντρο της πόλης. Απρόθυμος να πάει σε καταφύγιο (πολύ επικίνδυνο, είπε, λόγω του υψηλού ποσοστού μόλυνσης) και αφού δεν μπορούσε να μείνει στο σταθμό, σχεδίαζε να κοιμηθεί στο δρόμο. «Πεινάω», είπε.

Εκτός από τους επιβάτες που φεύγουν στα προάστια, ολόκληρη η έννοια του «τελευταίου τρένου» είναι το ανάθεμα στη Νέα Υόρκη. Σίγουρα το Λονδίνο. Φυσικά η Βοστώνη. Ακόμα και το Τόκιο. Οχι όμως η Νέα Υόρκη. Καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας, τα τρένα πάντοτε διακινούσαν τους εργάτες νωρίς το πρωί και τους γλεντζέδες αργά το βράδυ. Το κλείσιμο τεσσάρων ωρών μπορεί να μην μοιάζει με δραστική αλλαγή, δεδομένου όλων των αλλαγών που πραγματοποιήθηκαν από την πανδημία. Αλλά στη Νέα Υόρκη, σημαίνει «ένα δάκρυ στο ύφασμα» (μεταφορικά σημαίνει ότι έσπασε ένας δεσμός που κρατάει την κοινωνία δεμένη).

Αssociated press

Αστυνομικοί καθαρίζουν τρένο στον τερματικό σταθμό στην Coney Island Stillwell Avenue του υπογείου της Νέας Υόρκης, μετά το κλείσιμό του στις 6/5/2020. (AP Photo/Frank Franklin II)

«Χωρίς το Μετρό, η Νέα Υόρκη δεν λειτουργεί. Οι άνθρωποι λένε τώρα 'Τι θα συμβεί εάν οι άνθρωποι οδηγούν μετά την επιδημία που έχει περάσει;'. Λοιπόν, δεν μπορούν να το κάνουν. Εάν όλοι οι άνθρωποι που ήθελαν να οδηγήσουν στη Νέα Υόρκη οδηγούσαν, θα έπρεπε να ανοιχθεί το Long Island (Λονγκ Αϊλαντ) για να παρκάρουν όλα τα αυτοκίνητα», λέει ο Κένεθ Τ. Τζάκσον (Kenneth T. Jackson), καθηγητής Ιστορίας στο Κολούμπια και συγγραφέας του «Empire City: New York Through the Centuries (Μέσα στους αιώνες)». Οπως είπε «(το τρένο) είναι πιο σημαντικό από τα δημόσια σχολεία. Είναι πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο».

Ακόμα και σε μια εποχή που η Νέα Υόρκη παραμένει «κλειδωμένη», η διακοπή του Μετρό για τέσσερις ώρες έχει τεράστιο αντίκτυπο. Η κίνηση τον Απρίλιο μειώθηκε περισσότερο από 90%, αλλά η Μητροπολιτική Αρχή Μεταφορών (ΜΤΑ) εκτιμά ότι 11.000 άτομα είχαν χρησιμοποιήσει τα τρένα κατά τη διάρκεια αυτής της ολονύκτιας περιόδου. Πολλοί είναι βασικοί εργαζόμενοι και άλλοι -φροντιστές, συνοδοί- δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να μην εργάζονται.

«Βλέπεις το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των εχόντων και μη εχόντων παντού στη Νέα Υόρκη», λέει ο Κλίφτον Χουντ (Clifton Hood), συγγραφέας του «722 Miles: The Building of the Subways and How They Transformed New York». «Οι περισσότεροι επαγγελματίες είναι, σε γενικές γραμμές, σε θέση να εργάζονται από το σπίτι. Αυτό που βλέπετε τώρα είναι τα άτομα που δεν είχαν άλλη επιλογή».

Αssociated press

Επιβάτης περιμένει το τρένο στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, 23 Απριλίου, 2020.(AP Photo/Mark Lennihan)

Οι άστεγοι είναι οι πρώτοι που ένοιωσαν το «κλείσιμο». Συνήθως, περίπου 2.000 άστεγοι βασίζονται στα τρένα ως ένα ζεστό μέρος για να περάσουν τη νύχτα. Την πρώτη νύχτα, 139 από τους 252 άστεγους που συμμετείχαν δέχτηκαν κάποια υποστήριξη να μεταφερθούν σε κάποιο άσυλο.