Προκηρύσσεται λοιπόν ο διαγωνισμός για το θαλάσσιο μέτωπο της Πάτρας, εν έτει 2020, έχοντας καταφέρει αυτό που προειδοποιούσαμε ως απευφκτέο εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον: Να παραδώσουμε προς μελέτη σε τεχνοκράτες την παραλιακή ζώνη χωρίς να είμαστε σε θέση να τους πούμε επακριβώς εάν η έκταση θα έχει γραμμές σύγχρονου τρένου επάνω, αν θα περνούν οι γραμμές μερικώς βυθισμένες ή θα είναι υπόγειες. Βέβαια δεν μπορείς να πεις ότι φταίει η πόλη σ' αυτό: Η ΕΡΓΟΣΕ και η Πολιτεία σχεδιάζουν τα τρένα και όχι τα δημοτικά συμβούλια. Συνέργησε όμως στο μπέρδεμα αυτό η τοπική παθητικότητα. Εχουμε που περιμένουμε «τις τελικές προτάσεις» του οργανισμού από ημέρες δημαρχίας Δημαρά, δυνάμει των οποίων θα λαμβανόταν «η τελική απόφαση».
>Μιλώντας βέβαια θα παραλιακή ζώνη της Πάτρας, δεν κυριολεκτούμε. Η περιοχή έχει και τμήματα με βάθος αχανές, όπως το πλάτωμα στο ύψος της Γούναρη, με το βασανισμένο κτίριο υπηρεσιών λιμένα. Τι θα απογίνει άραγε αυτό; Πού θα πάει; Θα το μάθουμε. Ο συνολικός σχεδιασμός πάντως, έστω και αν το κράτος δεσμεύει τμήματα για υπηρεσιακή- λιμενική χρήση, είναι μια τεράστια πρόκληση για την Πάτρα, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς κοιτώντας φωτογραφικές λήψεις από ψηλά όπου απεικονίζεται το πεδίο στις πραγματικές του διαστάσεις.
>Κάτι μας λέει, ωστόσο, ότι και από τούτο σημείωμα μέχρι να σημειωθεί κάποια ουσιαστική εξέλιξη, θα περάσουν και πάλι μερικά χρόνια με κλωθογύρισμα και ψήσιμο ή και με αδράνεια και αμηχανία. Αραγε, τρένο θα υπάρχει; Ας μην είμαστε και τόσο σίγουροι, έτσι όπως πάει η δουλειά
Κ.Μ.
pelop.gr
