Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ο τουρίστας, κάποτε υπήρχαν ταξίδια, δρόμοι, τρένα, γραμμές και σταθμοί. Σήμερα, όλα αυτά έχουν εξαφανιστεί, επειδή δεν υπάρχει ελευθερία.
Έτσι, όλα γίνονται άχρηστα και δομές όπως ο σιδηροδρομικός σταθμός που ως καθεδρικός ναός ανυψώνεται στην έρημο με μια ψυχρή αίσθηση εγκατάλειψης.
Τα ίχνη που τρέχουν ατέλειωτα καλύπτονται μόνο από τη ζωντάνια των περιστεριών απροσδόκητα κύριοι των πάντων και όλων, που δεν διαταράσσονται ούτε καν από την έλευση και τη μετάβαση των.
Ο εσωτερικός πίνακας αφίξεων και αναχωρήσεων σηματοδοτεί το χρόνο ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω του, αλλά αν ήταν μόνο λίγο νάρκισσος, θα χάσει όλα αυτά τα μάτια πάνω του. Τα μειωμένα παραθυρόφυλλα του γραφείου εισιτηρίων κάνουν την προσέγγιση ακόμη πιο απάνθρωπη, αλλά ορισμένες ενδείξεις του πολιτισμού μπορούν να διαβαστούν στις προειδοποιήσεις σχετικά με την απόσταση που πρέπει να τηρηθεί και τον έλεγχο αυτοπιστοποίησης.
Για να φέρει το σταυρό, το απροσδόκητο newsletter Annalisa, έκλεισε και είναι σκόπιμο να το πω, στο κατάστημά της περιμένοντας κάποιον που δεν θα έρθει ποτέ. Λίγο πιο πέρα, αφού περάσετε την συρόμενη πόρτα, ανοίγει μια 'βαθιά ψυχική πληγή" βλέποντας γυμνά πεζοδρόμια, τους άδειους πάγκους και επίσης τις ελεύθερες διαδρομές, επειδή φθάνουν και φεύγουν πολύ λίγα τρένα.
Το μεγάφωνο επαναλαμβάνει επανειλημμένα κενές ανακοινώσεις σχετικά με υπουργικά διατάγματα και περιφερειακά διατάγματα και στη μέση το χτύπημα ενός εμπορευματικού τρένου, ο μοναδικός επισκέπτης ενός σουρεαλιστικού απογεύματος σε σταθμό εγκαταλελειμμένο από όλους.
vocedimantova.it
Επιμέλεια: Χρήστος Γιαννακίδης
