Oι Γάλλοι κατασκευάζουν τις πιο όμορφες και λειτουργικές αυτοκινητάμαξες. Aπό τον κανόνα αυτό δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί η γαλάζια σειρά του σημερινού μας αφιερώματος...
Η «Χ 2800» ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στο σιδηροδρομικό δίκτυο της «Societe Nationale des Chemins de fer Francais» (SNCF) το μακρινό 1957 και την ολοκλήρωσε 42 χρόνια αργότερα, το 2009.
Η υποδειγματική της μακροζωία στηριζόταν σε γερές βάσεις, αφού η Γαλλία διέθετε προηγμένα για την εποχή τους autorails από τις αρχές της δεκαετίας του '30. Στον σχεδιαστικό τομέα υπήρχε η εμπειρία από την αυτοκινητάμαξα της Bugatti, όπως και από τις επίσης επιτυχημένες «VH» και «ABJ» της Renault.
To ίδιο ισχύει και για τα μηχανικά τους σύνολα, που χαρακτηρίζονταν από αξιοπιστία, παρά το γεγονός ότι οι βενζινοκινητήρες σύντομα αποδείχτηκαν ενεργοβόροι και εγκαταλείφθηκαν νωρίς.
Στην περίπτωση της «Χ 2800», ο diesel V12 κινητήρας των 825 ίππων (607 kW) που χρησιμοποιούσε, ήταν ένας από τους καλύτερους του είδους του. Με μπλοκ κατασκευασμένο από χάλυβα και όχι από χυτοσίτηρο, διέθετε χωρητικότητα 54 λίτρων και κατανάλωνε 1,54 λίτρα καυσίμου ανά χιλιόμετρο, ενώ κατόρθωνε να κινεί το τραίνο με ταχύτητα που έφτανε τα 120-140 χλμ./ώρα.
Μάλιστα, η ιπποδύναμή του (825 ίπποι) έδινε και μια άτυπη, δεύτερη ονομασία, στην γαλλική αυτοκινητάμαξα (U-825). Κατασκευαζόταν από την ΜGO («MAREP-Grosshans-et-Ollier»), μια εταιρεία από την Αλσατία, που ειδικευόταν στους μεγάλους βιομηχανικούς πετρελαιοκινητήρες και στους εξοπλισμούς. Όσο για το γαλάζιο χρώμα της δεν το είχε από την αρχή, αφού από το εργοστάσιο βγήκε κόκκινη με φαρδιές, λευκές ρίγες που τη διέτρεχαν σε όλο το μήκος της, στο ύψος των παραθύρων: το απέκτησε το 1976, όταν κάποιες από τις ανακαινισμένες μονάδες της ανέλαβαν υπηρεσία στην περιφέρεια της Auvergne (o χρωματισμός αυτός γενικεύτηκε αργότερα, σε όλα σχεδόν τα οχήματά της).
Η «X 2800» παρήχθη σε 119 μονάδες μέχρι το 1962, από δύο πολύ σημαντικούς κατασκευαστές, την «Etablissements Decauville» (X 2801 ως 2816) και την «Regie Renault» (X 2817 ως Χ 2919). Με υδρομηχανικό σύστημα μετάδοσης που αριθμούσε τέσσερις σχέσεις και με χωρητικότητα δεξαμενής καυσίμων που έφτανε τα 1.700 λίτρα, συνολικό μήκος 27,73 μέτρα και μεταξόνιο 19 μέτρα, παρείχε χώρο για 67 επιβάτες (12 πρώτης θέσης, 50 δεύτερης και 5 πτυσσόμενες).
Διέθετε από μια θέση οδήγησης στην αριστερή πλευρά κάθε άκρου, ενώ το ύψος της ήταν σχετικά μεγάλο (3,71 μέτρα) και το πλάτος της τυπικό για την κατηγορία (2,84 μέτρα). Εκτός από τα τακτικά δρομολόγια της SNCF, χρησιμοποιήθηκε και από την θυγατρική της εταιρεία «Transport Εxpress Regional» (TER), στο σιδηροδρομικό δίκτυο είκοσι γαλλικών περιφερειών. Στο επιτυχημένο σιδηροδρομικό όχημα βασίστηκε και η ηλεκτράμαξα με την ονομασία «Ζ 7100», που κατασκευάστηκε σε 34 μονάδες την περίοδο 1960-1963 από τις εταιρείες «Etablissements Decauville», «De Dietrich» και «OC Oerlikon».
Videos
Χαλαρή τουριστική διαδρομή...
Στην καμπίνα του μηχανοδηγού...
Περνώντας το τούνελ...
Συντροφιά με τον κινητήρα...
Σπύρος Χατήρας
Φωτογραφίες: openarchives.sncf.com
