Ο ιδιοφυής Γερμανός σχεδιαστής-μηχανικός, με την πιο καθοριστική συμβολή στην εμφάνιση των πρώτων τραίνων υψηλής ταχύτητας στις σιδηροδρομικές γραμμές.
Παρά το γεγονός ότι ήταν επίσης και ο «πατέρας» της επιτυχημένης ντιζελοκίνητης δίδυμης αυτοκινητάμαξας «DR 877» ή «Fliegender Hamburger», που στα χρόνια του Μεσοπολέμου ταξίδευε από το μεγαλύτερο λιμάνι της Γερμανίας ως το Βερολίνο σε δύο ώρες και 18 λεπτά, ο Franz Friedrich Kruckenberg έμεινε στη συλλογική μνήμη των φίλων του σιδηροδρόμου για την παρουσίαση του εξωπραγματικού ελικοφόρου Schienenzeppelin.
Με τη δουλειά του σε αυτό έδειξε το δρόμο στην αεροδυναμική σχεδίαση των τραίνων υψηλής ταχύτητας, τον οποίο λίγο-πολύ όλοι ακολουθούν μέχρι σήμερα.
Γεννημένος το 1882 στο Αμβούργο και γοητευμένος από την παιδική του ηλικία με ό,τι είχε σχέση με την τεχνολογία, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Πολυτεχνείο του Charlottenburg (1907) κι ώσπου να ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό αεροσκαφών και αεροπλάνων. Σταδιακά όμως τον κέρδισαν τα μέσα σταθερής τροχιάς και αφιερώθηκε σε αυτά.
Μετά τη λήξη των ένοπλων συγκρούσεων και την επιστροφή των ανθρώπων στις καθημερινές τους ασχολίες, άνοιξε ένα γραφείο τεχνικών μελετών στην Χαϊδελβέργη. Εκεί επικεντρώθηκε στο concept ενός monorail, όμως η έλλειψη χρηματοδότησης απαγόρευσε την όποια συνέχεια στα σχέδιά του.
Μετά το πρωτοποριακό Schienenzeppelin, ο Kruckenberg σχεδίασε το DRG Class SVT 137 155 (1934). Αυτό το πρωτότυπο, που έλκυε τρεις επιβατικούς συρμούς, ήταν έτοιμο για υπηρεσία το 1938. Σε μια δοκιμαστική διαδρομή στις 23 Ιουνίου 1939, πέτυχε νέο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας για τα πετρελαιοκίνητα τραίνα, φτάνοντας τα 215 χιλιόμετρα την ώρα στη διαδρομή μεταξύ Αμβούργου και Βερολίνου.
Συνέχεια όμως δεν υπήρξε, αφού ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος διέκοψε όλες τις εξελίξεις. Όταν η ειρήνη επέστρεψε στη Γερμανία, ο Kruckenberg σχεδίασε το DB Class VT 10.5 (Senator) για τις ημερήσιες διαδρομές και την DB Class VT 10.5 (Komet) για τις νυχτερινές, ακολουθώντας τις ιδέες που είχε εφαρμόσει στο SVT 137 155.
Και στις δύο αμαξοστοιχίες είχε δοθεί προτεραιότητα στη μείωση του βάρους, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ωστόσο, παρουσίασαν μειονεκτήματα στη συντήρηση των έξι κινητήρων τους (διέθεταν τέσσερις ντίζελ για πρόωση και δύο για ηλεκτροπαραγωγή). Έτσι, αμφότερες τέθηκαν εκτός λειτουργίας, το 1959 και το 1960 αντίστοιχα. Ήδη τότε είχε ξεκινήσει τη σταδιοδρομία της στις σιδηροτροχιές η VT 11.5 (1957), την οποία ακολούθησε η εξίσου επιτυχημένη DR Class VT 18.16 Vindobona (1965).
Περιττό είναι να αναφέρουμε πως και οι δύο βασίστηκαν στις ιδέες του Franz Kruckenberg, που έφυγε πλήρης ημερών στις 19 Ιουνίου 1965 στο σπίτι του στη Χαϊδελβέργη._
Σπύρος Χατήρας.
Φωτ: αρχείο DB
