Η επιστολή με τίτλο «Το παράπονο ενός κλειδούχου» γράφηκε από ανώνυμο κλειδούχο το έτος 1976 και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των σιδηροδρομικών «Σιδηροδρομικός της Βορείου Ελλάδος». Ποιος άλλος θα μπορούσε να περιγράψει και να κατανοήσει τις δυσκολίες της δουλειάς του περισσότερο από εκείνον που τις βιώνει; μα φυσικά ο ίδιος ο εργαζόμενος. Ιδού τι γράφει:
"Ώρα δύο. Περασμένα μεσάνυχτα.. "Έξω ή ζωή έχει σταματήσει προ πολλού. Κι', όμως! Στις εγκαταστάσεις του Σταθμού ή ζωή συνεχίζεται με εντατικό ρυθμό. Ό αέρας έξω λυσσομανάει. Νομίζεις, που να πάρει ή οργή, ότι θέλει νά ξεριζώσει τα πάντα στο πέρασμα του. Ή βροχή ώρες τώρα πέφτει με το τουλούμι χτυπώντας με μανία τα πρόσωπα και κυλώντας πέφτει μέσα στην ραχοκοκαλιά των ανθρώπων που εργάζονται, αυτήν την ώρα κάνοντας τους να ανατριχιάζουν και να τρέμουν.
Κάποιος αργοπορημένος- διαβάτης μονολογεί:, «Μά υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν τέτοια ώρα και με τέτοιον καιρό;».
Ναι άγνωστε μου διαβάτη. Ναι άνθρωπε μου, υπάρχουν. Ποιοι είναι; Δεν τους ξέρεις; Μά μήπως τους γνωρίζει κανείς; Όχι κανείς δεν γνωρίζει τους Κλειδούχους άνθρωπε μου, είναι αυτοί που προσφέρουν πολλά, και δεν τους γνωρίζει κανείς, είναι οι αφανείς ήρωες στην υπηρεσία στην Σιδηροδρόμων. Είναι αυτοί που προσφέρουν πολλά και αμείβονται μέ λίγα, χωρίς ηθική και υλική Ικανοποίηση. Είναι οί Κλειδούχοι που φέρουν το μεγαλύτερο βάρος στους ώμους τους. Είναι αυτοί που δεν πρέπει να αφήσουν τά τραίνα να καθυστερήσουν και γι' αυτό τρέχουν, συνέχεια μέ τήν αγωνία και το άγχος ζωγραφισμένα στα μάτια τους.
Αυτοί είναι οι Κλειδούχοι άνθρωπε μου. Αφανείς ήρωες που κουράστηκαν.
Τί; Κουράστηκαν; Μά είναι δυνατόν.
Ναι άνθρωπε μου, κουράστηκαν. Όχι τόσο από την δουλειά, αλλά από την αδιαφορία, από τήν απονιά.
Πως; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουν το έργο σας.
Που δεν στρέφουν με θαυμασμό τα μάτια τους μπροστά σας; Διότι το έργο σας είναι μεγάλο, κοπιαστικό και επικίνδυνο.
'Επικίνδυνο; Νά μιά λέξη που μου έφερε στο νου τους νεκρούς, συναδέλφους μου.
"Άνθρωπε μου αυτοί είναι οι Κλειδούχοι, που με κίνδυνο της ζωής τους, με λιοπύρια και θύελλες είναι πιστοί στο καθήκον τους, αυτοί που δεν θά σταματήσουν νά τρέχουν, δεν θά πάψουν ποτέ νά προσφέρουν και τήν ίδια τους τήν ζωή γιά τήν προκοπή του Σιδηροδρόμου.
Μά είναι δυνατόν νά εργάζεσθε μέ τέτοιες συνθήκες; Ποιος ρωτά τον Κλειδούχο,άνθρωπε μου; Ό Κλειδούχος είναι μόνον γιά νά τρέχει γιά νά μήν καθυστερήσουν τά τραίνα γιατί γιά πολλούς αυτά έχουν μεγαλύτερη αξία άπο μας. Ναι άνθρωπε μου. Αυτοί είναι οι Κλειδούχοι. Στυλοβάτες στην υπηρεσία των Σιδηροδρόμων, αγωνιστές περήφανοι ειλικρινείς, γνωρίζοντας το έργο πού προσφέρουν στην υπηρεσία τους, ελπίζουν πάντα-, οτι μια μέρα ο αγώνας τους, πράγματι ο ηρωικός θά δικαιωθεί, μέ πιο ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, γιά μιά καλύτερη ζωή, και γιά ενα καλύτερο Σιδηρόδρομο.
ΕΝΑΣ ΚΛΕΙΔΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ
ΔΙΑΛΟΓΗΣ ΘΕΣ)ΝΙΚΗΣ
«ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ»
31 ΜΑΡΤΙΟΥ 1976"
