Του Νικάκη Γιώργου*
Το νέο Σιδηροδρομικό Μουσείο, είναι αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών, της προσπάθειας και της εργασίας πολλών ανθρώπων. Όπως και το πρώτο Μουσείο, το Μουσείο επί της οδού Σιώκου, υπήρξε το αποτέλεσμα του μόχθου, της επιμονής και της προσδοκίας πολλών ανθρώπων.
Εγώ είχα την μεγάλη τύχη να έχω βαδίσει όλο το δρόμο που μας έχει φέρει εδώ σήμερα. Και μάλιστα είχα την ακόμη μεγαλύτερη τύχη να έχω σταθεί στην αρχή του δρόμου αυτού με έναν υπέροχο συνοδοιπόρο και συνάδελφο: τον αείμνηστο διευθυντή μου Χριστόδουλο Χριστοδούλου.
Η αρχή αυτής της πορείας έγινε τον Ιούλιο του 1979 όταν έγιναν τα εγκαίνια του πρώτου Μουσείου. Μπορώ ακόμα και τώρα να θυμηθώ τις προσπάθειες που προηγήθηκαν: την αναζήτηση του υλικού που κάναμε, με τον κ.Χριστοδούλου, μετά το πέραν της εργασίας μας (απογεύματα και Σαββατοκύριακα) κατά μήκος της γραμμής ή στις αποθήκες και τα αμαξοστάσια του ΟΣΕ για να εντοπίσουμε τα κατάλληλα εκθέματα, τις συζητήσεις με τους συναδέλφους για να παραχωρηθεί ο χώρος, το όραμα και τα σχέδια που ήταν η βάση του όλου εγχειρήματος.
Έκτοτε, αυτό τον δρόμο τον περπάτησαν πολυάριθμοι άνθρωποι: οι συνάδελφοι που πλαισίωσαν και στήριξαν το εγχείρημα, οι επισκέπτες, οι φίλοι του Σιδηροδρόμου που συνοδοιπόρησαν μαζί μας.
Και είναι νομίζω αυτή η μεγαλύτερη δικαίωση και συνάμα η εκπλήρωση του σκοπού: το δρόμο αυτό να τον περπατήσουν πολλοί μαζί και στο πέρασμα του χρόνου ολοένα περισσότεροι ώστε το όραμα του Μουσείου να βρει τη δικαίωσή του. Διότι στενά δεμένες με τις ατμάμαξες, τα βαγόνια, τις δρεζίνες, τις φωτογραφίες και τα πολυάριθμα αντικείμενα που εκτίθενται σε αυτό είναι οι ζωές όσων εργάστηκαν για το Σιδηρόδρομο, αυτών που ταξίδεψαν μαζί του αλλά και όσων παθιάστηκαν με αυτόν και τον ανέδειξαν όχι απλά ως ένα μεταφορικό μέσο αλλά ως ένα δίκτυο που ενώνει υπάρξεις και ανθρώπους.
Θα το έχετε ήδη καταλάβει πως το πρώτο από τα δύο πράγματα που σήμερα, εδώ μπροστά σας και 40 χρόνια μετά τα εγκαίνια του πρώτου Μουσείου, θέλω να πω είναι το εξής: ό,τι έγινε υπήρξε έργο πολλών ανθρώπων και είναι στενά δεμένο με τις ζωές πολλών ανθρώπων.
Και εκτιμώ πως σε αυτούς ακριβώς (τους συναδέλφους, τις οικογένειές τους, τους
φίλους του Σιδηροδρόμου) είναι που ο Ο.Σ.Ε. οφείλει όχι μόνο τη μακροημέρευση του Μουσείου αλλά και τη βελτίωσή του και τον εμπλουτισμό του. Γνωρίζω πως ο Σύλλογος Φίλων του Σιδηροδρόμου έχει αποστείλει μια επιστολή ζητώντας ακριβώς αυτό: ο ΟΣΕ να συνδράμει στην περαιτέρω διάσωση του υπάρχοντος υλικού, στην επιμέλεια του αρχείου που διασώζεται στο Μουσείο. Είναι ευχής έργον ότι υπάρχει το πιο δύσκολο: άνθρωποι με γνώσεις και μεράκι που αφιλοκερδώς θέλουν να προσφέρουν και το μόνο που ζητούν είναι να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία, αν όχι αυτή η χάρη.
Τα δικά μου λόγια ενώνω με τα δικά τους όταν σας λέω ότι πρόκειται για ένα έργο που πρέπει να συνεχιστεί, να διευρυνθεί και να αναβαθμιστεί. Τις δικές τους ελπίδες διατυπώνω όταν σας λέω ότι ελπίζω αυτό εδώ το Μουσείο να λειτουργήσει γρήγορα και να δεχτεί τους πρώτους επισκέπτες. Και τους δικούς τους μύχιους πόθους εκφράζω όταν λέω ότι μαζί με την ιστορία του Μουσείου, κρίσιμο είναι να διασωθεί η ιστορία των Σιδηροδρόμων και αν θέλετε και δια αυτού η ιστορία των συναδέλφων και των οικογενειών τους που αφιέρωσαν τον βίο τους σε αυτούς.
Σας είπα ήδη το πρώτο πράγμα που ήθελα σήμερα εδώ μπροστά σας να πω: ότι τα έργα μας είναι έργα πολλών ανθρώπων και το αποτέλεσμα πολυάριθμων προσπαθειών.
Το δεύτερο, ας μου επιτρέψετε, έχει ένα πιο προσωπικό τόνο: στέκομαι εδώ μπροστά σας ένα ακόμα καλοκαίρι (αυτό του 2019) 40 χρόνια μετά το καλοκαίρι του 1979 όταν θεμελιώσαμε το πρώτο Μουσείο. Και για λίγο βλέπω μπροστά μου -αυτά είναι τα παιχνίδια της μνήμης - τον εξαίρετο κ.Χριστοδούλου και εμένα ακόμα νεοδιόριστο να τρέχω για το Μουσείο. Και σκέφτομαι και νιώθω πως η νεότητα δεν είναι μόνο θέμα ηλικίας αλλά και το αποτέλεσμα των επιλογών και των έργων μας. Ίσως μάλιστα αυτή η δεύτερη να είναι και μία νεότητα ανώτερη: μία νεότητα που παραμένει και επιμένει. Το ίδιο εύχομαι να συμβεί και με αυτό εδώ το Μουσείο.
Είναι μεγάλη τιμή για μένα αυτή η βράβευση και την αποδέχομαι στο όνομα όλων των συναδέλφων και όλων όσων εργάστηκαν για το Μουσείο αυτό.
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας
Από την ομιλία στα εγκαίνια του νέου σιδηροδρομικού μουσείου
*Νικάκης Γιώργος (συνταξιούχος σιδηροδρομικός μέλος σωματείου ΣΠΑΠ ιδρυτικό μέλος του σιδηροδρομικού Μουσείου Αθηνών και συνεργάτης του προέδρου Χριστοδούλου )
