Όλοι μαζί στις συγκεντρώσεις των
Συνδικάτων την 1η του Μάη σε όλη τη χώρα
Στους
ισχυρούς συμβολισμούς και το κρίσιμο διακύβευμα της Πρωτομαγιάς, οι αγωνιστικές
παραδόσεις συναντούν τις σύγχρονες διεκδικήσεις του κόσμου της μισθωτής
εργασίας για αξιοπρεπή δουλειά και ζωή, κοινωνική και εργασιακή δικαιοσύνη,
μέρισμα από τον παραγόμενο πλούτο και κοινή προκοπή.
Τα γεγονότα του Σικάγο το 1886, η αιματηρή
κινητοποίηση του 1924 στην Αθήνα και ο αιματοβαμμένος Μάης του 1936 στην
Θεσσαλονίκη είναι πυξίδα για εμάς,
εμπνέουν αλλά και γεμίζουν με ευθύνη το Οργανωμένο Συνδικαλιστικό Κίνημα. Η
Διεθνής Ημέρα των Εργατών, η Παγκόσμια
αυτή ΑΠΕΡΓΙΑ και όχι αργία μας θυμίζει με τον πιο σαφή τρόπο ότι όλα κατακτήθηκαν, τίποτα δεν μας χαρίστηκε
και ούτε πρόκειται να μας χαριστεί…
Οι ποσοτικές και ποιοτικές διαστάσεις του φαινομένου
της ανεργίας, καθώς και τα πρόσφατα στοιχεία του “ΕΡΓΑΝΗ” όπου αποτυπώνεται το
μέγεθος της αποδιάρθρωσης της αγοράς εργασίας σε συνδυασμό με την αποδόμηση του
Ασφαλιστικού Συστήματος, δείχνουν ξεκάθαρα πόσο επίκαιρα είναι τα κεντρικά
αιτήματα της Πρωτομαγιάς για την ελληνική κοινωνία.
Το αναφαίρετο δικαίωμα στη δουλειά γίνεται αγωνιώδες
ζητούμενο, η “απασχόληση” δεν προστατεύει από τη φτώχεια αλλά τη διακρίνει σε
μερική και απόλυτη, οι φτωχοί
εργαζόμενοι και πένητες συνταξιούχοι πολλαπλασιάζονται, η μεσαία τάξη
καταρρέει, οι ανισότητες διευρύνονται με όρους αγεφύρωτου χάσματος και η “γενιά” των 300€ μονιμοποιείται την
τελευταία τριετία. Οι απορρυθμισμένες εργασιακές σχέσεις είναι πλέον
κανόνας (πάνω από 50% των νέων θέσεων είναι μερικής απασχόλησης) και
αναγκαστική επιλογή αποκλειστικά ως αδυναμία εύρεσης πλήρους απασχόλησης.
Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι είδος υπό
διωγμό και εξαφάνιση. Ο τρόμος των
κατασχέσεων και των πλειστηριασμών απλώνεται πάνω από κάθε εργατικό νοικοκυριό,
μικρή ή μικρομεσαία επιχείρηση για δάνεια που αποκτήθηκαν με άλλους όρους και
σε άλλους καιρούς. Η συρρίκνωση του
κοινωνικού κράτους πλήττει βίαια την ελληνική οικογένεια και τροφοδοτεί τις
έμφυλες διακρίσεις υπονομεύοντας την πρόσβαση της γυναίκας στην εργασία και
δυσχεραίνοντας το σύνθετο-πολυδιάστατο ρόλο της. Η “διαρροή εγκεφάλων” εξελίσσεται
σε ακατάσχετη παραγωγική, κοινωνική και πολιτισμική αιμορραγία για την Πατρίδα
μας.
Την ώρα που
στην αφετηρία της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης μιλάμε για
αυτοματοποίηση, ρομποτοποίηση και τεχνητή νοημοσύνη, οι συνθήκες υγείας και ασφάλειας στους χώρους εργασίας παραπέμπουν σε
Μεσαίωνα ενώ τα απαραίτητα μέτρα ατομικής προστασίας θεωρούνται από τους
εργοδότες πρόσθετο κόστος… Εργατικά
ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες αποτελούν ένα αδιάψευστο οδυνηρό πειστήριο.
Όσο κι αν η σημερινή κυβέρνηση επιχειρεί να
ωραιοποιήσει με συνθηματολογία και εντυπώσεις την κατάσταση, η εργασιακή
πραγματικότητα την εκθέτει… Τα
υπερμεγέθη πρωτογενή πλεονάσματα για τα οποία έχει δεσμευθεί εις το διηνεκές έχουν
οδηγήσει σε δυσθεώρητα κοινωνικά ελλείμματα, περιδίνηση και καθήλωση. Οι πολιτικές που εφαρμόζει οδηγούν την
εργασία και τον κόσμο του μόχθου στο “απόσπασμα”.
Η κοινωνική και οικονομική πρόοδος προϋποθέτει
αξιοπρεπείς δουλειές και ευκαιρίες σταδιοδρομίας. Το ανθρώπινο κεφάλαιο είναι
μοχλός ανάπτυξης, ήταν, είναι και θα είναι το σημαντικότερο ανταγωνιστικό
πλεονέκτημα.
Ο αγώνας για
δικαιότερο “σήμερα” και καλύτερο “αύριο” πρέπει να είναι συνεχής και αδιάκοπος
ώστε το ΔΙΚΙΟ μας να (ξανα)γίνει ΔΙΚΑΙΟ.
Τα Συνδικάτα οφείλουν να βρίσκονται και θα βρίσκονται στη πρωτοπορία, στην
πρώτη γραμμή, πέρα από κομματικά κελεύσματα και διασπαστικές πρακτικές που μόνο
τους διαχρονικούς εχθρούς των εργαζομένων εξυπηρετούν. Όσοι νομίζουν ότι θα μας
φιμώσουν είναι βαθειά γελασμένοι…
Σε αυτό το πλαίσιο, η ΔΑΚΕ Ι.Τ. καλεί εργαζόμενους,
ανέργους, ελεύθερους επαγγελματίες, εμπόρους, βιοτέχνες, αγρότες,
συνταξιούχους, όλες τις υγιείς, δημιουργικές και παραγωγικές δυνάμεις του Τόπου
να συμμετέχουμε δυναμικά, ειρηνικά και αποφασιστικά την 1η του Μάη στις
συγκεντρώσεις των Εργατικών Κέντρων σε όλη την Ελλάδα.
Όλοι μαζί συγκροτούμε και μαζικοποιούμε μια πλατιά
κοινωνική συμμαχία, όλοι μαζί δίνουμε τη μάχη και στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα
ενάντια σε αυτά που υποβαθμίζουν τη θέση μας, απέναντι σε εκείνους που “παίζουν”
με την επιβίωσή μας.
Όλοι μαζί στη συγκέντρωση των Συνδικάτων στην Αθήνα, την
Πρωτομαγιά στις 11:00 π.μ. στην Πλ. Κλαυθμώνος.
