Πρωί στις 7 βρέθηκα στον Κεντρικό Σταθμό της Αθήνας (που επιμένουμε να τον αποκαλούμε Σταθμό Λαρίσης) με σκοπό να πάω στη Λάρισα. Οι επιβάτες ήδη είχαν αρχίσει να πληθαίνουν και στις επτά και τέταρτο το τρένο ήρθε. Ήταν μία ηλεκτράμαξα με περίπου 5-6 βαγόνια. Το δρομολόγιο ξεκίνησε με αρκετό κόσμο δεδομένης της ώρας. Σύμφωνα με το εισιτήριο μου η διάρκεια του ταξιδιού θα ήταν 4 ώρες. Τα πρώτα χιλιόμετρα κύλησαν με σχετικά χαμηλές ταχύτητες. Είναι γνωστό πλέον ότι στο τμήμα από τις Αχαρνές μέχρι το Μενίδι δεν μπορούν να αναπτυχθούν μεγάλες ταχύτητες και για αυτό το λόγο προγραμματίζονται έργα αναβάθμισης της υποδομής του.
Φτάνοντας στο νέο τμήμα από την Τιθορέα μέχρι το Λιανοκλάδι το πρώτο που διαπιστώνεις είναι η αλλαγή στο τοπίο αλλά και η μεγάλη σήραγγα Καλλιδρόμου που με 9χλμ δεσπόζει στη διαδρομή. Οι ταχύτητες δεν ήταν μεγάλες και ιδιαίτερα στο τμήμα μετά τη σήραγγα ήταν σχετικά χαμηλές.
Στο Λιανοκλάδι έγινε δεκάλεπτη στάση προκειμένου να αλλάξει η μηχανή και να "κουμπώσει" στα βαγόνια μία ντιζελοκίνητη. Το τρένο ξεκίνησε και υπήρχε ένα ενδιαφέρον από τους επιβάτες καθώς έχει δοθεί στην κυκλοφορία και το τελευταίο τμήμα των έργων από το Λιανοκλάδι μέχρι το Δομοκό.
Η πρώτη παρατήρηση που μπορεί κάποιος να κάνει είναι πως η ομορφιά της διαδρομής δεν έχει χαθεί. Η χάραξη είναι σχεδόν πανομοιότυπη με εκείνη της παλιάς γραμμής ενώ πλέον σε πολλά σημεία συναντά τον αυτοκινητόδρομο Ε65, δημιουργώντας μία νέα εντυπωσιακή εικόνα στην περιοχή. Η δεύτερη παρατήρηση ήταν οι ιδιαίτερα χαμηλές ταχύτητες. Δεν πρέπει να ξεπεράσαμε τα 50-70χλμ/ώρα. Αυτό γίνεται προφανώς γιατί ναι μεν το νέο τμήμα δόθηκε σε λειτουργία αλλά με βραδυπορία προφανώς μέχρι να δοθεί η ηλεκτροκίνηση. Αυτή σύμφωνα με τον Γ.Γ. Υποδομών κ.Βούρδα αλλά και τον Δ.Σ. του ΟΣΕ κ.Θεοχάρη θα δοθεί τον Απρίλιο. Η τρίτη παρατήρηση είναι πως στο τμήμα αυτό έχει πολλά μεγάλα, δύσκολα τεχνικά έργα. Πέρα από τη μεγάλη σήραγγα Όθρυος μήκους 6,4χλμ, την εξαιρετικά δύσκολη λόγω του σημείου που εδράζεται, μεταλλική γέφυρα στην Εκκάρα, υπάρχουν αρκετές ακόμα μικρότερες σήραγγες σε όλο το τμήμα. Η διαδρομή σε αυτό το τμήμα διήρκεσε περίπου 45 λεπτά.
Στο σταθμό του Παλαιοφάρσαλου έγινε ξανά αλλαγή μηχανής και σχεδόν με ακρίβεια λεπτού, σε 4 ώρες φτάσαμε στη Λάρισα.
Το ταξίδι αυτό έγινε στο τέλος μιας εποχής απαξίωσης του μέσου. Ο σιδηρόδρομος είναι επιτέλους στο επίκεντρο των έργων υποδομής και πάλι και αυτό είναι ένα ευτυχές γεγονός. Τα σημάδια βελτίωσης σε όλα τα επίπεδα είναι εμφανή όπως και η ανάγκη αναβάθμισης του προϊόντος επίσης.
Ανάμεσα στις πολλές παρατηρήσεις θετικές και αρνητικές που σημείωσα οι κυριότερες κατά την άποψη μου είναι: Αν ξεκινήσουμε από τα θετικά είναι πως δεν υπάρχει πλέον κανένα τμήμα μονής γραμμής. Τα τρένα είναι σε σχετικά καλή κατάσταση αν και το φαινόμενο των γκράφιτι εξακολουθεί να υπάρχει. Τα εισιτήρια μπορείς πλέον να τα κλείσεις ηλεκτρονικά, με επιλογή θέσης και ο έλεγχος γίνεται με ηλεκτρονικά μέσα. Από τις αναγγελίες των τρένων κατάλαβα ότι η νέα γενιά μηχανοδηγών πρέπει να έχει ξεκινήσει την εκπαίδευση της "on the field". Γενική παρατήρηση είναι ότι υπάρχει ένας αέρας αναβάθμισης στον οποίο περιμένουμε περισσότερα.
Στις αρνητικές παρατηρήσεις είναι αρχικά πως πρέπει να έρθουν νέα τρένα να προστεθούν στον υφιστάμενο στόλο. Μέχρι τώρα και λόγω των έργων ήταν λογικό, όμως πλέον η ανάγκη έλευσης σύγχρονων τρένων, τόσο εμφανισιακά όσο και σε επίπεδο υπηρεσιών είναι επιτακτική. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής δεν υπήρχε σήμα ούτε για κλήσεις από κινητά ούτε πρόσβασης στο internet. Φυσικά ούτε λόγος για wi-fi. Θα πρέπει επίσης να εξεταστούν οι πυκνώσεις των δρομολογίων όπως επίσης και εξπρές δρομολόγια με στάσεις στις πολύ μεγάλες πόλεις. Στο τρένο που χρησιμοποίησα έγιναν μέχρι και τη Λάρισα 8 συνολικά στάσεις.
Τέλος πολλή αρνητική εντύπωση κάνουν οι σταθμοί. Τόσο στην Αθήνα όσο και στη Λάρισα έχεις την εικόνα του παλιού και ξεπερασμένου. Είναι κατανοητό ότι η προσπάθεια είναι μεγάλη και πως δεν γίνεται να αλλάξεις τον σιδηρόδρομο από την πτώση δεκαετιών σε μία ημέρα, όμως η εικόνα αυτή πρέπει να βελτιωθεί περαιτέρω σε βασικά πράγματα όπως κάποις εσωτερικές ανακαινίσεις στη γενική εικόνα των σταθμών, βελτίωση του φωτισμού, των χώρων υγιεινής, αναμονής, αλλά και στις υπόγειες διαβάσεις που είναι σε σημεία είναι γεμάτες γκράφιτι, σκόνη και υποφωτισμένες. Να γίνουν δηλαδή κάποιες βασικές βελτιώσεις μέχρι να αποφασιστεί τι θα γίνει συνολικά με τους μεγάλους σιδηροδρομικούς σταθμούς της χώρας.
Τώρα που η εικόνα αλλάζει, που ο κόσμος ξαναστρέφεται σε αυτό το μέσο που η Ευρώπη το εχει αγκαλιάσει εδώ και δεκαετίες, θα πρέπει οι προσπάθειες να μην μείνουν μόνο σε επίπεδο γραμμών και ταχύτητας που είναι βέβαια τα σημαντικά βήματα. Θα πρέπει το γενικότερο προϊόν που παρέχεται στον επιβάτη να είναι υψηλό για να ανταγωνιστεί άλλα καθιερωμένα μέσα και να πείσει και άλλους να ταξιδέψουν με το τρένο, να μεγαλώσει την πίτα των μεταφορών. Σύγχρονοι λειτουργικοί σταθμοί, σύγχρονα λειτουργικά τρένα και υπηρεσίες που θα πείσουν τους έλληνες ότι ναι ο σιδηρόδρομος άλλαξε και ότι αξίζει αυτό το μέσο να το χρησιμοποιήσουν. Είμαστε σε αναμονή.
Νίκος Καραγιάννης
ypodomes.com
