Προτεραιότητα είναι η επέκταση του σιδηροδρόμου έως το Λαύριο
Τέλος στη συζήτηση περί επέκτασης της σύμβασης παραχώρησης της Αττικής Οδού, η οποία λήγει το 2024, έχει βάλει, στην παρούσα φάση, το υπουργείο Υποδομών.
Αντίθετα συνεχίζεται η «ζύμωση» για την πιθανή επέκταση των υπολοίπων 6 συμβάσεων παραχώρησης (Ολυμπία Οδός, Μορέας, Ιόνια Οδός, Γέφυρα Ρίο Αντίρριο, Ε65 και Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου) προκειμένου οι συμμετέχοντες αναλάβουν την εκτέλεση αναγκαίων έργων.
Ο υπουργός Υποδομών, Χρήστος Σπίρτζης, στις τελευταίες δηλώσεις του, έχει σπεύσει να επισημάνει τη διαφορά μεταξύ της επέκτασης της σύμβασης παραχώρησης της Αττικής Οδού και της επέκτασής της ως αυτοκινητοδρόμου.
Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο.
Αποτελεί απάντηση στο αίτημα που έχουν διατυπώσει μέσω επιστολής, προς τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Υποδομών, εννέα δήμαρχοι της Ανατολικής Αττικής και άλλοι φορείς, για άμεση επέκταση της Αττικής Οδού και του προαστιακού σιδηροδρόμου μέχρι το Λαύριο και τη Ραφήνα, μέσω παράτασης της υφιστάμενης σύμβασης παραχώρησης του οδικού άξονα.
Οι υπογράφοντες την επιστολή υποστήριξαν πως «πληροφορηθήκαμε ότι η κυβέρνηση έχει κάνει προκαταρκτικές συζητήσεις διερεύνησης της δυνατότητας επέκτασης συμβάσεων παραχώρησης στην Ελλάδα και καταρχήν έλαβε θετική αντίδραση από τις υπηρεσίες της Ε.Ε., γεγονός που προφανώς και θεωρούμε ως σημαντικότατο βήμα νια την τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης στη χώρα».
Προσέθεσαν πως «η άμεση επέκταση της Αττικής Οδού και του προαστιακού σιδηρόδρομου στο Λαύριο και τη Ραφήνα, δυνατότητα που διασφαλίζεται μόνο δια της επέκτασης της υφιστάμενης Σύμβασης Παραχώρησης, είναι σημαντική και κρίσιμη δεδομένου ότι προκύπτουν αντίστοιχα άμεσα οφέλη…».
Ωστόσο, στην κυβέρνηση έχει επικρατήσει άλλη λογική και αυτό που πλέον λέγεται είναι πως η συζήτηση μπορεί να συνεχιστεί για όλες τις άλλες παραχωρήσεις, εκτός αυτής της Αττικής Οδού.
Πληροφορίες αναφέρουν πως στην κατεύθυνση αυτή έχουν συμβάλει και οι ανακατατάξεις που σημειώνονται στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους, ενώ συχνά – πυκνά προσάπτεται στην σύμβαση παραχώρησης της Αττικής Οδού ο χαρακτηρισμός «ληστρική» σε σχέση με τις υπόλοιπες.
Ως εκ τούτου και χωρίς να υφίσταται κανένα χρονοδιάγραμμα (να θυμίσουμε ότι για τις επεκτάσεις της Αττικής Οδού συζητάμε από την ολοκλήρωσή της αρχές δεκαετίας του 2000) τα υπό αρχικό σχεδιασμό έργα είναι η σύνδεση του υφιστάμενου αυτοκινητοδρόμου με το λιμάνι της Ραφήνας και του Λαυρίου (οδική και σιδηροδρομική), η σύνδεση της λεωφόρου Κύμης μέχρι την Εθνική Οδό και της Κατεχάκη μέχρι τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης.
Σύμφωνα με τον κ. Σπίρτζη προτεραιότητα είναι η επέκταση του σιδηροδρόμου έως το Λαύριο, έργο αρχικού προϋπολογισμού περίπου 200 εκατ. ευρώ.
Όπως έχει πει, ο διαγωνισμός για το έργο αυτό θα προκηρυχθεί τους πρώτους μήνες του 2019 (μάλλον δύσκολο) ενώ για τα υπόλοιπα προαναφερόμενα έργα έχει ζητήσει τις μελέτες από την υπάρχουσα παραχώρηση της Αττικής Οδού. Δεν έχει γίνει απολύτως κατανοητό αν αυτές οι μελέτες θα αποτελέσουν το «εισιτήριο» για την μικρή επέκταση (2 χρόνια, μέχρι το 2026) της σύμβασης παραχώρησης της Αττικής Οδού η οποία, όπως λέγουν από το Υποδομών, προβλέπεται από την υφιστάμενη σύμβαση.
Ακόμη, ανοιχτό είναι αν τα έργα επέκτασης του υφιστάμενου αυτοκινητοδρόμου θα αποτελέσουν μια διαφορετική παραχώρηση ή θα συνδυαστούν με τη διαγωνιστική διαδικασία που θα γίνει για την παράταση της υφιστάμενης.
Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα η Ελλάκτωρ και η J&P Άβαξ κατέβαλαν το συνολικό ποσό των 57 εκατ. ευρώ για να εξαγοράσουν από την Τράπεζα Πειραιώς το 9,88% των εταιρειών Αττική Οδός και Αττικά Διόδια και εύλογα στις προσδοκίες τους περιλαμβάνεται και μια πιθανή επέκταση της σύμβασης παραχώρησης σε συνδυασμό με νέο κατασκευαστικό αντικείμενο. Προς το παρόν, όμως, φαίνεται ότι θα μείνει προσδοκία, και βεβαίως δεν έχουν λόγο να μετανοιώνουν καθώς η Αττική Οδός, που άλλαξε τον κυκλοφοριακό χάρτη της Αθήνας, παρέχει για τους μετόχους της μία από τις υψηλότερες αποδόσεις, της τάξεως του 10%.
Όσο αφορά την επέκταση των υπολοίπων 6 παραχωρήσεων με ταυτόχρονη συμφωνία να αναλάβουν οι παραχωρησιούχοι τα αναγκαία συμπληρωματικά έργα (ύψους από 2 έως 4 δισ. ευρώ) η συζήτηση συνεχίζεται και αυτό γιατί εκτιμάται πως μια τέτοια κίνηση θα λάβει το πράσινο φως από την ΕΕ με δεδομένο ότι αντίστοιχες συμφωνίες έχουν υπογραφεί τα τελευταία χρόνια σε Γαλλία και Ιταλία.
Κύκλοι του υπουργείου Υποδομών λέγουν πως στη δύσκολη αυτή εξίσωση μπαίνουν προϋποθέσεις, όπως π.χ. στα συμπληρωματικά έργα να συμμετέχουν όχι μόνον οι κατασκευαστικές εταιρείες (ελληνικές και ξένες) μέλη των κοινοπραξιών στις υφιστάμενες παραχωρήσεις, αλλά όλες οι εταιρείες 7ηςτάξεως.
Κάτι τέτοιο προφανώς χρειάζεται διαπραγματεύσεις για τη… μοιρασιά, πολλών μηνών, ίσως και χρόνων, αλλά και ισχυρή πολιτική βούληση, οπότε δύσκολα μπορεί να «τρέξει» σε μια προεκλογική χρονιά όπως είναι η επόμενη.
Επίσης, μάλλον θα χρειασθεί να ισορροπήσει και η ίδια η κατασκευαστική αγορά, έπειτα από τις γνωστές αναταράξεις στους μεγαλύτερους ομίλους, για να ληφθούν τόσο… δύσκολες και πολύπλοκες αποφάσεις.
Τέτη Ηγουμενίδη
mononews.gr
