Υπάρχει ένα καταπληκτικό δίκτυο επίγειων (τραμ, λεωφορεία, τρένα), υπόγειων (μετρό) και ποτάμιων μεταφορών, καθώς και ιδιόμορφα μέσα, όπως ηλεκτρικά πατίνια ποικίλων τύπων, ποδήλατα ή μάλλον συστήματα ποδηλάτων που τα κινούν μέχρι και 12 ποδηλάτες,
ποδήλατα - ταξί, άμαξες με άλογα, κοινά ποδήλατα, αυτοκίνητα - αντίκες κ.λπ., τα εισιτήριά τους είναι άλλοτε φτηνότερα (π.χ. αεροδρόμιο - πόλη) κι άλλοτε ακριβότερα απ' τα δικά μας (π.χ. απλή αστική διαδρομή). Τα δημόσια μέσα έρχονται σε πυκνά και ακριβή δρομολόγια, αλλά εντυπωσιάζει ότι δεν υπάρχουν ηλεκτρονικά εισιτήρια, ούτε μπάρες, παρά μονάχα μηχανικά ακυρωτικά παλιού τύπου. Ούτε είδα, εγώ τουλάχιστον στις δεκάδες διαδρομές μου, κανένα έλεγχο. Και στα επίγεια μέσα ισχύει ό,τι και στο τρένο: μπαίνεις από παντού, βγαίνεις από παντού (Αναρωτιέμαι τι ισχύει στο Αμβούργο, το Μόναχο, τη Βόνη, το Ανόβερο, τη Φραγκφούρτη). Σε κάθε περίπτωση, παρά την κίνηση, μποτιλιάρισμα δεν είδα, κορναρίσματα και κακή οδήγηση είδα σε σπάνιες περιπτώσεις, ενώ οι πεζοί περνάνε −φυσικά− και με κόκκινο, όπως παντού. Αναφέρω, τέλος, ότι παρά τις τεράστιες καταστροφές του πολέμου (η συνθηκολόγηση έγινε το Μάη του 1945), το μετρό λειτουργούσε ήδη το 1947, όπως δείχνει ο σχετικός χάρτης στο σταθμό «Κλόστερστράσε»).
Συντάκτης: Δημήτρης Φύσσας
Πηγή: athensvoice.gr
