Μια βόλτα το Σαββατοκύριακο στους σταθμούς του μετρό που έχουν κλείσει οι μπάρες επιβεβαιώνει πως πιο επικίνδυνη από την ίδια την εισιτηριοδιαφυγή είναι η κουλτούρα της.
Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Οσες μπάρες και αν «κλειδώσουν», όσοι ελεγκτές και αν μπουν στα λεωφορεία, όσες φορές και αν γίνει η επίκληση του φιλότιμου, τίποτα δεν μπορεί να νικήσει το νεοελληνικό ένστικτο της αποφυγής πληρωμής μιας δημόσιας υποχρέωσης. Από τη στιγμή που υπάρχει πρόνοια για τους ανέργους και τα ΑμεΑ, όλοι εκείνοι που καραδοκούν για το δευτερόλεπτο ώστε να περάσουν την πύλη, εκμεταλλευόμενοι το εισιτήριο που επικύρωσε ο προηγούμενος, σε ποια κατηγορία ευάλωτου πολίτη ανήκουν;
Τραβάει πολλούς μήνες αυτή η ιστορία αλλά ακόμα υπάρχουν επιβάτες που δηλώνουν άγνοια για το πώς φορτίζεται η κάρτα ή που δεν προνόησαν για την αγορά της από κάποιο από τα 1.000 σημεία που υπάρχουν και από τα 100 POS που έχουν τοποθετηθεί σε 38 σταθμούς. Σε αυτό το σημείο ας παραδεχθούμε πως τα σημεία πώλησης δεν είναι αρκετά και ο πολίτης πρέπει να ταλαιπωρηθεί για να βρει το πλησιέστερο. Εδώ θα μπορούσαν να βοηθήσουν την κατάσταση οι δήμοι, τοποθετώντας ειδικά μηχανήματα σε κεντρικά σημεία της πόλης τους, όπως έχει κάνει ήδη για παράδειγμα ο Δήμος Χαϊδαρίου. Ομως ακόμα και αν όλοι οι δήμοι ενίσχυαν την προσπάθεια, πάλι θα βρεθούν αρκετοί να αρνηθούν την υποχρέωση να πληρώσουν εισιτήριο 1 ευρώ και 40 λεπτά για να μετακινηθούν.
Δυστυχώς πίσω από αυτόν τον τρόπο σκέψης κρύβονται δεκαετίες ολόκληρες αγανάκτησης και αίσθησης κοροϊδίας. Οι πολίτες πιστεύουν βαθιά μέσα τους πως ό,τι πληρώνουν σε αυτό το κράτος δεν είναι ανταποδοτικό. Από τους φόρους μέχρι τη συμμετοχή τους στις υπηρεσίες Υγείας και στην (παρα)παιδεία. Και έχουν δίκιο.
Αληθές είναι επίσης ότι χρόνια τώρα οι νομοταγείς και συμμορφούμενοι στους κανόνες πολίτες έβλεπαν τους επαγγελματίες μπαταχτσήδες να επιδίδονται στο σπορ της φοροδιαφυγής ή της λαθρεπιβίβασης και κανείς να μην τους τιμωρεί. Αντιθέτως, λίγο πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση όλο και κάποια απόφαση υπουργού ή δημάρχου εμφανιζόταν για να σβήσει πρόστιμα και κλήσεις. Ετσι, το κακό παράδειγμα γινόταν παράδειγμα προς μίμηση. Ομως ένα λάθος δεν διορθώνεται με ένα άλλο, απλώς διαιωνίζεται η στρέβλωση.
Αυτό θα πρέπει να το σκεφτούν καλά οι πολιτικοί και οι αιρετοί, που έχουν συνηθίσει να χτίζουν το φιλολαϊκό τους προφίλ από τις τσάμπα παροχές. Το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με το κίνημα «Δεν Πληρώνω» στα διόδια, το κάνει ακόμα ο αρμόδιος υπουργός, Χρήστος Σπίρτζης προαναγγέλλοντας την κατάργηση των νόμων Βορίδη-Χρυσοχοΐδη που ποινικοποίησαν την αποφυγή πληρωμής διοδίων.
Το «κλείσιμο του ματιού», που καλλιεργεί αυτόν τον τύπο κουλτούρας συνεχίζεται και όσο θα συνεχίζεται τόσο η μαύρη τρύπα των ελλειμμάτων θα ξεχειλώσει τόσο, που στο τέλος δεν θα μαζεύεται.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Πηγή: eleftherostypos.gr
