Όταν ένα άτομο με ειδικές ανάγκες βλέπει τα λεωφορεία να περνούν από μπροστά του… Και δεν μπορεί να επιβιβαστεί σ’ αυτά επειδή έχουν «χαλασμένες» ράμπες. Μια συζήτηση με τον Φώτη Καριώρη, ο οποίος μετακινείται με ηλεκτροκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο και δυστυχώς αντιμετωπίζει δυσκολίες σε πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.
Λίγες μέρες πριν ξεκινήσει τη φοίτησή του πάνω στο Digital Marketing, σε κολέγιο στην Αγία Παρασκευή, ο 29χρονος Φώτης Καριώρης αποφάσισε να κάνει δοκιμαστικά τη διαδρομή για να δει πώς θα εξυπηρετείται με τα ΜΜΜ. Η εμπειρία του; Απογοητευτική… Ο Φώτης μοιράστηκε τα όσα έζησε μέσω ενός post στο Facebook κι εμείς εδώ στο iPop.gr συνομιλήσαμε μαζί του για να μάθουμε τι ακριβώς συμβαίνει -στην Ελλάδα του 2018- σ’ ένα άτομο με ειδικές ανάγκες που θέλει να μετακινηθεί με τα ΜΜΜ.
Ξεκίνησα απ’ τα Κάτω Πατήσια με το αμαξίδιο και πήρα το τρένο απ’ την Αττική, μετά άλλαξα γραμμή πήγα στο Σύνταγμα και πήρα άλλο Μετρό για να κατέβω στο Νομισματοκοπείο. Όταν βρήκα τον ανελκυστήρα, διαπίστωσα ότι δεν χωράει μέσα το αμαξίδιο με αποτέλεσμα να πρέπει να κάνω μια μανούβρα που γίνεται καθαρά στην τύχη. Ακόμα, όμως, κι όταν μπαίνει το αμαξίδιο στο ασανσέρ, οι πόρτες του ξύνουν τον προφυλακτήρα. Στη συνέχεια ανέβηκα στον δρόμο και πήγα στη στάση για να πάρω το Β5 να πάω στο κολέγιο. Όταν ήρθε το λεωφορείο, ο οδηγός αρνήθηκε να κατεβάσει τη ράμπα με τη δικαιολογία ότι είναι χαλασμένη και με συμβούλεψε να περιμένω το Α5. Περίμενα, λοιπόν, ήρθε το Α5, το οποίο ήταν επίσης με χαλασμένη ράμπα σύμφωνα με τον οδηγό του και μου είπε να περιμένω το 406 ή το 407 που πηγαίνουν κοντά στο κολέγιο. Τελικά δεν επιβιβάστηκα σε κανένα απ’ τα δύο, καθώς κανένας οδηγός δεν κατέβασε τη βοηθητική ράμπα
Όπως μας ενημέρωσε ο Φώτης, τα μικρά λεωφορεία, όπως το 406 και το 407, έχουν μια μικρή χειροκίνητη αναδιπλούμενη ράμπα, την οποία ανοίγει ο οδηγός με ειδικό κλειδί… αλλά τα περισσότερα -αν όχι όλα- έχουν “χαλασμένο” και το ειδικό κλειδί.
Τελικά, όπως μας λέει ο Φώτης, πήρε τηλέφωνο στον ΟΑΣΑ και μετά από διάφορες παραπομπές τον παρέπεμψαν σ’ ένα ειδικό λεωφορείο, το οποίο θα περνούσε να τον πάρει. Το λεωφορείο, όμως, ήταν στην άλλη άκρη της Αθήνας και δούλευε με ραντεβού, το οποίο πρέπει να κλείσεις μια εβδομάδα νωρίτερα (!).
«Είδα απροθυμία απ’ την πλευρά των οδηγών κι ακόμα κι όταν είπα στον οδηγό πως θα καταγγείλω το περιστατικό στον ΟΑΣΑ μου απάντησε «κάνε ό,τι θες» και έκλεισε τις πόρτες και έφυγε», συμπληρώνει ο Φώτης μιλώντας για την απογοητευτική εμπειρία του.
Και τελικά… Πώς πηγαίνει στο κολέγιο; Τον εξυπηρετεί κάποιο λεωφορείο;
Δυστυχώς, το συμπέρασμα είναι πως όταν ένα άτομο με ειδικές ανάγκες χρειάζεται τα λεωφορεία τα βλέπει να φτάνουν -αργοπορημένα- στη στάση και να περνούν από μπροστά του χωρίς να έχει επιβιβαστεί!
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη KnowCrunch που μου καλύπτει τα μεταφορικά με ταξί, το οποίο έρχεται και με παίρνει και μ’ αφήνει έξω απ’ την αίθουσα που έχουμε μάθημα
Ναι, η μετακίνηση με το λεωφορείο στην Ελλάδα του 2018 για ένα άτομο με ειδικές ανάγκες εξαρτάται απ’ την καλή θέληση του οδηγού.
Φυσικά, όμως, η κατάσταση δεν είναι παντού έτσι. Στο εξωτερικό, ένα άτομο με ειδικές ανάγκες μπορεί να μετακινηθεί με άνεση με τα ΜΜΜ, καθώς υπάρχει πρόβλεψη για πρόσβαση ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
Όπως λέει ο Φώτης Καριώρης:
Έχω φίλους στο εξωτερικό, στη Γερμανία και στην Ελβετία, και μου λένε ότι μπορούν ν’ αλλάξουν με το τρένο χώρα και να πάνε για καφέ και να γυρίσουν αυθημερόν ενώ για εμένα εδώ είναι ολόκληρη διαδικασία να πάρω το τρένο και να πάω μέχρι το Μοναστηράκι. Υπάρχουν περιοχές τις οποίες δεν μπορώ να προσεγγίσω καν με το τρένο, καθώς δεν χωράει το αμαξίδιο στο ασανσέρ
Κι αν αναρωτιέστε τι λένε οι υπεύθυνοι όταν τους ρωτάει κάποιος «γιατί», δεν θα σας φέρουμε δυστυχώς προ εκπλήξεως. «Η απάντηση που παίρνω κάθε φορά είναι ότι δεν έχει προβλεφθεί απ’ την αρχή και δεν γίνεται να χτιστεί πάλι», προσθέτει ο Φώτης στο iPop.gr ενώ φέρνει ως παράδειγμα της δυσκολίας στη μετακίνηση με τα ΜΜΜ τον σταθμό του Πειραιά. «Στον Πειραιά με τα νέα ακυρωτικά δεν χωράει καν το αναπηρικό αμαξίδιο να περάσει».
Έχεις ίσες ευκαιρίες ένα άτομο με ειδικές ανάγκες στην Ελλάδα με τους συμπολίτες του;
Μόλις έκανα αυτή την ερώτηση στο Φώτη, κατάλαβα αμέσως την απογοήτευση και την ακόμα μεγαλύτερη αλλαγή στον τόνο της φωνής του.
Οι ευκαιρίες στην Ελλάδα είναι μειωμένες για άτομα με ειδικές ανάγκες. Έχει τύχει να μιλήσω με εταιρείες που βρήκαν ενδιαφέρον το βιογραφικό μου, αλλά μόλις τους είπα ότι είμαι ΑμΕΑ μου “έκλεισαν την πόρτα”
Όπως εξομολογείται ο ίδιος, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η συμπεριφορά του κόσμου. «Έχει τύχει να πίνω ένα κρασί και μόλις αδειάσει το ποτήρι, να μου πετάνε χρήματα μέσα. Αυτή την αντίληψη ότι όποιος είναι ΑμΕΑ έχει ανάγκη κι από χρήματα υπάρχει μόνο στην Ελλάδα».
Το μόνο που βελτιώνεται, σύμφωνα με όσα βλέπει μέσω της εμπειρία του ο Φώτης, είναι η Παιδεία και η αντιμετώπιση της νεότερης γενιάς. Η νέα γενιά πχ δεν παρκάρει πάνω στη ράμπα αλλά δυστυχώς η παλιά γενιά συνεχίζει να το κάνει. Οι νέοι άνθρωποι του προσφέρουν βοήθεια «αλλά δεν βλέπω ουσιαστικές βελτιώσεις ώστε να ζω όπως οι φίλοι μου στο εξωτερικό, όπου μπορεί ένα άτομο με ειδικές ανάγκες να είναι τελείως ανεξάρτητο κι έξω απ’ το σπίτι».
Ο Φώτης Καριώρης κάνει έκκληση προς όλη την κοινότητα των ΑμΕΑ στην Ελλάδα να διαμαρτυρηθούν μαζικά και όχι μεμονωμένα, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους στην εργασία, τη μετακίνηση… Τα δικαιώματά τους στη ζωή!
Συντάκτης: Αφροδίτη Πρέβεζα
Πηγή: ipop.gr
Σημείωση!
Με αφορμή την καταγγελία του Φώτη Καριώρη, το Ποτάμι κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή σχετικά με το πότε θα γίνει προτεραιότητα η ανεμπόδιστη μετακίνηση των ΑμΕΑ.
