Όταν διάβαζα το πόρισμα της επιτροπής των πραγματογνωμόνων για τον εκτροχιασμό του Intercity εδώ έξω από τη Θεσσαλονίκη, στο Άδενδρο, έρχονταν μπροστά μου απανωτές εικόνες από τη σημερινή Ελλάδα σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής και της πραγματικότητας, που αντικρίζουμε όταν ταξιδεύουμε ανά την επικράτεια.
Διάβαζα για την κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου με τις επισημάνσεις για το πώς λειτουργεί το όλο σύστημα. Παρακολούθησα μάλιστα στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και συνεντεύξεις συνδικαλιστών του ΟΣΕ και άλλων ειδικών, που ήρθαν να επιβεβαιώσουν τα αναγραφόμενα στο πόρισμα, αλλά και να δώσουν μία ολοκληρωμένη εικόνα για τα “μπαλώματα” και τις ιδιαιτερότητες κατά μήκος της γραμμής Αθηνών – Θεσσαλονίκης.
Βέβαια ως βασική αιτία του εκτροχιασμού αναφέρεται η υπερβολική ταχύτητα (144,3 χλμ. την ώρα), αλλά έχουν διατυπωθεί και άλλα ερωτήματα, όπως: Αν θα γινόταν εκτροχιασμός σε περίπτωση που το τρένο δεν άλλαζε κλειδί και δεν έμπαινε στην παράκαμψη. Αν το κλειδί στο συγκεκριμένο σταθμό ήταν μόνιμα στην παράκαμψη. Αν και ποιος το ελέγχει αυτό, ο τοπικός σταθμάρχης ή γίνεται ηλεκτρονικά; Αν υπήρχε υπεύθυνος στο σταθμό του Αδένδρου εκείνη την ώρα, για να εξασφαλίσει την ασφαλή διέλευση του Intercity. Αν υπάρχει προσωπικό και αν διατίθενται τα αναγκαία ηλεκτρονικά μέσα για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων ή μήπως όλα είναι στην τύχη τους.
Η γενικότερη εικόνα που δίνεται από τους συνδικαλιστές είναι ότι τα κύρια προβλήματα εντοπίζονται στην ηλεκτροκίνηση, την τηλεδιοίκηση και τη φωτοσήμανση. Υποστηρίζεται δηλαδή ότι το μισό δίκτυο λειτουργεί με ηλεκτροκίνηση και το άλλο μισό με πετρελαιοκίνηση. Σε ερώτηση για τη φωτοσήμανση ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών Π. Παρασκευόπουλος απάντησε ότι όντως δεν λειτουργούν τα φανάρια σε πολλά σημεία και παραδέχτηκε ότι “είμαστε πολλά χρόνια πίσω”.
Αν λάβει κανείς υπόψη και τα όσα είπε ο μηχανοδηγός Π. Θανασιάς, ότι δηλαδή είχε εντοπίσει μερικές τεχνικές αδυναμίες που μείωναν τη δύναμη έλξης του τρένου, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εδώ επικρατεί μία κατάσταση που έχει χαρακτηριστικά ανοργανωσιάς, μπαλωμάτων, έλλειψης τεχνικών μέσων, αδυναμίας συντονισμού και δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, σε βαθμό που να μην ξέρουν π.χ. πού και ποιες ώρες πρέπει να υπάρχει σταθμάρχης.
“Ναι, σε πολλά σημεία δεν λειτουργεί η φωτοσήμανση” είπε δημόσια ο κ. Παρασκευόπουλος. Δηλαδή αν είχε δει αναμμένα φανάρια, ο άτυχος μηχανοδηγός μπορεί να είχε κόψει ταχύτητα και να μη συνέβαινε το δυστύχημα.
Αυτές οι λέξεις, ηλεκτροκίνηση, τηλεδιοίκηση και φωτοσήμασνη με έβαλαν στον πειρασμό να κάνω μια αναγωγή στη γενικότερη κατάσταση της χώρας και να συμπεράνω ότι όντως αυτά μας λείπουν: Ηλεκτροκίνηση, δηλαδή εκσυγχρονισμός μέσων, ψηφιακή τεχνολογία παντού, τηλεδιοίκηση, δηλαδή αναδιοργάνωση και αναβάθμιση του μηχανισμού διοίκησης του κράτους και φωτοσήμανση, δηλαδή κάποιος να μας δείχνει την ανάγκη σεβασμού και εφαρμογής των κανόνων – νόμων, ώστε να μην τους παραβιάζουμε.
Δυστυχώς, σε τίποτα από αυτά δεν πάμε καλά ως χώρα. Αντίθετα οδεύουμε προς τον κατήφορο με υπερβολική ταχύτητα, παραβιάζοντας τα φανάρια.
Συντάκτης: Δημαράς Νίκος
Πηγή: makthes.gr
