Το Ασφαλιστικό Σύστημα είναι ένας κορυφαίος θεσμός του κοινωνικού κράτους και ένας πολυπαραγοντικός μηχανισμός ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και της πραγματικής οικονομίας. Η ισόρροπη, λοιπόν, διασφάλιση τόσο της βιωσιμότητας, όσο και της επάρκειάς του αποτελεί κεφαλαιώδες ζήτημα που πρέπει να καταστεί σε πρώτιστη προτεραιότητα.
Σε αυτήν την
κατεύθυνση, η ασφαλιστική μεταρρύθμιση επιβάλλεται να πραγματοποιείται με όρους
οικονομικής μεγέθυνσης, κοινωνικής ανταποδοτικότητας και ρεαλισμού ως προϊόν
κοινωνικής συμφωνίας στη βάση ενός ουσιαστικού και εκτεταμένου κοινωνικού
διαλόγου χωρίς “ύποπτους” αποκλεισμούς και προσχηματικά “τερτίπια".
Στη χώρα μας, η
εφαρμογή των Δανειακών Συμβάσεων της τελευταίας εξαετίας με όχημα την αδιέξοδη
ιδεοληψία της εσωτερικής υποτίμησης και η παντελής απουσία
αντισταθμιστικών-ισοδύναμων μέτρων επιδείνωσε ραγδαία την “ασφαλιστική εξίσωση”
υπονομεύοντας βιαία την προοπτική, τη δυναμική και το χαρακτήρα της Κοινωνικής
Ασφάλισης.
Η παρατεταμένη και
ανακυκλούμενη ύφεση, η εγκληματική μη εξαίρεση των αποθεματικών των Ταμείων από
το PSI σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση και απορρύθμιση της αγοράς
εργασίας:
·
μη αναστρέψιμη απώλεια περίπου ενός εκατομμυρίου
θέσεων απασχόλησης,
·
25% μεσοσταθμική
μείωση των μισθών στον Ιδιωτικό Τομέα που συνεπάγεται μειωμένες εισφορές,
·
διάδοση της
μερικής και εκ περιτροπής εργασίας σε βάρος της πλήρους απασχόλησης (1 στις 2
νέες θέσεις εργασίας) που περιορίζει δραστικά τις εισροές πόρων στο Σύστημα,
·
εκτόξευση της
“μαύρης εργασίας” ως συνέπεια της εργασιακής ανασφάλειας, της ανύπαρκτης
συνταξιοδοτικής προσδοκίας και της κατακρήμνισης των αποδοχών
διαμορφώνουν ένα
περιβάλλον ρευστοτικής ασφυξίας, καθολικής αποδυνάμωσης και διάρρηξης του
κοινωνικού και αναπτυξιακού προσήμου του Ασφαλιστικού.
Η κυβέρνηση με την ψήφιση
επί της αρχής του σχεδίου νόμου για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση δυστυχώς αντιμετωπίζει
την Κοινωνική Ασφάλιση με πρακτικές επικοινωνιακής διαχείρισης, και όχι με την
ευθυκρισία των αναγκαίων δομικών αλλαγών. Οι προειλημμένες αποφάσεις της και οι
“επιλεκτικές” συνομιλίες καθώς και οι παρασκηνιακές συνεννοήσεις συμπληρώνουν
τον ανάλγητο 3863/2010 εντείνοντας τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις του
συστήματος αντί να τις διορθώνουν.
Ο κόσμος της μισθωτής
εργασίας, οι απόμαχοι της δουλειάς, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και η αγροτιά εάν
ψηφιστεί από την Ολομέλεια της Βουλής το “νέο“ Ασφαλιστικό, θα δεχθούν ένα
ακόμη σφοδρό χτύπημα καθότι η εφαρμογή του θα σημάνει την οριστική διάλυση της
κοινωνικής ασφάλισης και την ενίσχυση της ιδιωτικής.
Είναι ξεκάθαρο ότι “κάτω
από το χάλι” ή τα παχιά λόγια κρύβονται σημαντικές μειώσεις σε κύριες και
επικουρικές συντάξεις, ανάλγητες διατάξεις καθώς και κατάργηση των ελάχιστων,
εναπομεινάντων κεκτημένων δικαιωμάτων για τους μελλοντικούς και τους τωρινούς
συνταξιούχους.
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. έχει
καταθέσει θεσμικά σειρά τεκμηριωμένων προτάσεων και κοστολογημένων θέσεων για
το Ασφαλιστικό, οι οποίες βασίζονται σε τέσσερις άξονες:
1. Ευθεία διασύνδεση της χρηματοδότησης των Συντάξεων με
τη συλλογή του ΦΠΑ ώστε να καλλιεργηθεί ταυτόχρονα ασφαλιστική και φορολογική
συνείδηση -κατά το πρότυπο “Θέλεις Σύνταξη-Απόδειξη”- που αφενός θα αυξήσει τα
δημόσια έσοδα και αφετέρου τους πόρους των Ταμείων (πιλοτική εφαρμογή με δίμηνη
αξιολόγηση).
2. Ανώτατη συνολική σύνταξη (κύρια και επικουρική) στα
1.500 € για την επόμενη τριετία.
3. Διασύνδεση και κλιμακωτή μείωση των εργοδοτικών
εισφορών με α) την τήρηση Κλαδικών και Επιχειρησιακών Συμβάσεων ή ακόμα και του
βασικού μισθού των 751€ β) τη συνέπεια στο χρόνο καταβολής τους.
4. Αναδιοργάνωση και αναμόρφωση του Σ.Επ.Ε.
(Εκσυγχρονισμός, ανθρώπινο δυναμικό, υλικοτεχνική υποδομή, γεωγραφική
αναδιάταξη, πληροφοριακό σύστημα, risk analysis κ.λπ.) και των άλλων
όμορων υπηρεσιών (π.χ. ΙΚΑ) στο ζήτημα της καταπολέμησης της αδήλωτης εργασίας,
της μερικής εισφοροαπαφυγής και της παραβατικότητας στην εργασία.
Το Ασφαλιστικό
Σύστημα τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από την ανάπτυξη, την παραγωγικότητα και
την εργασιακή ασφάλεια. Η κυβέρνηση δείχνει να αγνοεί όλες τις παραπάνω
παραμέτρους αντιμετωπίζοντας εχθρικά ακόμη και την υγιή επιχειρηματικότητα ή
διώχνοντας κρίσιμες ιδιωτικές επενδύσεις οξύνοντας το πρόβλημα της Κοινωνικής
Ασφάλισης και της Ελλάδας συνολικότερα.
Σε αυτό το πλαίσιο, που
η συγκεκριμένη -όπως και κάθε- ασφαλιστική μεταρρύθμιση αγνοεί τις ζωτικές
οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, στερείται σχεδίου και πεδίου δράσης
προσεγγίζοντας το Ασφαλιστικό μεμονωμένα, εισπρακτικά, ισοπεδωτικά και απολύτως
αριθμοκεντρικά και άρα η ψήφιση και η εφαρμογή του μας βρίσκει καθολικά
αντίθετους καθώς η αποτυχία είναι δεδομένη.
Καλούμε την
κυβέρνηση να αποσύρει το έκτρωμα του Ασφαλιστικού και να ξεκινήσει ένας
σοβαρός, υπεύθυνος και ουσιαστικός διάλογος με τους κοινωνικούς φορείς,
λαμβάνοντας υπόψη της τις καταγεγραμμένες πλέον αντιδράσεις.
Καλούμε το σύνολο
των Ελλήνων πολιτών να εκφράσει την
αντίδραση και την αντίθεσή του στην επιχειρούμενη διάλυση του συστήματος
κοινωνικής ασφάλισης για να συμμετέχει στις απεργιακές και όχι μόνο
κινητοποιήσεις των συνδικάτων για την αποτροπή της ψήφισης του Ασφαλιστικού
Νομοσχεδίου.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
