Το κτίριο και ο περιβάλλων χώρος έχουν παραχωρηθεί από τον ΟΣΕ στον Δήμο Πειραιά και τον Δήμο Δραπετσώνας-Κερατσινίου, μια και βρίσκεται στα σύνορά τους, με σκοπό να τον αξιοποιήσουν για πολιτιστικούς ή άλλους σκοπούς. Μην ξεχνάμε ότι ο χώρος και το κτίριο βρίσκονται ακριβώς απέναντι από την πύλη του λιμανιού όπου προσεγγίζουν τα πλοία για την Κρήτη και έχει πάντα μεγάλη κίνηση. Είναι, δε, ένα ειδυλλιακό μέρος που μπορεί να φιλοξενήσει πολλές δραστηριότητες. Όσον αφορά το κτίριο, πέρα από το ότι είναι ένα εξαιρετικής τέχνης νεοκλασικό αριστούργημα, έχει τη δική του ιστορία, αφού ήταν η βάση του στρατιωτικού διοικητή επί γερμανικής Κατοχής και πολλοί πατριώτες αντιστασιακοί είχαν οδηγηθεί στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης με τρένα που κινούσαν από τον σταθμό αυτό. Δυστυχώς, όμως, αν συνεχιστεί η εγκατάλειψή του, δεν θα υπάρχει για πολύ αυτό το στολίδι. Ήδη έχει ερειπωθεί σε επικίνδυνο βαθμό, οι σοβάδες έχουν πέσει, το πάνω πάτωμα σε πολλά σημεία έχει τρυπήσει, όλα τα ξύλινα παραπέτα και τα διακοσμητικά έχουν φαγωθεί από το σαράκι, η σκάλα που ένωνε το ισόγειο με τον πρώτο όροφο είναι ετοιμόρροπη κ.λπ. Το κτίριο μυρίζει… αποχωρητήριο, καθώς σ’ αυτό βρίσκουν καταφύγιο διάφοροι περιθωριακοί, ενώ ο εξωτερικός χώρος, που θα μπορούσε να είναι ένα θαυμάσιο πάρκο, είναι πλήρως εγκαταλελειμμένος. Σίγουρα ήταν μεγάλη επιτυχία που το κτίριο και ο χώρος περιήλθαν στους δύο δήμους, θα είναι όμως μεγάλη αποτυχία, πλήγμα θα λέγαμε, αν το στολίδι αυτό γκρεμιζόταν μέσα στα χέρια τους.
ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ
ΠΑΡΟΝ
