Του Κώστα Καστρινάκη
"Βλέποντας τις διαδικασίες πως
εξελίσσονται με σκοπό την υπογραφή της Σ.Σ.Ε. , και στόχο το καλύτερο για τους
εργαζόμενους γεννώνται πολλά ερωτήματα.
1.
Αρκεί να
συμφωνήσουμε οτι το διακύβευμα μίας Σ.Σ.Ε. αρχίζει και τελειώνει με κυρίαρχο
στόχο να υπάρχει εργασιακή συνέχεια. Ποιοί και για ποιούς λόγους δεν το
διεκδίκησαν, και πως να το διεκδικήσουν άλλωστε αφού δεν το είχαν βάλει ως προαπαιτούμενο
για την υπογραφή της.
2.
Το ερώτημα που
προκύπτει και πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά όμως είναι με τι δεδομένα
ενισχυτικού πλαισίου διαχειριστήκαμε τις συζητήσεις ,σκεπτόμενοι οτι μια Σ.Σ.Ε.
δεν είναι περίπατος αλλά αποτέλεσμα δράσεων, ζυμώσεων με τους εργαζόμενους ,
δημιουργία κόκκινης γραμμής αν και είχαν συμφωνηθεί διάφορα στα προηγούμενα
Δ.Σ. της ΠΟΣ τελικά μάλλον καταλήγουμε σε μια σούπα άνευ προηγουμένου όπου τα
κυρίαρχα χαρακτηριστικά της είναι οτι το πλαίσιο προέρχεται απο προιόν συναλλαγής
μέσα σε κλειστές πόρτες απο τους
συνήθεις ύποπτους , και εν σχέση με την γνώμη των εργαζόμενων μάλλον περί άλλων
τυρβάζουν.
3.
Μπαίνουμε στα
ζεστά πλέον στην κουβέντα για απολύσεις , και αν αυτό δεν είναι το κατώτερο σκαλοπάτι
ηθικά και υπαρξιακά του Σ.Κ. τότε δεν ξέρω πως μπορεί να το χαρακτηρίσει
κανείς.
Αν
αντίθετα αυτό είναι μια ξεκάθαρη δήλωση
πολιτικού αδιεξόδου ,συνδικαλιστικής αφλογιστίας και εν τέλει ανικανότητας το κάθε υπεύθυνο συνδικαλιστικό στέλεχος έχει
την δυνατότητα να το παραδεχθεί και να πράξει το αυτονόητο.
Συνοψίζοντας
απο τα παραπάνω προκύπτει δικαιωματικά αν και κεκαλυμμένα οτι υπάρχει απο τις
παρατάξεις της πλειοψηφίας πλήρης σύμπλευση με τις κυβερνητικές πολιτικές
,πλήρης αποδοχή την ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος του σιδηροδρόμου.
