Γιος υπαλλήλου του ΟΣΕ
Πηγή: ilialive.gr
Ο 11χρονος Νίκος, μας χρειάζεται . . . - Έρανος από εκπαιδευτικούς προκειμένου να υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις στην Ελλάδα και τον εξωτερικό
Ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, τον Αύγουστο του 2008, έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μιας πολύτεκνης σήμερα οικογένειας, η οποία πριν πέντε χρόνια είχε όλες τις προδιαγραφές να ζήσει καλά… Με σκληρή δουλειά και ένα μεγάλο δάνειο, που αυτή τη στιγμή αποτελεί θηλιά στο λαιμό, στήριξαν το όνειρο τους, να φύγουν από την πρωτεύουσα και να επιστρέψουν στον τόπο τους.
Το Λαμπέτι. Από τη στιγμή αυτή, ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση και ο Γολγοθάς.
Πέντε μόλις μέρες πριν μετακομίσουν στο υπέροχο, καινούργιο τους σπίτι, η νεαρή μητέρα, έχοντας στο αυτοκίνητο της, τα δυο, τότε, παιδιά της, τον 5χρονο Νίκο και την 3χρονη Αναστασία- Παναγιώτα εμπλέκεται σε σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Ο μικρός Νίκος τραυματίζεται πολύ σοβαρά και ελαφρότερα η μητέρα του με την αδελφή του. Ο αγώνας, έχει μόλις ξεκινήσει.
Η ζωή του 5χρονου κρέμεται σε μια κλωστή. Παραμένει μέρες στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Ρίο απ’ όπου καταφέρνει να βγει ζωντανός… Η μάχη όμως δεν έχει τελειώσει. Θα ακολουθήσουν μεγάλες και ιδιαίτερα σοβαρές και πολύωρες χειρουργικές επεμβάσεις στο κεφάλι και το αριστερό του χέρι. Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου, Καραμανδάνειο Πατρών, Παίδων «Αγία Σοφία» και Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Με τις οικονομίες της οικογένειας, να έχουν ήδη σπαταληθεί για την ανέγερση του σπιτιού τους, τα έξοδα για τη νοσηλεία του παιδιού τους αλλά και τις μετακινήσεις τους, ειδικά στο Ιατρικό Κέντρο είναι δυσβάσταχτα.
Με μοναδικό εισόδημα, το μισθό του πατέρα που εργάζεται ως τεχνικός στον ΟΣΕ και μπροστά στα υπέρογκα ιατρικά έξοδα που ολοένα αυξάνουν, η μητέρα αναγκάζεται να «χτυπήσει» πόρτες, σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσει χρήματα για να βοηθήσει το παιδί της. Κάποιοι, τους στηρίζουν. Η Μητρόπολη Ηλείας όμως, είναι εκείνη που αναλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της πληρωμής του λογαριασμού των δυο λεπτών χειρουργικών επεμβάσεων στο χεράκι του μικρού Νίκου, από τους γιατρούς του Ιατρικού. Για τη βελτίωση όμως της κατάστασης του παιδιού τους, απαιτούνται και άλλα, πολλά, χειρουργεία, τα οποία όμως η οικονομική κατάσταση της οικογένειας, δε τα επιτρέπει…
«Ζητάω βοήθεια…»
«Δυο ολόκληρα χρόνια, τρέχουμε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Έχουμε καταρρεύσει και ψυχολογικά και οικονομικά. Ο κόσμος θεωρεί ότι επειδή έχουμε ένα όμορφο και μεγάλο σπίτι - το δάνειο του οποίου ακόμα χρωστάμε στην τράπεζα- ότι δεν έχουμε οικονομικό πρόβλημα… Δεν είναι έτσι όμως. Με τα ντουβάρια, δεν μπορώ ούτε να ταΐσω τα παιδιά μου, ούτε να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου. Και το κυριότερο δεν μπορώ να συνεχίσω να πληρώνω ούτε τις φυσιοθεραπείες που εχει ανάγκη το παιδί μου…
Με τρία παιδιά και ένα τέταρτο που έρχεται στον κόσμο από μέρα σε μέρα, και το μισθό του συζύγου μου να έχει περικοπεί δραματικά, πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω» λέει φανερά συγκινημένη η νεαρή μητέρα, που θέλησε να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει με στόχο να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία, από την οποία και ζητά να τη στηρίξει οικονομικά ώστε να καταφέρει να θεραπευτεί η βεβαιωμένη από Υγειονομική Επιτροπή αναπηρία του παιδιού της… «Είμαι απεγνωσμένη.
Απαιτούνται πολλά χειρουργεία ακόμα και πλαστικές για τον 11χρονο σήμερα Νίκο. Επεμβάσεις οι οποίες δυστυχώς δεν καλύπτονται από το ασφαλιστικό ταμείο ενώ κάποιες χρειάζεται να γίνουν και στο εξωτερικό… Πως θα τα καταφέρουμε; Πρέπει να κινήσω γη και ουρανό για να βοηθήσω το παιδί μου, τη στιγμή που γνωρίζω ότι υπάρχει ελπίδα. Ξέρω ότι όλοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα λόγω κρίσης. Ζητώ όμως τη βοήθεια τους. Και ένα ευρώ να προσφέρει κάποιος από το υστέρημα του, μπορούμε να τα καταφέρουμε…».
Η ετοιμόγεννη μητέρα, έχοντας στο πλευρό το σύζυγο της, θέλει να μιλήσει και για το δικαστικό αγώνα που έχουν δώσει μέχρι σήμερα. Την υπόθεση του τροχαίου που όπως καταγγέλλει εξαιτίας κάποιων «αλχημειών» έχασαν τη δίκη και κατ’ επέκταση την αποζημίωση από την ασφαλιστική εταιρία που θα τους έδινε την δυνατότητα να αποκαταστήσουν τις βλάβες που υπέστη το παιδί τους.
«Προσωπικά μετά το ατύχημα κατέρρευσα ψυχολογικά. Ξέρω καλά πως δεν ευθύνομαι για αυτό. Όπως ξέρω ότι υπήρχε και ένας φύλακας άγγελος στο πλευρό μας που έσωσε σαν από θαύμα τον Νίκο μου… Άγγελος, το όνομα που έδωσα στο τρίτο μου παιδί, που ήρθε στον κόσμο μετά το τροχαίο και ήταν αυτό που μου έδωσε τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίσω τον αγώνα… Η πληγή είναι τόσο μεγάλη, που θα ήθελα πάση θυσία να φτάσω μέχρι και τον Άρειο Πάγο. Για να δικαιωθώ… Για την ώρα όμως, αυτό που έχει σημασία, έχει μόνο το παιδί μου. Άλλωστε, τα οικονομικά μας είναι τέτοια που δεν μας επιτρέπουν ούτε το παιδί μας να βοηθήσουμε, αλλά ούτε και να βρούμε το δίκιο μας…».
Κική Κολοβέρου
