Οι δραστηριότητες του Ομίλου φίλων σιδηροδρόμου Βόρειο-Δυτικής Ελλάδας «ΧαρίλαοςΤρικούπης» είναι πολλές και αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής από του ιθύνοντες του σιδηρόδρομου. Με τις πρωτοβουλίες τους και τις δράσεις τους οι φίλοι του σιδηροδρόμου κρατούν ζωντανή την ελπίδα να ξανασφυρίξει το τρένο στην περιοχή τους. Σε δελτίο τύπου με τίτλο Είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το αδύνατο * γράφουν:
«Οι καινοτόμες ιδέες, η ατομική ευθύνη και η συλλογική δράση, που αποσκοπούν στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολλών και όχι των ορισμένων λίγων είναι απαραίτητοι παράγοντες για τον υπερκέραση των δυσκολιών, που έχει προκαλέσει και θα προκαλεί στο μέλλον η τρέχουσα οικονομική συγκυρία.
1. Την σύσταση εταιρείας διαχείρισης και λειτουργίας του Προαστιακού Σιδ/μου Αγρινίου-Μεσολογγίου-Κρυονερίου (προς Πάτρα με ιπτάμενο δελφίνι) με συμμετοχή στην εταιρεία των Δήμων Αγρινίου και Μεσολογγίου, των ΚΤΕΛ, του Εμπορικού Επιμελητηρίου, Φίλων του Σιδ/μου και κοινωνικά ευαίσθητων κεφαλαιούχων.
Η Εταιρεία Λειτουργίας (operator) θα συγκροτηθεί και θα λειτουργεί με αυστηρά ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια με το ελάχιστο τεχνικό προσωπικό και με Διευθυντή αμειβόμενο βάσει της απόδοσης και άμεσα ανακλητό από τους μετόχους χωρίς κομματικό «έλεγχο ή κουμάντο».
2) Με εφαλτήριο τις 11 ΟΜΟΦΩΝΕΣ αποφάσεις του 2003-2004 των 11 Δήμων της Β-Α Αιτ/νίας ζητάμε την επαναχάραξη της ευρωπαϊκού πλάτους Σιδ/κής Γραμμής Ιωαννίνων-Άρτας-Αγρινίου-Μεσολογγίου-Αντιρρίου, (διευρωπαϊκός άξονας 29) που ο ΟΣΕ εσφαλμένα θέλει να την περάσει μέσω … Ρίγανης αντί μέσω Αγρινίου και Συκιάς, ώστε να μην υποστεί ο τεράστιος Δήμος Αγρινίου και η περιοχή της Τριχωνίδας και δεύτερη απομόνωση και αγνόηση μετά την «ευρεία παράκαμψη» (βλέπε αγνόηση) από την Ιόνια Οδό.
3) Εφ’ όσον επιτευχθεί ο σχεδιασμός της ευρωπ. Σιδ/κής Γραμμής εφαπτομενικά του Αγρινίου (π.χ. στο παλιό Αεροδρόμιο), τότε ανοίγεται η προοπτική υλοποίησης της Σιδ/κής Γραμμής Αγρινίου-Σταμνάς-Λιμένα Πλατυγιαλίου. Το τμήμα αυτό όχι μόνο θα αναδείξει το Αγρίνιο σε Σιδ/κό και Εμπορευματικό Κόμβο της Δυτ. Στερεάς, αλλά και θα είναι το αρχικό τμήμα της μελλοντικής Σύνδεσης με τη Στερεά Ελλάδα. Παράδειγμα, η υλοποιούμενη πρόσφατη και εν καιρώ μάλιστα κρίσης συμφωνία HP, COSCO, ΤΡΑΙΝΟΣΕ για σύνδεση του λιμανιού του Πειραιά με τον ευρωπαϊκό σιδηρόδρομο, που κατ’ αυτόν τον τρόπο καθίσταται πύλη εισόδου εμπορευμάτων προς όλη την Ευρώπη.
4) Την άμεση έναρξη τουριστικών δρομολογίων στην γραμμή, όπως γίνεται και στην Πελοπόννησο με αποτέλεσμα να προσελκύονται τουρίστες στις περιοχές που διέρχεται το τρένο. Ήδη μέσα στο 2013 η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έχει πραγματοποιήσει σειρά εκδρομών στο δίκτυο της Πελοποννήσου, που δεν κυκλοφορούν κανονικά δρομολόγια, σε συνεργασία με συλλόγους, σχολεία και μεγάλα τουριστικά πρακτορεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η 4ημερη εκδρομή 100 Άγγλων τουριστών τον περασμένο Απρίλιο. Η δική μας γραμμή είναι μοναδικής ομορφιάς, διέρχεται δίπλα στη Θάλασσα, σε βουνά κοντά σε λίμνες και σε μικρή απόσταση από τρεις αρχαιολογικούς χώρους με θέατρα όπως και μέσα από τον κήπο των Ηρώων. Ας αναλογιστούμε τα οφέλη μιας ενδεχόμενης τουριστικής λειτουργίας.
Στα πλαίσια της προσπάθειάς μας αυτής ο Όμιλος «Χ. Τρικούπης» σε συνεργασία με τον Σύλλογο Φίλων του Σιδηροδρόμου Αθήνας διοργάνωσε το Σάββατο 2 και Κυριακή 3 Νοεμβρίου εκδήλωση – παρέμβαση στην πρόσφατα εξολοκλήρου ανακαινισμένη γραμμή του προαστιακού Αιτωλοακαρνανίας, στον σιδηροδρομικό σταθμό του Αγγελόκαστρου, όπου εντροχιάσαμε ιδιοκατασκευασμένα σιδηροδρομικά οχήματα και ποδήλατα και αρχίσαμε να κινούμαστε στην γραμμή με κατεύθυνση προς το μνημείο των πεσόντων και προς τον σταθμό Σταμνάς σε μια προσπάθεια να συντηρήσουμε αυτή την εγκαταλειμμένη από την πολιτεία σ. γραμμή και να αναδείξουμε τα ενδεχόμενα τουριστικά οφέλη της.
Αρχικά αναθέσαμε σε εργάτες τον καθαρισμό της γραμμής, που ήταν χαμένη μέσα στην βλάστηση, από τον σταθμό Αγγελόκαστρου μέχρι το μνημείο των πεσόντων της 31ης Ιουλίου 1944 στα Καλύβια. Στις πρώτες διαδρομές με προσωπική εργασία των μελών και των φίλων μας καθαρίσαμε τα πασάγια και την βλάστηση που μας εμπόδιζε να κινηθούμε. Σταδιακά καταφέραμε να κινηθούμε από την μία πλευρά μέχρι το πασάγιο του μνημείου των πεσόντων στα καλύβια και από την άλλη μέχρι το σημείο που η γραμμή συναντάει την Ιονία οδό. Εκεί η κατάσταση είναι απελπιστική μιας και η εργολαβία κατασκευής έχει μπαζώσει την γραμμή σε μεγάλη έκταση και έχει αφήσει αγωγό όμβριων υδάτων να εκτονώνεται πάνω στην γραμμή με αποτέλεσμα τα ορμητικά νερά να έχουν παρασύρει μέρος της καθώς και το κάτω από αυτή έδαφος με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διεξαχθεί κυκλοφορία στο σημείο αυτό.
Για την εκδήλωση υπήρξε πρόσκληση στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα ΜΜΕ, σε πολιτικούς και φορείς της περιοχής για να τους ξεναγήσουμε με τα οχήματα στην γραμμή ώστε να γνωρίσουν τον πλούτο που έχουμε στα χέρια μας και τον απαξιώνουμε. Μεταξύ άλλων παρευρέθηκαν ο εκπρόσωπος του βουλευτή Αιτ/νίας Γ. Βαρεμένου, που απέστειλε χαιρετισμό και ο Π. Αντωνάκος, εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής και η προθυμία τους να συμβάλουν στην προσπάθεια δουλεύοντας εθελοντικά. Κάθε φορά που κάποιο όχημα επέστρεφε στον σταθμό του Αγγελόκαστρου τον αντικρίζαμε γεμάτο με παιδιά και γονείς που αντιλαμβανόμενοι ότι κινείται όχημα στην γραμμή έτρεχαν να το συναντήσουν. Το μεγαλύτερο δώρο για την εκδήλωσή μας ήταν η συγκινητική έκθεση για το τρένο της δωδεκάχρονης Ελένης, που κατοικεί κοντά στον σταθμό.
*δάνειος τίτλος – σύνθημα Μάη του ’68.
Ο πρόεδρος του Δ.Σ.
Βαγγέλης Πυρπύλης
Η γραμματέας
Χρυσάνθη Μαυρίκα – Χαραλαμπάκη
Επιστολή Γ. Βαρεμένου:
Φίλοι και φίλες,
Λυπάμαι πολύ που δεv μπορώ να είμαι μαζί σας σήμερα, στην τόσο πρωτότυπη εκδήλωσή σας για την Επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής Αγρινίου Μεσολογγίου - Κρυονερίου. Βρίσκομαι πολύ μακριά, στο Τατζικιστάν, ως παρατηρητής του ΟΑΣΕ, του Οργανισμού για την Ασφάλεια και Συνεργασία στηv Ευρώπη, στις εκλογές που πραγματοποιούνται στη χώρα αυτή.
Επιτρέψετε μου λοιπόν, έστω και έτσι, να σας μεταφέρω και πάλι την εκτίμησή μου για τις πολύχρονες προσπάθειές σας για τη συντήρηση της σιδηροδρομικής γραμμής, για την αντιμετώπιση της εγκατάλειψης και των καταστροφικών παρεμβάσεων που έχουν σημειωθεί σ' αυτήν και για την προώθηση του σχεδίου επαναλειτουργίας τoυ σιδηροδρόμου ως προαστιακού και τουριστικού.
Όπως είχα την ευκαιρία και στην αίθουσα της Βουλής να επισημάνω αναπτύσσοντας τη δεύτερη ερώτηση που έχω καταθέσει για το Θέμα αυτό, η περιθωριοποίηση του σιδηρόδρομου δεν ήταν λάθος. Ήταν έγκλημα, και μάλιστα έγκλημα όχι χωρίς κίνητρα. Οι κυβερνήσεις που οδήγησαν τον σιδηρόδρομο στην απαξίωση, τον σταδιακό ακρωτηριασμό και, σήμερα, στην ιδιωτικοποίηση, έχουν επιλέξει ένα συγκεκριμένο πρότυπο παραγωγής και κατανάλωσης για τη χώρα. Πρότυπο, που αποδείχθηκε ήδη καταστροφικό και που ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, για τα σημερινά αδιέξοδα.
Αν, λοιπόν, το σχέδιο για την επαναλειτουργία του σιδηροδρόμου έχει σημασία, είναι κυρίως γι' αυτό: Συνδέεται και προωθεί ένα νέο, διαφορετικό πρότυπο ανάπτυξης για τη χώρα και για τον νομό μας, βιώσιμο οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά. Γιατί ο σιδηρόδρομος, το πιο οικονομικό, ασφαλές και οικολογικά ήπιο μέσο μεταφοράς, Θα μπορούσε να συμβάλει Θετικά στην ισόρροπη και φιλική προς το περιβάλλον ανάπτυξη της περιοχής μας, στη βιώσιμη κινητικότητα της τοπικής κοινωνίας, στην αναζωογόνηση της οικονομίας της με την ανάπτυξη του θεματικού και πολιτιστικού τουρισμού.
Παρά την επίμονη, μέχρι στιγμής άρνηση της κυβέρνησης, είμαι βέβαιος, φίλοι και φίλες, ότι οι προσπάθειές μας θα ευοδωθούν. Αρκεί, όπως πάντοτε συμβαίνει, να προσπαθήσουμε περισσότερο και να προσπαθήσουμε περισσότεροι. Να κάνουμε το σχέδιο αυτό, υπόθεση της κοινωνίας.
Με αυτές τις σκέψεις σας στέλνω τις καλύτερες ευχές μου για την επιτυχία της εκδήλωσής σας.
Έκθεση Ελένης:
Το χωριό μου είναι το Αγγελόκαστρο όπου έξω από αυτό βρίσκεται ο Σταθμός. Η αλήθεια είναι πως μένω στο πιο όμορφο χωριό απ΄ όλα, και αυτό το ανακάλυψα χθες.
Ήταν ένα δροσερό πρωινό σαν όλα τα άλλα του φθινοπώρου. Ο ήλιος έλαμπε και τα χελιδόνια ήταν έτοιμα να φύγουν.
Όλα ήταν ίδια εκείνο το πρωί, μέχρι που με ξύπνησε ένα γλυκό κορνάρισμα.
Βγήκα στο μπαλκόνι να δω τι συμβαίνει. Όλοι θαύμαζαν εκείνο το μικρό τρενάκι, γεμάτο με μικρούς και μεγάλους. Οι επιβάτες του μας χαιρετούσαν με μεγάλα χαμόγελα στα πρόσωπα.
«Έλενα, Έλενα! Περνάει το τρενάκι!» η μητέρα μου μού φώναζε από την κουζίνα. Έβαλα γρήγορα τα ρούχα μου και μαζί με μια φίλη μου κατευθυνθήκαμε προς τον σταθμό. Φτάσαμε σε εκείνο το ερειπωμένο κτίριο του σταθμού.
Παντού υπήρχαν μικρά παιδάκια που ανυπομονούσαν να επιβιβαστούν στο τρένο. Εκεί βρισκόταν μια ομάδα ανθρώπων που το οδηγούσαν και μας εξυπηρετούσαν.
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε η κόρνα του τρένου που ερχόταν προς το μέρος μας. Οι φιλικοί μηχανοδηγοί μας βοήθησαν να ανέβουμε.
Άνθρωποι με φωτογραφικές μηχανές και κάμερες βρίσκονταν εκεί για να φωτογραφίσουν τα στιγμιότυπα.
Μια σιδηροδρομική γραμμή, γεμάτη με πλατάνια δεξιά και αριστερά, περίμενε να την διασχίσουμε. Το τρένο άρχισε να κινείται.
Όλα ήταν μαγικά, το τοπίο, η διαδρομή. Κανείς μας δεν ήξερε πως το χωριό μας έχει τέτοιες ομορφιές. Οι σιδηροδρομικές γραμμές ήταν χαλασμένες και κανένας δεν τις ξαναδιέσχισε εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Πιο κάτω συναντήσαμε την σιδηροδρομική γέφυρα που περνάει πάνω από τον ποταμό Δίμηκο, (παραπόταμο του Αχελώου). Όλοι βγήκαν έξω από τα σπίτια τους και μας παρακολουθούσαν που διασχίζαμε την γέφυρα. Από κάτω μας περνούσε αργά-αργά το ποτάμι με τα πράσινα και θολά νερά του. Ενώ γύρω-γύρω απλωνόταν ο κάμπος.
Μετά από τη γέφυρα κατευθυνθήκαμε νότια προς τον Αη’ Λια. Η περιοχή ήταν γεμάτη με μικρούς λοφίσκους, ενώ μπορούσαμε να δούμε όλο τον οικισμό του σταθμού.
Ένιωθα πως ζούσα σε εκείνα τα παλιά χρόνια, όπου ο κόσμος μετακινούνταν με το οτομοτρίς. Και δεν ήμουν η μόνη που ένιωθε έτσι. Κατόπιν πήραμε τον δρόμο του γυρισμού, περνώντας πάλι από την γέφυρα και το θολό ποτάμι.
Η διαδρομή ήταν μισή ώρα, αλλά εμένα μου φάνηκε πιο πολύ σαν να ήταν ένα ατελείωτο, όμορφο όνειρο στο μικρό μου χωριό.
Ελένη Κωνσταντίνου
12 ετών
Σταθμός Αγγελοκάστρου
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013
