Στον σιδηρόδρομο, η μείωση του προσωπικού του ΟΣΕ τους τελευταίους μήνες πέτυχε μείωση των ελλειμμάτων, αλλά...
Tου Αιμιλιου Στασινακη
Είναι πλέον προφανές ότι η προσπάθεια για δημοσιονομική προσαρμογή από μόνη της δεν αρκεί για να ξεκολλήσουμε το κάρο από τη λάσπη. Η μείωση των κρατικών δαπανών και το κόψιμο του κράτους στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της πραγματικής οικονομίας πρέπει παράλληλα να συνοδεύονται από μια τεράστια αναπτυξιακή προσπάθεια. Μια προσπάθεια που θα απελευθερώσει δυνάμεις και θα απορροφήσει τους κραδασμούς της μετάβασης από μία χώρα που επιδοτείται για να καταναλώνει, σε μία χώρα που επενδύει, παράγει και εξάγει.
Δυστυχώς, όμως, η ανάπτυξη δεν διατάσσεται, αλλά απαιτεί συγκεκριμένο σχέδιο και στρατηγική με στοχευμένες δράσεις σε τομείς ανταγωνιστικούς για τη χώρα. Παράλληλα, η νέα αναπτυξιακή προσπάθεια δεν μπορεί να στηριχθεί σε παλιά υλικά και λογικές, αλλά σε νέες έξυπνες λύσεις: σε ένα συνδυασμό από ιδιωτικά κεφάλαια μέσα από συμπράξεις παραχώρησης και εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, από κεφάλαια του ΕΣΠΑ, εκμεταλλευόμενοι κυρίως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της χώρας μας. Για παράδειγμα, η γεωγραφική θέση καθιστά τη χώρα μας ιδανικό διαμετακομιστικό κέντρο για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και η αναβάθμιση των υποδομών της στον τομέα των logistics προϋποθέτει ένα σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο.
Στον σιδηρόδρομο, η μείωση του προσωπικού του ΟΣΕ τους τελευταίους μήνες πέτυχε μείωση των ελλειμμάτων, αλλά δεν σταμάτησε την πορεία μαρασμού και απαξίωσης, καθώς δεν υπάρχει καμία πρόοδος στην κατασκευή του δικτύου και στην αντικατάσταση του παλιού τροχαίου υλικού, κυρίως λόγω έλλειψης κρατικών πόρων. Επιπροσθέτως, ας μην ξεχνάμε ότι η κρατική διαχείριση του σιδηροδρόμου δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Θα πρέπει, λοιπόν, να προχωρήσουμε σε γενναίες ιδιωτικοποιήσεις-παραχωρήσεις που θα αφορούν το δίκτυο, την κατασκευή και ανακατασκευή του δικτύου, αλλά και τη λειτουργία του σιδηροδρόμου επικεντρώνοντας στα κομμάτια όπου υπάρχει εμπορικό ενδιαφέρον.
Στρατηγικά η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να στοχεύει στην κατασκευή και λειτουργία μιας σύγχρονης γραμμής Αθήνα - Θεσ/νίκη, σύνδεση με Πάτρα, σύνορα ΠΓΔΜ, Βουλγαρία και Τουρκία και αντίστοιχη σύνδεση με τα λιμάνια Πάτρας, Ελευσίνας, Πειραιά, Ραφήνας, Λαυρίου, Βόλου, Θεσ/νίκης, Καβάλας και Αλεξανδρούπολης. Το κόστος για το συγκεκριμένο δίκτυο, εφόσον δεν χτιστεί με τη μορφή του δημόσιου έργου, υπολογίζεται περί τα 7 δισ. Προτείνεται, λοιπόν, η σύναψη μιας παραχώρησης με αντικείμενο την κατασκευή/ανακατασκευή και λειτουργία των παραπάνω γραμμών. Η χρηματοδότηση θα προέλθει κατά μεγάλο ποσοστό από την ευρωπαϊκή συμμετοχή του ΕΣΠΑ και η εθνική συμμετοχή θα καλυφθεί με τα ιδιωτικά κεφάλαια του αναδόχου. Παράλληλα, δίκτυο και επιλεγμένες υποδομές θα παραχωρηθούν για μακροχρόνια περίοδο, καθιστώντας την επένδυση των ιδιωτών ελκυστική και συμφέρουσα.
Εύκολα μπορεί κάποιος να κατανοήσει τα οφέλη μιας τέτοιας προσπάθειας. Μεγάλο μέρος του κατασκευαστικού κλάδου θα αναπνεύσει για τα επόμενα 4-6 χρόνια. Θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν, ο τομέας των Logistics αλλά και ο τουρισμός θα ωφεληθούν άμεσα. Κυρίως, όμως, οι ξένες επενδύσεις θα δώσουν ένα σήμα στη διεθνή αγορά ότι κάτι αρχίζει να κινείται στη χώρα μας.
Αρκετοί ίσως υποστηρίξουν ότι σε αυτή τη δύσκολη στιγμή «αυτά απλά δεν γίνονται». Να θυμίσω ότι όποτε βρεθήκαμε σε ανάλογες καταστάσεις και δουλέψαμε με σύστημα, ξεπεράσαμε τις προσδοκίες μας. Η πατρίδα μας έχει πολύ δυνατό και ικανό ανθρώπινο δυναμικό που έχει κατά το παρελθόν χειρισθεί ανάλογα έργα. Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται στην κρατική μηχανή και στον ιδιωτικό τομέα. Μπορούν να συνεργασθούν με καταπληκτικά αποτελέσματα, ξεπερνώντας εμπόδια, γραφειοκρατίες, συμφέροντα και αντιλήψεις του παρελθόντος. Η ανάπτυξη με συγκεκριμένα βήματα και έργα θα βοηθήσει τη χώρα να ανακτήσει τη διεθνή αξιοπιστία, ενώ επίσης θα δώσει την ελπίδα στους πολίτες να πιστέψουν ότι υπάρχει αύριο προοπτικής και ευημερία.
Αιμίλιος Στασινάκης
Σύμβουλος επιχειρήσεων
"Καθημερινή"
