Η είδηση προέρχεται από το δραστήριο ιστολόγιο «Σιδηροδρομικά Νέα». Στο σταθμό της Διαλογής προσπάθησαν να κλέψουν αυτοκίνητο φορτωμένο σε βαγόνι. Δεν τα κατάφεραν, αλλά όχι επειδή τους εμπόδισε κανείς. Έκαναν λάθος και το ΙΧ σφήνωσε στην οροφή του βαγονιού. Οι υπάλληλοι του ΟΣΕ το διαπίστωσαν το επόμενο πρωί. Να κλέψεις ένα αυτοκίνητο από βαγόνι, σε -υποτίθεται- ελεγχόμενο χώρο δεν είναι απλό, αλλά στην αυλή των θαυμάτων του ΟΣΕ όλα μπορούν να συμβούν. Όπως, για παράδειγμα, το τρένο να έχει δέκα δηλωμένα βαγόνια και δεκαπέντε αδήλωτα, όπως είχε αποκαλύψει το ατύχημα στο Ελευθεροχώρι. Δεν κρύβεται ο ΟΣΕ από το ΣΔΟΕ. Απλώς, κάποιοι υπάλληλοί του έστησαν τη δική τους επιχείρηση για να τσεπώνουν τα κόμιστρα. Δύο (και...) χρόνια πέρασαν από τότε αλλά στον εισαγγελέα δεν πήγε κανένας. Θα πείτε, και να πάει, μήπως θ' αλλάξει τίποτε; Η υπόθεση θα πάρει καμιά δεκαριά χρόνια και στο τέλος όσοι τυχόν καταδικαστούν θα εξαγοράσουν την ποινή και θα πάνε στο σπίτι τους. Μετά, άλλα δέκα χρόνια για τις πειθαρχικές ποινές. Με όλη τη γαρνιτούρα των προσωρινών διαταγών, αναστολών, αναβολών και των συμπαρομαρτούντων της δικονομίας. Τις προάλλες, παραλίγο οι τουρκικοί σιδηρόδρομοι να διακόψουν τη συνεργασία με τον ΟΣΕ, επειδή τέσσερα βαγόνια τους επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη μαύρο χάλι από τα γκράφιτι. Η TCDD είναι σοβαρός οργανισμός, δεν είναι καφενείο, και οι άνθρωποι δεν μπορούν να φανταστούν πώς γίνεται όποιος θέλει να μπαίνει στις εγκαταστάσεις ενός σταθμού, να μουντζουρώνει δύο ώρες και κανείς να μην τον παίρνει χαμπάρι. Από τότε, τουλάχιστον τα τουρκικά βαγόνια εποπτεύονται καλύτερα. Αλλά, μεταξύ μας, δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν έγιναν πάλι στόχος. Απλώς, δε διανυκτερεύουν στη Θεσσαλονίκη. Φτάνουν πρωί και φεύγουν βράδυ. Ενώ οι πιθανότητες να πετύχεις μηχανή ή βαγόνι του ΟΣΕ χωρίς γκράφιτι είναι μία στο εκατομμύριο. Δεν είναι τα χειρότερα απ' όσα συμβαίνουν στους ελληνικούς σιδηροδρόμους. Αλλά είναι χαρακτηριστικά μιας παρακμής που πλέον κινείται με συμπτώματα φαύλου κύκλου. Όσο το κράτος αδιαφορεί για τον ΟΣΕ, τόσο τον εγκαταλείπει και το προσωπικό του. Θέλει μεγάλη αφοσίωση για να εργάζεσαι χωρίς ηθικό, σ' ένα περιβάλλον όπου όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και ελάχιστα μπορείς ν' αλλάξεις. Και όσο αυτό γίνεται αισθητό, τόσο ο ΟΣΕ αποξενώνεται από την κοινωνία. Ακόμη και τα σήματα κινδύνου που εκπέμπουν οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται αδιάφορα. Ν' αντιστραφεί αυτή η πορεία εναπόκειται στο χώρο του θαύματος...
Του Μάκη Βοϊτσίδη στον «Αγγελιοφόρο»
