“Είμαι τυχερός που μπήκα σε μια υπηρεσία, που περά από την μονιμότητα, εκεί γνώρισα πολύ κόσμο αφήνοντας μου θετική εικόνα με όλα τα άτομα που συνεργάστηκα, σε ένα σταθμό που έσφυζε από κίνηση, την εποχή που μπήκα στο σιδηρόδρομο το 1984.”
Μας είπε γεμάτος από υπερηφάνεια ο συνταξιούχος σιδηροδρομικός κ. Θωμάς Βυρτζαμάνης. Αναφερόμενος στο εργασιακό του βίο στο σιδηροδρομικό σταθμό Διαλογής Θεσσαλονίκης είπε:
«Όλες οι γραμμές, οι οποίες αριθμούσαν πάνω από 15 με 20, αφίξεων και αναχωρήσεων, ήταν γεμάτες. Πολλές αφίξεις και αναχωρήσεις με πάρα πολύ δουλειά. Ο εμπορικός σταθμός της Διαλογής Θεσσαλονίκης ήταν από τους μεγαλύτερους σταθμούς των Βαλκανίων. Εκατοντάδες βαγόνια μετακινούνταν καθημερινά και η δουλειά ήταν πολύ μεγάλη. Τώρα τελευταία μαθαίνω ότι ο σταθμός σχεδόν έχει κλείσει και αυτό με θλίβει βαθύτατα. Εγώ θα αναφερθώ σε περιστατικά που βίωσα και τα οποία μου έμειναν στην μνήμη μου. Νομίζω ότι Πανάγια ήταν δίπλα μας και αφενός μεν γλυτώσαμε πάρα πολλά δυσάρεστα γεγονότα και αφετέρου από τη μεγάλη προσπάθεια που κάναμε εμείς τότε έχοντας υπευθυνότητα, δίχως να θέλω να μειώσω τους σημερινούς συναδέλφους, δεν ειχαμε δυσάρεστα περιστατικά. Ένα περιστατικό, αν θυμάμαι καλά το 1994 με 95, ήταν όταν από το εργοστάσιο της SING που βρίσκονταν πάνω από την ΕΚΟ, οι γραμμές είχαν μεγάλη κατωφέρεια ξέφυγε ένα βαγόνι βυτίο μεταφοράς αμμωνίας κενό 30 τόνων, από μια απροσεξία και μιας ανευθυνότητας ενός εργαζομένου του εργοστάσιου, Ειχαμε την τύχη να ειδοποιηθούμε έγκαιρα από την εταιρία την ώρα εκείνη εγώ έπιανα δουλειά στο σταθμο Διαλογής. Αμέσως ενημερώσαμε τον κομβικό σταθμο ΤΧ1 από που διέρχονταν επιβατικά και εμπορικά τρένα, το βαγόνι πέρασε την Μοναστηρίου και ως εκ θαύματος δεν υπήρξε κάποιο δυσάρεστο γεγονός και θα πω με μια τολμηρή προσπάθεια ενός μηχανοδηγού, του οποίου το όνομα με διαφεύγει, απεφεύχθη ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός που ίσως θα προκαλούσε μεγάλη ζημιά στο σταθμό και πιο κάτω.
Δεν ειχαμε πολλά δυσάρεστα περιστατικά γιατί δουλεύαμε με υπευθυνότητα μεταξύ μας και με εντιμότητα και πιστεύω αυτό ήταν εκείνο που δεν ειχαμε σοβαρά ατυχήματα. Αυτό που σας περιέγραψα είναι ένα από τα λίγα εκείνα περιστατικά που έμειναν στη μνήμη μου.
Από ότι έχω πληροφορηθεί σχεδόν ο σταθμός Διαλογής δεν υπάρχει και αυτό είναι ένα στενάχωρο γεγονός και με αφήνει μια θλίψη. Είμαι τυχερός που υπηρέτησα αυτή την υπηρεσία, είμαι υπερήφανος και γιατί δώσαμε όλο μας το είναι, αυτό λέω και το πιστεύω γιατί το βίωσα όχι μόνο εγώ αλλά και συνάδελφοι μου. Όταν πήγα στο σταθμός Διαλογής δουλεύαμε περίπου 130 άτομα όλων των ειδικοτήτων, Σταθμάρχες, κλειδούχοι , φύλακες, υπάλληλοι σταθμού, όλοι αυτοί συνέβαλαν στην ετοιμασία των τρένων και την φύλαξη της τεράστιας έκτασης του χώρου του σταθμού»
