Σιδηροδρομικός άθελα του ήταν υπαίτιος της σύλληψης του Σήφη Βαλυράκη όταν αυτός επιχείρησε να δραπετεύσει στο εξωτερικό με τρένο που έκανε το δρομολόγιο Αθήνα –Μόναχο και ο οποίος ήταν αντίθετος στο καθεστώτος της δικτατορίας.
Τις άγνωστες πτυχές αυτής της ιστορίας του αντιστασιακού Σήφη Βαλυράκη μας τις εξιστόρησε ο συνταξιούχος σιδηροδρομικός Φώτης Ράνος.
«Ήταν περίπου το 1970 με 1971 όταν εγώ ως θερμαστής και μηχανοδηγός ο Γιώργος Κεπαψής κάναμε το δρομολόγιο της επιβατικής αμαξοστοιχίας «Ακρόπολης» που έρχονταν από Αθήνα με προορισμό το Μόναχο. Όταν φτάσαμε στην Ειδομένη ο μηχανοδηγός κατέβηκε από την μηχανή και πήγε στο σταθμάρχη για να κανει τα σχετικά έγγραφα. Εγώ σε συνεννόηση με τον κλειδούχο του σταθμού και μετά από υπόδειξη του μηχανοδηγού πήρα το βαγόνι Restaurant και το έβαλα σε μια παρακαμπτήριο γραμμή και στην συνέχεια πήγα να δέσω και πάλι στην κεφαλή της αμαξοστοιχίας. Είχε σουρουπώσει και άναψα τον φάρο της μηχανής. Βλέπω έναν άνθρωπο να μετακινείται στην οροφή του βαγονιού. Δένουμε την μηχανή και πάω στο σταθμάρχη για να δω τι θα κάνουμε με αυτόν τον άνθρωπο, που δεν γνώριζα τι ήταν και ποιος ήταν. Πριν ακόμη το σκεφτούμε καλά –καλά τι θα κάνουμε ο σταθμάρχης Αθανάσιος Νάτσης το λέει στην αστυνομία και αμέσως τον συλλαμβάνουν. Εμείς παίρνουμε την αμαξοστοιχία και πάμε και την παραδίνουμε στου Σκοπιανούς, εκεί περιμέναμε για αρκετές ώρες να παραλάβουμε μια εμπορική αμαξοστοιχία. Μετά από τις διαδικασίες που έγιναν στα σύνορα πήραμε το τρενο και το φέραμε στην Ειδομένη. Εκεί κατεβήκαμε και πήγαμε για καφέ. Εκεί είδα τον νεαρό που έπιασε η αστυνομία. Ένα αδύνατο παιδί , μελαμψό με σγουρά μαλλιά. Μου λέει ο μηχανοδηγός Κεπαψής αυτός είναι ο Σήφης Βαλυράκης που κυνηγά η χούντα. Του λέω γιατί δεν μου το είπες ώστε να βοηθήσουμε το παιδί. φοβήθηκα μην μαθευτεί. Αυτό με στενοχώρησε πολύ γιατί έκανα άθελα μου κάτι που δεν έπρεπε.. Την άλλη ημέρα διάβασα στην εφημερίδα «Μακεδονία» για την Σύλληψη του Σήφη Βαλυράκη και λυπήθηκα παρά πολύ. Όταν το 1981 έγιναν εκλογές και ο Σήφης Βαλυράκης έγινε Υπουργός, συνάντησα κοντά στο διοικητήριο τον μηχανοδηγό Κεπαψή και πάλι τον ρώτησα γιατί δεν μου είπες την αλήθεια τότε. Γιατί φοβήθηκα μήπως το πεις προς τα έξω, μου απάντησε.»
Αυτή την εξιστόρηση που δημοσιεύουμε είναι το ελάχιστο στην μνήμη του Σήφη Βαλυράκη
Οι συνομιλίες με παλιούς σιδηροδρομικούς πάντοτε έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρων και αποκαλύπτονται καταστάσεις και γεγονότα άγνωστες στους περισσότερους από εμάς.
Χρήστος Γιαννακίδης
sidirodromikanea.blogspot.com
