Με τη χρήση μουσικής σε υψηλά ντεσιμπέλ, οι υπεύθυνοι του Μετρό προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ένα χρόνιο πρόβλημα. Αυτό των αστέγων.
Θα έλεγε κανείς, ότι η το να παίζει κλασική μουσική στο μετρό μιας πόλης μπορεί να κάνει τις μετακινήσεις πιο ήρεμες και ευχάριστες. Ωστόσο, η κλασική μουσική στο μετρό του Λος Άντζελες, δεν έχει στόχο τη βελτίωση της εμπειρίας της μετακίνησης. Ο αριθμός των άστεγων πολιτών στην Αμερική ολοένα και αυξάνεται. Στο Λος Άντζελες, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα, και με ένα χειμώνα βαρύ, πολλοί είναι αυτοί που αναζητούν καταφύγιο σε σταθμούς του μετρό.
«Ασχολούμαστε με κλασική μουσική, πιθανότατα το έχετε ακούσει, οπότε το αξιολογούμε ακόμα», είπε ο Conan Cheung, επικεφαλής επιχειρησιακός διευθυντής του Metro του Λος Άντζελες, σε ένα πλήθος συμβούλων τεχνολογίας και κινητικότητας σε ένα «φόρουμ καινοτομίας» που πραγματοποιήθηκε νωρίτερααυτόν τον μήνα στο Union Station. «Στην πραγματικότητα λειτουργεί πολύ καλά», πρόσθεσε με ένα γέλιο και το πλήθος γέλασε μαζί του. Το φόρουμ αφορούσε φαινομενικά την αύξηση των επιβατών στα τρένα και τα λεωφορεία της πόλης, όπου οι αριθμοί έχουν φτάσει στο 75% περίπου σε σύγκριση με τα επίπεδα πριν από την πανδημία. Αλλά ο Cheung δεν μιλούσε για την προσέλκυση επιβατών.
Η ανελέητη βροχή και οι σχεδόν παγωμένες θερμοκρασίες τους τελευταίους δύο μήνες οδήγησαν τους ανθρώπους που μένουν στους δρόμους να αναζητήσουν καταφύγιο στους σταθμούς του υπόγειου σιδηροδρόμου του συστήματος και η κλασική μουσική ήταν μια προσπάθεια να τους διώξει πίσω. Ο Cheung περιέγραψε την κίνηση ότι κάνει το σύστημα «πιο ευχάριστο και άνετο για τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν ως σύστημα μεταφοράς».
Η μουσική —που μου περιγράφεται ως «ωτοασπίδες-σε-μια- εκκωφαντική συναυλία » από έναν συχνό επιβάτη— είναι η ηχητική εκδοχή της εχθρικής αρχιτεκτονικής, όπου χρησιμοποιούνται παγκάκια με προεξοχές και αιχμηρές επιφάνειες για να κρατήσουν μακριά όσους θέλουν να κοιμηθούν εκεί και δεν έχουν πού αλλού να πάνε.
Η κρίση που αντιμετωπίζει η Metro είναι πραγματική και δεν αφορά μόνο την επιβατική κίνηση. Μόλις τους πρώτους μήνες του 2023, 21 άνθρωποι πέθαναν, κυρίως από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών . Ο σταθμός Westlake/MacArthur Park, ακριβώς δυτικά του κέντρου της πόλης, όπου άρχισε να παίζει κλασική μουσική τον περασμένο μήνα, θεωρήθηκε «hot spot» από μια αναφορά του Metro που έδειξε «υπαίθριες πωλήσεις ναρκωτικών» να πραγματοποιούνται στην υπέργεια πλατεία.
Έρευνες δείχνουν επίσης ότι οι αναβάτες αισθάνονται λιγότερο ασφαλείς μπαίνοντας στα τρένα από ό,τι πριν από την πανδημία, και ιδιαίτερα οι γυναίκες επιλέγουν να μην τα χρησιμοποιούν γι’ αυτό το λόγο. Επιπρόσθετα, οι συχνότητες εξυπηρέτησης σε όλο το σύστημα δεν είναι αξιόπιστες, δημιουργώντας μεγάλες και μερικές φορές απρόβλεπτες αναμονές, ενισχύοντας ακόμα πιο πολύ τη γενικότερη αίσθηση εγκατάλειψης.
Αλλά πολλά από τα προβλήματα που παρατηρούνται στη διέλευση αυτή τη στιγμή είναι προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη γενικά, γι’ αυτό και ορισμένα από τα ηγετικά στελέχη του Μετρό έχουν καταδικάσει την εχθρική ηχητική προσέγγιση. Η επόπτης της κομητείας και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Μετρό, Hilda Solis, ζήτησε από την υπηρεσία να προτείνει λύσεις «με επίκεντρο τη φροντίδα» και ένα μέλος της επιτροπής πολιτών-δημόσιας ασφάλειας κατήγγειλε την εμπειρία της μουσικής ως «θάλαμο ψυχολογικών βασανιστηρίων».
Επίσης, δεν φαίνεται να λειτουργεί όπως αναμενόταν. Πέρασα από το σταθμό τις προάλλες, καθώς ο ήχος από τη συμφωνία του Βιβάλντι καθιστούσε αδύνατο να ακούσω τι έλεγε ένας συνεπιβάτης, κατά τα άλλα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει πολλά σχετικά με τις πρακτικές ου κόσμου να βρίσκει καταφύγιο στο σταθμό. Οι άνθρωποι αντέχουν πολύ για να αποφύγουν τα στοιχεία της φύσης, ώστε να έχουν ένα άνετο μέρος για να ξεκουραστούν. Η faux-Baroque μουσική φαίνεται σαν μια μικρή ενόχληση σε σύγκριση με τον εφιάλτη των δύσκολων καιρικών συνθηκών.
Εάν το ερώτημα αφορά πραγματικά τη βελτίωση του μετρό, την προσέλκυση επιβατών και τη σύνδεση ατόμων με υπηρεσίες, υπάρχουν προτάσεις που δεν έχουν αναπτυχθεί. Πέρυσι, ένας συνασπισμός υποστηρικτών διοργάνωσε μια κοινοτική εκδήλωση σε έναν σταθμό του μετρό για να δείξει πώς μπορεί να φαίνονται μερικές από τις στρατηγικές «με επίκεντρο τη φροντίδα» που περιέγραψε η Solis. Οι συνήγοροι γέμισαν έναν σταθμό με κοινωνικούς λειτουργούς και συνοδούς πλατφόρμας και διάφορες υποδομές και υπηρεσίες όπως καταστήματα πώλησης και μπάνια.
Τους τελευταίους έξι μήνες, μια από τις ιδέες που προτάθηκαν από αυτούς τους υποστηρικτές έγινε πραγματικότητα: Πρεσβευτές διέλευσης έχουν αναπτυχθεί σε αυτούς τους σταθμούς, υπενθυμίζοντας στους ανθρώπους να σταματήσουν το κάπνισμα, βοηθώντας άλλους να βρουν στέγαση και σε μια περίπτωση, στο σταθμό Westlake/MacArthur Park , σώζοντας τη ζωή ενός ατόμου που είχε καταρρεύσει. Αλλά υπάρχουν μόνο 300 σε ένα σύστημα με 100 σιδηροδρομικούς σταθμούς και χωρίς άλλες παρεμβάσεις και βελτιώσεις, είναι αναγκαστικά περιορισμένος ο αντίκτυπος που που μπορούν να έχουν. Επιπλέον, χρειάζεται και πολλά χρήματα, ενώ το να παίξεις δυνατά μουσική είναι δωρεάν.
Εν τω μεταξύ, η υπηρεσία δαπανά έως και 200 εκατομμύρια δολάρια ετησίως σε τρεις συμβάσεις αστυνόμευσης, χωρίς να επιβεβαιώνεται εάν οι αστυνομικοί χρησιμοποιούν ακόμη και το σύστημα των τραίνων, το οποίο, τις περιόδους που οι επιβάτες αναφέρουν ότι αισθάνονται πιο ανασφαλείς, έχει αυξημένο αριθμό νεκρών. Σε μια συνάντηση την περασμένη εβδομάδα, το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Metro, James Butts, ο δήμαρχος του Inglewood και πρώην αρχηγός της αστυνομίας, είπε ότι ήταν «συγκλονισμένος» από τα δεδομένα σε πρόσφατο έλεγχο, που έδειξε ότι η συντριπτική πλειονότητα των αστυνομικών που είχαν διοριστεί στο σύστημα ήταν σε περιπολικά αυτοκίνητα αντί στα τρένα.
«Οι αστυνομικοί που είδα στο σταθμό Westlake/MacArthur Park δεν ήταν ούτε στα τρένα ούτε στις αποβάθρες. Αντίθετα, στέκονταν κοντά στην περιοχή έκδοσης εισιτηρίων ή πάνω από το έδαφος – η μουσική άλλωστε είναι πολύ πιο ήσυχη εκεί».
olafaq.gr
sidirodromikanea.blogspot.com
