Μια νέα έκθεση ρίχνει φως στην ανάκαμψη των επιβατικών σιδηροδρόμων από την πανδημία του COVID-19 και στο πώς οι σιδηρόδρομοι θα μπορούσαν να τοποθετηθούν ως μία από τις προτιμώμενες επιλογές μεταφοράς για το μέλλον.
Ο COVID-19 είχε βαθύ αντίκτυπο στους ανθρώπους και τις βιομηχανίες σε όλο τον κόσμο, με μόνιμες αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο πολλοί άνθρωποι εργάζονται και ταξιδεύουν. Οι επιβατικές σιδηροδρομικές γραμμές επηρεάστηκαν σημαντικά, καθώς κατά την έναρξη της πανδημίας οι χειριστές έπρεπε να αντιμετωπίσουν μια ξαφνική, απότομη πτώση της επιβατικής κίνησης. Μια νέα έκθεση, Ενίσχυση της προτίμησης των επιβατών για το σιδηρόδρομο,από τη Διεθνή Ένωση Σιδηροδρόμων (UIC) σε συνεργασία με την McKinsey & Company, διαπίστωσε ότι ανάλογα με την περιοχή, ο αριθμός των επιβατών μειώθηκε μεταξύ 40 και 100%, με παγκόσμιο μέσο όρο περίπου 70%. Καθώς άρθηκαν οι περιορισμοί που σχετίζονται με την πανδημία, οι φορείς εκμετάλλευσης έλαβαν μέτρα για να αποκαταστήσουν τις σιδηροδρομικές υπηρεσίες και να προσαρμόσουν τις προσφορές τους ώστε να ανταποκρίνονται στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των πελατών, γεγονός που βοήθησε την ανάκαμψη - αν και η επιβατική σιδηροδρομική κίνηση δεν είχε ανακάμψει πλήρως στις αρχές του 2022 όταν η έρευνα για το πραγματοποιήθηκε έκθεση, ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη.
Παρόλο που ο σιδηροδρομικός κλάδος εργάζεται για να ξεπεράσει τις επιπτώσεις της πανδημίας, πολλές τάσεις δείχνουν ότι οι φορείς εκμετάλλευσης όχι μόνο μπορούσαν να επαναφέρουν τον αριθμό των επιβατών στα προ του COVID-19 επίπεδα, αλλά και να αυξήσουν το μερίδιο των τρένων. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των καταναλωτών και να βοηθήσει τις κυβερνήσεις και τις χώρες σε όλο τον κόσμο να επιτύχουν στόχους βιωσιμότητας. Για παράδειγμα, οι καταναλωτές έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη περιβαλλοντική συνείδηση και ο σιδηρόδρομος προσφέρει μια πιο βιώσιμη επιλογή από το ταξίδι με αυτοκίνητο ή αεροπλάνο. Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, δεδομένων των νέων προσφορών κινητικότητας, το μερίδιο των μεταφορών αυτοκινήτων για μικρές έως μεσαίες αποστάσεις αναμένεται να μειωθεί μεταξύ 20 και 70%, με διακυμάνσεις μεταξύ των περιοχών – απελευθερώνοντας το μερίδιο των μεταφορών που θα μπορούσε να συλληφθεί από το σιδηρόδρομο.1
Επιπλέον, αρκετές περιφέρειες εστιάζουν στον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρομικών υποδομών και στην απαλλαγή από τις ανθρακούχες μεταφορές. Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, ένα ευρύ πακέτο τόνωσης που επικεντρώνεται στη βιωσιμότητα, εκτιμάται ότι περιλαμβάνει 87,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε επενδύσεις που σχετίζονται με τις σιδηροδρομικές υποδομές.2 Ομοίως, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο νόμος για τις επενδύσεις υποδομής και τις θέσεις εργασίας (IIJA) χορηγεί 66 δισεκατομμύρια δολάρια σε χρηματοδότηση και επιχορηγήσεις για την ανάπτυξη διαδρόμων, τον εκσυγχρονισμό της σιδηροδρομικής γραμμής και τη βελτίωση της ασφάλειας.3 Και στην Αφρική, ένα ολοκληρωμένο δίκτυο τρένων υψηλής ταχύτητας βρίσκεται στο επίκεντρο της «Ατζέντας 2063» ως ένα από τα 15 εμβληματικά έργα.4
Δεδομένων αυτών των παγκόσμιων τάσεων, ο σιδηρόδρομος έχει τη δύναμη να τοποθετηθεί ως μία από τις προτιμώμενες επιλογές μεταφοράς του μέλλοντος, βοηθώντας στην επίλυση πολλών μακροχρόνιων προκλήσεων στις μεταφορές επιβατών: βιωσιμότητα, ταχύτητα και όγκο. Τα πλεονεκτήματα του σιδηροδρόμου περιλαμβάνουν την ικανότητα μεταφοράς μεγάλου όγκου ανθρώπων με αποτελεσματικό τρόπο, με μεγαλύτερη ταχύτητα από το ταξίδι με αυτοκίνητο (εάν είναι υψηλής ταχύτητας ή σε ώρες αιχμής όταν οι δρόμοι είναι γεμάτοι), με βελτιωμένη άνεση ταξιδιού για αναψυχή και επαγγελματικούς λόγους και με χαμηλότερη ενέργεια κατανάλωση και συνεπώς χαμηλότερες εκπομπές άνθρακα ανά επιβάτη.
Τούτου λεχθέντος, σε πολλές περιοχές του κόσμου, οι σιδηρόδρομοι αντιμετωπίζουν διάφορες προκλήσεις που λειτουργούν ως φραγμοί στην αύξηση της επιβατικής κίνησης, συμπεριλαμβανομένων συστημάτων τιμολόγησης που θεωρούνται ακριβά, έλλειψης αξιοπιστίας και ακρίβειας, ανεπαρκούς πυκνότητας και έλλειψης άνεσης. -προοπτική ταξιδιού μέχρι το τέλος.
Η ενίσχυση της προτίμησης των επιβατών για το σιδηρόδρομο εξετάζει την τρέχουσα κατάσταση του επιβατικού σιδηροδρόμου, τους λόγους για τους οποίους οι επιβάτες μπορούν ή όχι να επιλέξουν τον σιδηρόδρομο ως επιλογή μεταφοράς και τις αλλαγές στη συμπεριφορά των καταναλωτών που επηρέασαν τον αριθμό των επιβατών σιδηροδρόμων—και πιθανότατα θα συνεχίσουν να το κάνουν στο μέλλον. Αναφέρει επίσης τα μέτρα που έχουν λάβει οι φορείς εκμετάλλευσης για να αποκαταστήσουν τα σιδηροδρομικά ταξίδια στα προ πανδημίας επίπεδα. Η έκθεση ολοκληρώνεται με ένα σύνολο τσιμεντένιων μοχλών που μπορούν να τραβήξουν οι σιδηροδρομικοί φορείς για να ανακτήσουν τους επιβάτες που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, να προσελκύσουν νέους επιβάτες και να αναπτύξουν τον σιδηρόδρομο ως βιώσιμη εναλλακτική λύση στις οδικές και αεροπορικές μεταφορές.
mckinsey.com
sidirodromikanea.blogspot.com
