Από το Μπάνγκορ στο Βουκουρέστι ή το Σουόνσι στη Στοκχόλμη, ένα πάσο Interrail προσφέρει «βολικά, χωρίς σύνορα σιδηροδρομικά ταξίδια σε όλη την Ευρώπη» με ένα μόνο εισιτήριο. Τουλάχιστον, αυτό λέει η αγγελία.
Του Λουκ Τζέιμς
Όποιος έχει προσπαθήσει να διασχίσει την ήπειρο σιδηροδρομικώς, κάτι που κάποτε προοριζόταν για μια ιεροτελεστία για εφήβους αλλά τώρα υφίσταται μια αναγέννηση λόγω της αυξανόμενης συνείδησης για το κλίμα, θα γνωρίζει ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ διαφορετική.
Οι έλεγχοι στα σύνορα, οι διαφορές στο χρονοδιάγραμμα και οι περίπλοκες συνδέσεις μπορούν όλα να προκαλέσουν μεγάλες καθυστερήσεις.
Είναι ενοχλητικά για τους τουρίστες σε ταξίδι μια φορά το χρόνο ή ίσως μια φορά στη ζωή τους, αλλά μπορεί να έχουν πιο σοβαρή επίδραση στη ζωή των ανθρώπων που πρέπει να διασχίζουν τα σύνορα σιδηροδρομικώς πιο τακτικά.
Άνθρωποι όπως ο Welshman Jon Worth, ένας σύμβουλος πολιτικών επικοινωνιών από το Newport που ζει τώρα στο Βερολίνο, και μόλις ολοκλήρωσε ένα επικό ταξίδι Interrail 20.000 μιλίων στην Ευρώπη σε μια προσπάθεια να ξεριζώσει και να επιστήσει την πολιτική προσοχή στο εμπόδιο στις γραμμές που αποτρέπουν πραγματικά χωρίς σύνορα ταξίδι με τρένο.
«Έκανα αυτό το έργο κυρίως από ανάγκη», εξήγησε ο Worth σε μια συνέντευξη στο Nation.Cymru χθες. «Είμαι αυτοαπασχολούμενος, ζω στο Βερολίνο και ζω σε διάφορα μέρη στην Ευρώπη τώρα για περισσότερο από μια δεκαετία.
«Ταξιδεύω πολύ για να επισκεφτώ τους πελάτες μου και θέλω να προσπαθήσω να αποφύγω τις πτήσεις. Βασικά, όταν προσπαθείς να το κάνεις αυτό, βλέπεις ότι τα πράγματα καταρρέουν και όταν βλέπεις τα πράγματα να καταρρέουν, αρχίζεις να εκνευρίζεσαι λίγο και να λες "κάτσε λίγο αυτό θα έπρεπε να λειτουργήσει καλύτερα".
«Ξεχασμένες γωνιές»
Αυτός ήταν ο σπόρος για αυτό που εξελίχθηκε στο έργο του Διασυνοριακού Σιδηροδρόμου, μια «ελαφρώς τρελή ιδέα» να περάσετε το καλοκαίρι προσπαθώντας να διασχίσετε όλα τα εσωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τρένο.
«Ανακάλυψα μερικά εξαιρετικά και υπέροχα μέρη στη διαδρομή», είπε ο Worth. «Ανακαλύπτεις πράγματα όπου όλα αυτά συνδυάζονται με πόλεμο, με σύγκρουση, με πολιτική, με σύνορα, με περιοχές που είναι λίγο ξεχασμένες ή αποκομμένες από την υπόλοιπη χώρα, και αυτό είναι που έκανε το όλο θέμα τόσο συναρπαστικό.
«Είναι ένας συνδυασμός της πολιτικής του και της χαράς να πάτε και να ανακαλύψετε αυτές τις ελαφρώς ξεχασμένες γωνιές της Ευρώπης».
Το ταξίδι με χρηματοδότηση από κοινού ξεκίνησε στις 15 Ιουνίου με ένα σχετικά απλό ταξίδι επτάμισι ωρών από το Βερολίνο στις Βρυξέλλες, προτού διασχίσει την Ολλανδία, τη Δανία, τη Σουηδία και τη Φινλανδία την πρώτη εβδομάδα.
Αυτό πήρε τη γέφυρα Øresund, η οποία συνδέει την πρωτεύουσα της Δανίας Κοπεγχάγη με το Μάλμε στη Σουηδία και αποτέλεσε την έμπνευση για το σκανδιναβικό νουάρ αστυνομικό δράμα, The Bridge, σιδηροδρομικώς και οδικώς.
«Τα τρένα τρέχουν εκεί τουλάχιστον κάθε 20 λεπτά και αυτό έχει αλλάξει εντελώς την περιοχή», είπε ο Γουόρθ για αυτό που θεωρεί ότι είναι η ευκολότερη διασυνοριακή σιδηροδρομική σύνδεση στην Ευρώπη.
«Βασικά σημαίνει ότι μπορείτε να ζήσετε στη Δανία και να πάτε για δείπνο στη Σουηδία. Συνάντησα κάποιον στο τρένο από την Κοπεγχάγη που πηγαίνει στον οδοντίατρο στη Σουηδία.
"Δείχνει ότι αν κάνετε μια υπηρεσία αξιόπιστη, μπορείτε να αλλάξετε εντελώς τα πρότυπα του τρόπου ζωής των ανθρώπων."
Jon Worth στο Σένγκεν, από το οποίο ονομάστηκε η Συμφωνία Σένγκεν για ταξίδια χωρίς διαβατήρια στην περιοχή
Jon Worth στο Σένγκεν, από το οποίο ονομάστηκε η Συμφωνία Σένγκεν για ταξίδια χωρίς διαβατήρια στην περιοχήΜε το ποδήλατο
Αυτό είναι το όραμα των ταξιδιών χωρίς σύνορα στο οποίο η Interrail, που γιορτάζει φέτος την 50ή επέτειό της, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση, πουλά στο κοινό.
«Υποτίθεται ότι ζούμε σε μια Ευρώπη χωρίς σύνορα, αλλά, όσον αφορά τα σιδηροδρομικά ταξίδια, τα σύνορα εξακολουθούν να υπάρχουν», ήταν το μήνυμα του Worth προς την Ευρωπαία Επίτροπο αρμόδια για τις μεταφορές, Adina Ioana Vălean, στο βίντεο της εκστρατείας του στο τέλος του ταξιδιού. .
Αυτό φάνηκε τη δεύτερη εβδομάδα του ταξιδιού όταν ο Γουόρθ χτύπησε τη Βαλτική. Πρώτον, έμεινε κολλημένος στα σύνορα μεταξύ Εσθονίας και Λετονίας για τρεις ώρες επειδή τα δρομολόγια των τρένων των χωρών δεν είναι συντονισμένα.
Στη συνέχεια, όταν προσπαθούσε να πάει από τη Λιθουανία στη Λετονία, αναγκάστηκε να διανύσει τα τελευταία 12 μίλια με το αναδιπλούμενο ποδήλατό του επειδή το λιθουανικό δίκτυο σταματά πολύ μακριά από τα σύνορα. Αυτό δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τα 50 μίλια βόλτα με ποδήλατο που απαιτούνταν για να διασχίσεις μεταξύ Λιθουανίας και Πολωνίας.
Ήταν μεταξύ των 34 τμημάτων της διαδρομής που έπρεπε να ολοκληρώσει ο Worth με ποδήλατο λόγω έλλειψης σιδηροδρομικής υποδομής σε όλη την Ευρώπη. Άλλα 12 έπρεπε να γίνουν με λεωφορείο, τρία με πλοίο και δύο με αυτοκίνητο.
Στα σύνορα μεταξύ Ρουμανίας και Βουλγαρίας, ο Γουόρθ βρήκε μια «άψογη σύγχρονη γέφυρα» στον Δούναβη που χτίστηκε με χρήματα της ΕΕ που είχαν αφήσει οι εθνικές κυβερνήσεις με «απολύτως καταστροφικές» συνδέσεις τόσο οδικώς όσο και σιδηροδρομικώς, απαιτώντας άλλη μια ωριαία βόλτα με το ποδήλατο.
«Έχετε τέτοιου είδους καταστάσεις παντού όπου βασικά χρειάζεστε μια πολιτική συμφωνία μεταξύ χωρών και στις δύο πλευρές των συνόρων για να πείτε εντάξει, θέλουμε και οι δύο να το κάνουμε αυτό και μετά καταλήγετε να αποφεύγετε αυτούς τους παραλογισμούς», είπε ο Γουόρθ.
Ο Jon Worth στη γερμανική Bundestag
«Κύρια ζήτηση»
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ουαλός ασκεί πιέσεις στην πορεία, συμπεριλαμβανομένων συναντήσεων με τον υπουργό Μεταφορών της Αυστρίας, του οποίου η κρατική σιδηροδρομική εταιρεία έχει αναβιώσει σχεδόν μόνη της το ευρωπαϊκό δίκτυο νυχτερινών τρένων, καθώς και με τον διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων.
Όταν μίλησε στο Nation.Cymru , ο Worth ετοιμαζόταν να παρουσιάσει τα πρώτα λεπτομερή συμπεράσματα του έργου σε ένα ακροατήριο συμπεριλαμβανομένου του Γερμανού υπουργού για την Ευρώπη και τη δράση για το κλίμα τη Δευτέρα.
Θέλει οι ηγέτες της ΕΕ να τερματίσουν την προσέγγισή τους με τα χέρια στα προβλήματα που εμποδίζουν τα διασυνοριακά σιδηροδρομικά ταξίδια, τα οποία, μεμονωμένα, μπορεί να φαίνονται τοπικά αλλά που υπονομεύουν συλλογικά έναν από τους βασικούς στόχους της ΕΕ. Συχνά τα προβλήματα μένουν άλυτα σε εθνικό επίπεδο, επειδή οι άνθρωποι που επηρεάζονται από αυτά ζουν στην άλλη πλευρά των συνόρων και δεν μπορούν να ζητήσουν από τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων να λογοδοτήσουν, επεσήμανε.
«Βρίσκω τη δέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση λίγο μακριά, λίγο αόριστη», είπε. «Βασικά λένε: έχουμε θέσει το πλαίσιο για να λύσουμε αυτά τα προβλήματα, γεια σας άνθρωποι στο έδαφος: συνεχίστε με αυτό.
«Αλλά αυτό δεν λειτουργεί. Το κύριο αίτημά μου προς την ΕΕ τους επόμενους μήνες θα είναι να είναι πιο συγκεκριμένο και πιο ενεργό».
Ο Jon Worth στο επικό του ταξίδι 20.000 μιλίων Interrail στην Ευρώπη
«Έμπνευση της Ουαλίας»
Τα προβλήματα της Ουαλίας είναι σχεδόν ο καθρέφτης αυτού που βρήκε ο Worth σε όλη την υπόλοιπη ήπειρο, με τις ταχύτερες και πιο αξιόπιστες υπηρεσίες της χώρας να είναι διασυνοριακές. Πουθενά περισσότερο από την πατρίδα του Γουόρθ Νιούπορτ, όπου ο μεγάλος θείος του ήταν σιδηροδρομικός.
Αλλά, αναλογιζόμενος τη δίμηνη οδύσσεια του τρένου στην Ευρώπη, είπε: «Θα έλεγα ότι η Ουαλία πρέπει να αναζητήσει έμπνευση στην Αυστρία, στην Τσεχία, σε μέρη της Γερμανίας, στην Ολλανδία.
«Αυτά είναι τα μέρη που κατά την άποψή μου οι σιδηρόδρομοι κάνουν πολύ καλή δουλειά για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας τους.
«Το ερώτημα που πρέπει να κάνετε στον εαυτό σας ως χώρα είναι, ποιον απευθύνεται ο σιδηρόδρομος και τι θέλουμε να κάνουμε στην κοινωνία μας; Ξεκινάς από την απάντηση σε αυτή την ερώτηση.
«Εάν το κάνετε αυτό, τότε αυτές οι άλλες ερωτήσεις, πώς το δομείτε, πώς το οργανώνετε, μπορούν να αρχίσουν να απαντώνται».
nation.cymru
sidirodromikanea.blogspot.com
