Η αγορά ενός εισιτηρίου τρένου για να διασχίσετε την Ευρώπη μπορεί να είναι ένας δαπανηρός εφιάλτης.
Κάθε πελάτης που έχει αγοράσει ένα διασυνοριακό εισιτήριο τρένου γνωρίζει το δίλημμα: αξίζει η υψηλή τιμή και το μακρύ ταξίδι; Ειδικά όταν τα ταξίδια με αεροπλάνο φαίνονται πολύ πιο γρήγορα και φθηνότερα.
Έχοντας αυτό κατά νου, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μόλις το 7 τοις εκατό της απόστασης που διανύεται από την ξηρά στην ΕΕ είναι σιδηροδρομικώς. Αυτό που προκαλεί έκπληξη όμως, είναι ότι η αντίληψη του κοινού είναι λανθασμένη: τα εισιτήρια τρένων δεν είναι στην πραγματικότητα πιο ακριβά από τα αεροπορικά εισιτήρια.
Στην πραγματικότητα, «μπορεί κανείς να εξοικονομήσει κατά μέσο όρο 37 τοις εκατό παίρνοντας τρένο αντί για αεροπλάνο», αναφέρει μια πρόσφατη μελέτη της Διεθνούς Ένωσης Σιδηροδρόμων.
Γιατί λοιπόν τα τρένα δεν είναι πιο δημοφιλή στην Ευρώπη;
Αν και η κατάσταση είναι περίπλοκη, μπορεί να συνοψιστεί σε τρεις κύριους παράγοντες.
1. Ένα κατακερματισμένο πλέγμα που παρεμποδίζεται από τα εθνικά συμφέροντα
Ένα περιφερειακό τρένο στο Στρασβούργο, Γαλλία CanvaΑντί για ένα καλά λαδωμένο δίκτυο, το ευρωπαϊκό σιδηροδρομικό δίκτυο είναι ένα «αναποτελεσματικό συνονθύλευμα εθνικών γραμμών», λέει ο Josef Doppelbauer, εκτελεστικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων (ERA).
Η δομή που βασίζεται σε εθνικό επίπεδο σημαίνει ότι οι εθνικές σιδηροδρομικές εταιρείες ενδιαφέρονται περισσότερο για τις εγχώριες αγορές παρά για τις διεθνείς συνδέσεις.
«Ας πούμε εδώ στη Γαλλία με την SNCF, όταν λέτε ότι θέλετε να επενδύσετε περισσότερα σε διασυνοριακά, η συνηθισμένη απάντηση είναι ότι το 95 τοις εκατό της επισκεψιμότητάς μας είναι εθνική», λέει ο Doppelbauer.
«Αυτό θα ωθούσε τις εταιρείες να σφραγίσουν τις αγορές τους μεταξύ τους αντί να συνεργάζονται, παρά το γεγονός ότι υπάρχει «τεράστιες δυνατότητες».
Η ΕΕ προσπάθησε να σπάσει τα εθνικά μονοπώλια και να ενισχύσει τον ανταγωνισμό στην αγορά εφαρμόζοντας τον λεγόμενο διαχωρισμό «τροχού και τροχιάς».
Αυτό σημαίνει διαχωρισμό της σιδηροδρομικής υποδομής από τους φορείς εκμετάλλευσης τρένων. Και ενώ αυτή η μέθοδος κατευνάζει τις ανησυχίες για τον ανταγωνισμό, έχει και τα μειονεκτήματά της: «το μειονέκτημα αυτού του διαχωρισμού είναι ότι χάσαμε σε αποτελεσματικότητα και αυξήσαμε το κόστος συναλλαγής», λέει ο Alberto Mazzola, διευθυντής της Κοινότητας Εταιρειών Ευρωπαϊκών Σιδηροδρόμων και Υποδομών (CER). .
Μια συνέπεια, λέει, είναι ιδιαίτερα ορατή κατά μήκος των πιο πολυσύχναστων σιδηροδρομικών γραμμών: «Όσο υψηλότερη είναι η κίνηση, τόσο πιο δύσκολη είναι η διαχείριση αν δεν υπάρχουν ολοκληρωμένες υποδομές».
euronews.com
sidirodromikanea.blogspot.com
